.png){kind=small}
Πριν ξεκινήσει ο αγώνας πιστεύω κανείς μας δεν περίμενε ότι η ομάδα του ΠΑΣ Λαμία μέχρι το 60ο λεπτό θα κρατούσε στα χέρια της την πρόκριση. Αυτό δεν είναι κάτι που της το χάρισε η ομάδα του Ολυμπιακού , καθώς οι Πειραιώτες παρέταξαν αρκετούς βασικούς παίκτες στην αναμέτρηση, δείχνοντας έτσι τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπιζαν και τον αγώνα με τη Λαμία και το θεσμό του κυπέλλου.
Η ομάδα του Άκη Μάντζιου λοιπόν έφτασε μισή ώρα μακριά από την επανάληψη του περσινού θαύματος. Οι λόγοι που δεν της επέτρεψαν να το πετύχει και φέτος είναι απλοί και εμφανείς σε κάθε αντικειμενικό μάτι. Αφενός ο διαιτητής Κουτσιαύτης με την αδικαιολόγητη δεύτερη κίτρινη στο Λάζαρ Ρόμανιτς για θέατρο (στο κέντρο του γηπέδου!), και αφετέρου οι αμυντικές αδράνειες της άμυνας της Λαμίας. Ένας τρίτος λόγος θα μπορούσε να ήταν και η μη είσοδος ενός επιπλέον παίκτη στο κέντρο της άμυνας του ΠΑΣ Λαμία. Με την είσοδο του Ελ Αραμπί στο δεύτερο ημίχρονο ο Αντέτζο και ο Τζανετόπουλος έχασαν σε μεγάλο βαθμό τα μαρκαρίσματα. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Ο τεχνικός των Φθιωτών επέλεξε να παρατάξει το ίδιο σύστημα με τον αγώνα στο ΔΑΚ Λαμίας. Το 4-4-2 του έδωσε τη δυνατότητα και να δημιουργήσει σε ακτίνα τριάντα μέτρων από την περιοχή του δύο ζώνες άμυνας αλλά και να μπορεί να ψάξει με αξιώσεις τις αντεπιθέσεις. Είδαμε τη Λαμία στα πρώτα λεπτά να βγαίνει επικίνδυνα στην κόντρα και το επιθετικό της τρανζίσιον να δημιουργεί αρκετά προβλήματα στους ερυθρόλευκους που δεν περίμεναν τέτοια αντιμετώπιση, όπως φάνηκε. Όταν ο Ολυμπιακός πήρε τον έλεγχο της κατοχής και ανέβασε ακόμα περισσότερο της γραμμές του στον αγωνιστικό χώρο παρατηρήθηκε η δεύτερη εντολή που είχε δώσει ο Έλληνας προπονητής στους παίκτες του.
Τα δύο εξτρέμ ο Ρόμανιτς και ο Βασιλόγιαννης συνέκλιναν και αγωνίζονταν δίπλα ακριβώς στα ακραία μπακ. Τα μπακ τώρα με τη σειρά τους γίνονταν στην ουσία στόπερ δίπλα στους Αντέτζο και Τζανετόπουλο, μετατρέποντας το σύστημα σε 6-3-1. Με αυτό το σύστημα ο Άκης Μάντζιος ήθελε να εμποδίσει το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξης των παικτών του Πέδρο Μαρτίνς που είναι από τα άκρα. Με τους Ρόμανιτς και Βασιλόγιαννη να λειτουργούν ως ακραία μπακ δημιουργήθηκαν τριγωνάκια πίεσης στα άκρα με τα χαφ να αποτελούν το τρίτο συνδετικό κρίκο. Έδωσε τη μπάλα στα χαφ και στα στόπερ του Ολυμπιακού ο Άκης Μάντζιος και δεν επέτρεπε στα μπακ και στους εξτρέμ να συμμετέχουν στην ανάπτυξη. Με αυτό το τρόπο βραχυκύκλωσε σε μεγάλο βαθμό τους Πειραιώτες.
Κομβικό ρόλο βέβαια σε αυτό το σύστημα έπαιξαν και οι Μπουλούλης, Νιάσε και Ταιρόνε. Οι χαφ της Λαμίας ήταν άψογοι στις αλληλοκαλύψεις τους, ενώ συχνά έδιναν το έναυσμα για να βγει η ομάδα στην αντεπίθεση. Ο Νιάσε έδειξε σε ένα πολύ απαιτητικό παιχνίδι αυτό που είχα αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο. Είναι ο παίκτης που μπορεί πολύ εύκολα να συμμαζέψει το ταλαιπωρημένο άξονα της Λαμίας και από τα πολλά αγωνιστικά λεπτά των Μπεχαράνο και Δημούτσου και από τους τραυματισμούς που προέκυψαν. Παρατηρήσαμε ότι έχει και τη δυνατότητα να κάνει μέτρα στο γήπεδο με τη μπάλα στα πόδια και να απειλήσει, όπως στη φάση που κέρδισε το πέναλντι.
