Το σύνορο των Τεμπών

Η ψυχολογία και οι δυνατότητες που αυτή δημιουργεί , είναι ένας σοβαρός ποδοσφαιρικός παράγοντας για την απόδοση μίας ομάδας. Όταν υπάρχει πίεση για αποτέλεσμα τότε η ψυχική δύναμη που πρέπει να έχουν οι παίκτες αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Αρκεί να μην αλλάζει όταν επηρεάζεται από σημεία - ορόσημα που αποκτούν μυθική διάσταση. Ένα τέτοιο για τον Άρη είναι το σύνορο τωνΤεμπών.
Γράφει ο Αντώνης Πακαλίδης

Όταν ο Άρης είχε προσλάβει , χρόνια πριν, τον Όγιος για προπονητή, που είχε περάσει από την Μπαρτσελόνα. Κανένας δεν περίμενε τις εμφανίσεις που έκανε η ομάδα του Άρη. Φαντεζί παιχνίδι, ευκαιρίες, κατοχή μπάλας, συνεχή πίεση του αντιπάλου, έδινε την εντύπωση ότι θα έκανε καταπληκτική πορεία στο πρωτάθλημα. Πήγαινε όμως από ισοπαλία σε ισοπαλία και δεν μπορούσε να νικήσει εύκολα. Αποτέλεσμα ήταν να είναι αήττητος; χωρίς να έχει εισπράξει σε βαθμούς το εντυπωσιακό ποδόσφαιρο που έπαιζε. Απολύθηκε ο Όγιος, ήρθε ο Ερνάντεθ και με λιγότερο επιθετική λογική στο παιχνίδι άρχισε να παίρνει νίκες.
Με το τέλος του πρώτου γύρου ο προπονητής Ένιγκ είναι αήττητος αλλά έχει γεμίσει ισοπαλίες. Πόσο καλό είναι αυτό; Η φανέλα μετά τα Τέμπη λειτουργεί ανασταλτικά στους παίκτες. Ισοπαλία με ΑΕΚ, ισοπαλία με Πανιώνιο, ισοπαλία με Ατρόμητο, αγώνες που έπρεπε και μπορούσε να κερδίσει. Εκεί που έπρεπε να δείξει το μέταλλο και τον τσαμπουκά της ομάδας που κυριαρχεί στον αγωνιστικό χώρο και να κερδίσει, εμφανίστηκε κατώτερος των περιστάσεων. Χωρίς ψυχή, χωρίς καθαρό μυαλό, με έλλειψη συγκέντρωσης, επιπολαιότητα, έχασε βαθμούς που σε περίπτωση νικών θα τον απογείωναν στην βαθμολογία. Οι παίκτες δείχνουν να μην πιστεύουν στον ίδιο τους τον εαυτό. Σαν να κολλάνε μόλις μυρίζουν αέρα διαφορετικό απ' αυτόν του «Κλ. Βικελίδης». Η υπέρβαση που απαιτείται απ' αυτούς είναι η πίστη στη νίκη. Αυτή είναι η ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας.
Ο Φετφατζίδης έκανε την διαφορά γιατί ο ίδιος είναι προετοιμασμένος χρόνια τώρα, για τέτοιου είδους παιχνίδια, χωρίς να νιώθει την πίεση του αποτελέσματος. Πήρε μόνος του έναν βαθμό για τον Άρη γιατί δεν ήθελε να χάσει. Δεν ήθελε να φύγει με κάτω το κεφάλι από έναν αγώνα που ήταν καλύτερη η ομάδα του και δικαιούταν να πάρει τους τρεις βαθμούς.
Όχι ότι έκανε καμία φοβερή εμφάνιση ο Άρης. Τουναντίον. Έκανε τα πάντα για να χάσει. Ακόμα κι έτσι είχε τις περισσότερες ευκαιρίες , την κατοχή της μπάλας, την πίεση στην αντίπαλη ομάδα, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Με πάγκο που πάλι δεν τόνωσε την ομάδα όταν χρειαζόταν βοήθεια. Αλλαγή στο 90ο λεπτό μοιάζει με κίνηση απελπισίας. Κι όμως μπορεί να νιώθει ανικανοποίητος από το αποτέλεσμα.  Περίεργες συγκυρίες.

Ο Άρης φωνάζει ότι έχει έλλειμμα παικτών σε θέσεις που υπάρχει ανάγκη. Η κακή απόδοση του Βέλεθ είναι καμπανάκι για ένα σέντερ μπακ. Ο Ματίγια έχει διακυμάνσεις στην απόδοση του , κάτι που πρέπει να προβληματίσει ως προς έναν αντικαταστάτη που θα μπορεί να του δώσει ανάσες. Ένα σέντερ φορ που να βάζει την μπάλα μέσα. Ο Λάρσον έχει ένα συγκεκριμένο ταβάνι, που με δύσκολους αμυντικούς δεν του επιτρέπει να ξεχωρίσει. Για τερματοφύλακα πάντα υπάρχει η συζήτηση ακόμα και αν επιστρέψει ο Κουέστα. Ο αριστερός μπακ είναι ο Κόρχουτ. Μετά το χάος. Οι αλχημείες για την κάλυψη της θέσης είναι εντελώς εκτός λογικής. Αλλά δεν υπάρχουν λύσεις.
Η σεζόν φέτος άρχισε νωρίς και πλέον η κούραση κάνει την εμφάνισή της. Συνδυαστικά, όλα όσα επηρεάζουν την ομάδα, είναι ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Θέλει αλλά δεν μπορεί. Προσπαθεί αλλά δεν τελειώνει την δουλειά. Δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του φαβορί , όταν είναι απαραίτητη η νίκη.
Απογοητεύει με αποτελέσματα αλλά συνεχίζει να μην χάνει. Το σύνθημα του τρελογιατρού είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Η επόμενοι τρεις αγώνες είναι μια ολόκληρη χρονιά. Στο χέρι της ομάδας είναι να δείξει ότι μπορεί...