Θέλει να τελειώσει αυτό που άφησε στη μέση...

 Στη διετή θητεία του στον Ολυμπιακό είχε όλο το πακέτο, ώστε να χαρακτηριστεί πετυχημένος. Ή μάλλον...σχεδόν όλο το πακέτο.
Τι ήταν αυτό που πάντα έλειπε και οδήγησε Ολυμπιακό και Μπαρτζώκα στο διαζύγιο; Σε τι μπορεί να ευελπιστεί ο κόσμος των Πειραιωτών με την επιστροφή του Έλληνα προπονητή; Ποια είναι η νέα φιλοσοφία του και τι έρχεται στο μέλλον; Ο Αντώνης Παναγόπουλος αναλύει τα δεδομένα...


                                        Ο σκληρός δρόμος της επιβίωσης!

 Από την πρώτη κιόλας στιγμή που του δόθηκαν τα ''κλειδιά'' να αναλάβει τον  πρωταθλητή Ελλάδος και Ευρώπης, διαδεχόμενος τον μεγάλο Ντούσαν Ίφκοβιτς, γνώριζε πως η αποστολή του δεν είναι ένας δρόμος...στρωμένος με ροδοπέταλα. Βλέπετε, ήταν τόσο επιτυχημένη η προηγούμενη χρονιά, μια χρονιά ορόσημο στην ιστορία του συλλόγου, που ο Έλληνας τεχνικός ήξερε πολύ καλά πως ο πήχης έχει ανέβει επικίνδυνα, πως κάθε σε κάθε του στραβοτιμονιά ο κόσμος και οι δημοσιογράφοι θα τον συγκρίνουν με τον προκάτοχό του, η κριτική θα είναι μάλλον αναπόφευκτη. Ειδικά από την στιγμή που το βιογραφικό του δεν τρόμαζε... Πολύ καλός ο Μπαρτζώκας για τα ελληνικά δεδομένα, για την Ολύμπια Λάρισας και το Μαρούσι, αλλά δεν είχε κοουτσάρει ποτέ του ομάδα κορυφαίου επιπέδου στην Ευρωλίγκα, πόσο μάλλον δε τον εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης. Κρυφή του επιθυμία (παρότι δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα εξωστρεφής) ήταν να κρατήσει τους ''ερυθρόλευκους'' στο κορυφαίο επίπεδο, να αποδειχτεί άξιος συνεχιστής της δουλειάς του ''Ντούντα'' και παράλληλα να πιστοποιήσει πως η ομάδα του 2012 δεν ήταν ένα πυροτέχνημα, αλλά ένας ικανός κορμός να πρωταγωνιστεί και να μείνει για χρόνια στην κορυφή ή έστω στις παρυφές της. Εξάλλου όπως είναι γνωστό ''το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή, αλλά να καθιερωθείς σε αυτή''

                         Η κορυφή της Ευρώπης δική του...

 Μπορεί μετά την φυγή του Ντούσαν Ίφκοβιτς η παρακαταθήκη που είχε μείνει στον Ολυμπιακό να ήταν μεγάλη, ωστόσο κανείς δεν θα μπορούσε να χρίσει τους Πειραιώτες φαβορί για την κούπα. Ειδικά μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς πως αναγκάστηκαν να κάνουν προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ τους, ο Ντόρσει αποχαιρέτησε λόγω προβλημάτων συμπεριφοράς, παρότι την προηγούμενη σεζόν είχε αποτελέσει έναν από τους βασικούς πυλώνες στην κατάκτηση της Euroleague και της Α1. Πολλοί θεώρησαν την ομάδα του 2013 ως ''ομάδα που χρησιμοποιούσε αυτόματο πιλότο, έχοντας ψυχολογία και αυτοπεποίθηση από όσα είχαν συμβεί προ ενός έτους''. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει επ ουδενί. Ο Μπαρτζώκας παρέλαβε μια πολύ καλή ομάδα, έβαλε όμως στο παιχνίδι τη δική του φιλοσοφία, εξέλιξε το εγχείρημα του Ίφκοβιτς και έπαιξε πραγματικά ελκυστικό μπάσκετ. Κανένας δεν ξεχνάει τον εντυπωσιακό τρόπο που παγίδευσε την ΤΣΣΚΑ του Μεσίνα στον περιβόητο ημιτελικό του 2013, με τους Ρώσους να ξεπερνούν μετά βίας τους 50 πόντους. Κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει τον τρόπο που επέστρεψε ο Ολυμπιακός στον τελικό του Λονδίνου απέναντι στη Ρεάλ από το -17 παίρνοντας ορμή από παίκτες του πάγκου όπως ο Πάουελ, ο Άντιτς και ο Σερμαντίνι.
  Και η δεύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό πάντως μόνο αποτυχημένη δε μπορεί να χαρακτηριστεί στην Ευρώπη. Μπορεί οι ''ερυθρόλευκοι'' να μην προκρίθηκαν στο final four, ωστόσο αυτό συνέβη κατόπιν μιας πολύ δυνατής σειράς play offs απέναντι και πάλι στη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου κρίθηκε στα πέντε παιχνίδια, με τους Ισπανούς να εκμεταλλεύονται εν τέλη το πλεονέκτημα έδρας και να προκρίνονται στους ''4''. Αξιομνημόνευτη πάντως ήταν και η παρουσία των ''ερυθρόλευκων'' στη φάση των ομίλων, όπου τερμάτισαν με το εντυπωσιακό 10-0. Ο Ολυμπιακός γενικά επί Μπαρτζώκα στην Ευρώπη ήταν aggressive, ελκυστικός και θα μπορούσε κανείς να πει πως αν η ομάδα του Αρτινού προπονητή κρινόταν μόνο για τα επιτεύγματά της εκτός συνόρων, τότε μοιάζει μάλλον βέβαιο πως η συνεργασία του με τους Πειραιώτες θα είχε κρατήσει πάρα πολλά χρόνια...