Ο Μπουλούλης σε ένα ακόμα αγώνα με αρκετά χιλιόμετρα δείχνει ότι μπορεί να προσφέρει λύσεις, του χρειάζεται όμως μεγαλύτερη προσπάθεια για να μπορεί να βγάλει και την ομάδα μπροστά με τον κατάλληλο τρόπο, όπως ζητούσε ο Άκης Μάντζιος. Ο Ταιρόνε ήταν θετικός και σε αυτό το παιχνίδι, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο που βρήκε και περισσότερους χώρους για να κινηθεί, ενώ παράλληλα πιστώνεται και την ασίστ στο γκολ του Αντέτζο. Ο Καραμάνος είχε κυρίως ένα άχαρο ρόλο πιέζοντας τα στόπερ του Ολυμπιακού για να μην πάρουν μέτρα στο γήπεδο, ρόλο που τα πήγε καλά πάντως μέχρι να αντικατασταθεί.
Πάμε τώρα στο πραγματικό πρόβλημα που εντόπισε το δικό μου μάτι στο δεύτερο ημίχρονο και σε ένα ακόμα που με ξάφνιασε και δεν μας το είχε παρουσιάσει έως τώρα η ομάδα της Λαμίας. Το αμυντικό δίδυμο των Αντέτζο και Τζανετόπουλο είναι λογικό να μην έχουν χημεία μεταξύ τους, κυρίως λόγω του ότι δεν έχουν πολλά παιχνίδια μαζί. Δε δικαιολογείται όμως η κατάρρευση που υπέστη το κέντρο της άμυνας στο δεύτερο ημίχρονο. Η είσοδος του Ελ Αραμπί ίσως μπέρδεψε τους δύο αμυντικούς της Λαμίας, όμως χάθηκαν εντελώς τα μαρκαρίσματα, οι επιθετικοί του Ολυμπιακού περνούσαν στην περιοχή χωρίς πίεση και είδαμε να δημιουργούνται ευκαιρίες από τον άξονα και στην πλάτη των αμυντικών. Συνεχίζω να πιστεύω ότι η είσοδος ενός ακόμα παίκτη δίπλα τους θα ήταν μια προσθήκη που θα έδινε λύση στα μαρκαρίσματα, ειδικά μετά την αποβολή.
Το γεγονός που με ξάφνιασε και με αυτό θα κλείσω το κύριο μέρος του άρθρου μου ήταν η τραγική (και το αναφέρω με μεγάλη επιείκεια πιστεύω) αντιμετώπιση, που παρουσίασαν στο δεύτερο κυρίως ημίχρονο οι παίκτες της Λαμίας, στις στατικές φάσεις. Πρώτη φορά φέτος σε κάθε φάουλ ή κόρνερ η αντίπαλη ομάδα δημιουργούσε κλασική ευκαιρία. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα τρία γκολ των πειραιωτών ήρθαν από κεφαλιά στο κέντρο της άμυνας της Λαμίας, και τα τρία ανενόχλητα, όπως και το δοκάρι που είχαν οι ερυθρόλευκοι προήρθε από κόρνερ και κεφαλιά του Χασάν. Η άμυνα ζώνης που χρησιμοποιεί ο Άκης Μάντζιος στις στατικές φάσεις ίσως θα έπρεπε σε αυτό τον αγώνα να αλλάξει και να μετατραπεί σε μαν-του-μαν, γνωρίζοντας ότι και οι παίκτες του Ολυμπιακού είναι δυνατοί σε αυτό το τομέα.
Υ.Γ. 1) Η προσπάθεια από τους παίκτες και του προπονητικό τιμ για να προλάβουν το τραίνο των play-offs θα γίνει και η Λαμία πάει στη τελική ευθεία με παίκτες ξεκούραστους και ενισχυμένη. Αυτό που μένει είναι να φορμαριστούν ξανά και οι λεγόμενες παλιοσειρές της ομάδας.
Υ.Γ. 2) Η διοίκηση ξεκίνησε ήδη την προσπάθεια να προστατευτεί η ομάδα και ενόψει της συνέχειας του πρωταθλήματος από τα διαιτητικά λάθη, από τα οποία έχουν πολλά παράπονα στους κυανόλευκους και θεωρούν ότι είναι συνεχώς εις βάρος τους.
Υ.Γ. 3) Στις τελευταίες ώρες της μεταγραφικής περιόδου για τους ελεύθερους παίκτες ίσως γίνει προσπάθεια για την απόκτηση ενός παίκτη που θα αγωνίζεται κυρίως στη θέση «10» και θα έχει ως βασικό προσόν την κάθετη πάσα που λείπει από την ομάδα.
0 Σχόλια