                  Οι εν Ελλάδι αποτυχίες και το επεισοδιακό διαζύγιο...

  Ίσως για πολλές ομάδες στην Ευρώπη καθρέπτης τους να έμοιαζε η Euroleague, ωστόσο πάντοτε η μάχη Ολυμπιακού- Παναθηναικού ήταν κάτι το διαφορετικό, κάτι πολύ ελκυστικό και σίγουρα η κορυφή εντός συνόρων δελέαζε και δεν περνούσε απαρατήρητη. Και αυτό ήταν και το κομμάτι που κόστισε εν τέλη τη δουλειά του στον Μπαρτζώκα. Ένας προπονητής που έφερε ευρωπαικό, έφερνε πάντα ξένους ''λαχεία'' με λίγα λεφτά, έπαιζε εξαιρετικό μπάσκετ, ωστόσο απέναντι στους ''πράσινους'' δεν μπορούσε να παράγει μπάσκετ, ο Πεδουλάκης (σε πρώτο στάδιο) και οι Αλβέρτης, Ιβάνοβιτς (μετέπειτα) έβρισκαν τον τρόπο να καταστρέφουν το παιχνίδι του Ολυμπιακού, να φέρνουν τους αγώνες πάντα στα μέτρα τους και στο τέλος νικητής να είναι ο Παναθηναικός. Ο Μπαρτζώκας χρεώθηκε την κακή απόδοση του Σπανούλη, αφού ποτέ δεν κατάφερε σε ντέρμπι με τον Παναθηναικό να ''ξεκλειδώσει'' τον Λαρισαίο γκαρντ, την τρομερά κακή εικόνα της ομάδας στο ΟΑΚΑ. Πέντε εγχώριους τίτλους διεκδίκησε, δεν πήρε ούτε έναν... Ωστόσο η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και το γυαλί ράγισε οριστικά (αν και όπως αποδείχτηκε το οριστικά είναι μεγάλη κουβέντα) ήταν ο πρώτος αγώνας της σεζόν 2014-15 στο κεκλεισμένων των θυρών ΟΑΚΑ, με τον ανανεωμένο  με πάρα πολλούς απόντες και με πολύ νεανική σύνθεση Παναθηναικό να κερδίζει τους να επιστρέφει από το -14 και στο τέλος να κερδίζει τον αγώνα και να πετάει εκτός κυπέλλου τον Ολυμπιακό. Ο κόσμος ξέσπασε, ο Μπαρτζώκας προπηλακίστηκε στο πάρκινγκ του ΣΕΦ, ειπώθηκαν βαριές κουβέντες και η παραμονή του στην ομάδα έμοιαζε ανέφικτη. Εκείνο το βράδυ του Οκτώβρη του 2014 γράφτηκαν...οι πρώτοι τίτλοι τέλους.

                                        Έρχεται ως ''σωτήρας''

  Επειδή σαν λαός είμαστε πολλές φορές αχάριστοι και εκτιμούμε κάτι μόνο όταν το χάσουμε, ο Μπαρτζώκας έρχεται πλέον στον Ολυμπιακό ως ο πιο κατάλληλος άνθρωπος να βγάλει την ομάδα από το αδιέξοδο, καθώς το τελευταίο διάστημα βάδιζε σε αχαρτογράφητα νερά. Ο κόσμος, έστω και σιωπηλά, έχει μετανοήσει για όσα συνένησαν εκείνη τη νύχτα στο πάρκινγκ του ΣΕΦ και είναι έτοιμος να υποδεχτεί τον νέο προπονητή, αυτή τη φορά όχι ως διάδοχο μιας εύφορης κατάστασης όπως το 2012, αλλά ως έναν ''καπετάνιο'' έμπειρο που γνωρίζει τα...κατατόπια του ωκεανού και θέλει να το επαναφέρει στη σωστή πορεία του. Πλέον δεν θα έχει να διαχειριστεί έναν πολύ καλό κορμό στα...ντουζένια του. Σπανούλης, Πρίντεζης και Παπανικολάου είναι ότι έχει απομείνει από εκείνη την ομάδα, οι δύο πρώτοι γερασμένοι πλέον, έτοιμοι να δώσουν τη σκυτάλη στα νέα παιδιά. Ποια είναι αυτά; Ο Ελληνικός επίδοξος κορμός δευτεροκλασάτων παικτών (Κόνιαρης, Χαραλαμπόπουλος, Βεζένκοφ, Ποκουσέφσκι, Λαρεντζάκης) που ευελπιστεί να φανεί αντάξιος της προηγούμενης φουρνιάς. Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα του Έλληνα τεχνικό...Να επιβιώσει ολοκληρωτικά αυτή τη φορά και να αναδείξει παίκτες, να παράγει έργο, κάτω από πιο δύσκολες συγκυρίες για την ομάδα, αλλά πιο ευνοικές γι' αυτόν, αφού ο κόσμος πλέον γνωρίζει την προπονητική του αξία και δεν είναι διατεθειμένος να τον ''κρεμάσει'' και πάλι...