ΟΦΗ - ΑΡΗΣ 3-1: Τέλος οι δικαιολογίες

Στην Κρήτη τελείωσε το αήττητο του Ένιγκ με τον χειρότερο μάλιστα τρόπο. Με έναν διασυρμό από τον ΟΦΗ που ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο και πως θα το πετύχει. Σημείωση ότι έλειπαν τρεις βασικοί του παίκτες συν ο  τραυματισμός του Σεμέδο στο πρώτο ημίχρονο. Τέλος λοιπόν οι δικαιολογίες  για τη ομάδα του Άρη. Ο ΟΦΗ τον εξέθεσε και φανέρωσε όλες τις αδυναμίες του.
Γράφει ο Αντώνης Πακαλίδης

Ότι και να γράψεις γι' αυτό το παιχνίδι δεν θα κάνεις καμία φοβερή ανακάλυψη. Ο ΟΦΗ έπαιζε στην έδρα του,ήθελε τη νίκη και έκανε το παιχνίδι του , χωρίς κάτι εντυπωσιακό ή τρομερό. Πίεσε εκεί που ήξερε ότι ο Άρης έχει πρόβλημα, δημιούργησε ρήγματα στην προβληματική άμυνα του αντιπάλου και με ψυχραιμία στην διαχείριση του αγώνα , έφυγε νικητής. Έκανε αυτό που έπρεπε και νίκησε γιατί ήθελε.
Για τον Άρη όλα ξεκίνησαν με ούριο άνεμο. Είχε την κατοχή, πίεσε, προηγήθηκε. Μέχρι εκεί.
Όλα αυτά για ένα εικοσάλεπτο στο πρώτο ημίχρονο. Μετά το χάος.
Η αλλαγή τακτικής του Ένιγκ δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ' αυτά που υποτίθεται ότι θα έλυνε. Καμία πίεση στην αντίπαλη άμυνα, χαμένες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, απενεργοποίηση του Φετφατζίδη στο πρώτο ημίχρονο, επιπολαιότητες, έλλειψη συγκέντρωσης, άμυνα χωρίς καμία συνοχή. Αποτέλεσμα αυτής της απόδοσης ήταν να φανερωθούν όλες οι αδυναμίες , κάθε τέρμα του ΟΦΗ έχει και από μία. Στο πρώτο έχει ανοίξει η άμυνα χωρίς καλύψεις και ανενόχλητος ο επιθετικός σκοράρει. Αδυναμία συνολικής αμυντικής λειτουργίας. Στο δεύτερο η έξοδος του Κουέστα μοιάζει με πρωτάρη άπειρο που φοβάται τη μπάλα. Η μη αγορά τερματοφύλακα το καλοκαίρι κοστίζει...Στο τρίτο το αργό αμυντικό δίδυμο που έβλεπε την πλάτη του επιθετικού να σκοράρει. Ο κακός μεταγραφικός σχεδιασμός του καλοκαιριού στον οποίο δεν δόθηκε προτεραιότητα για απόκτηση ενός κεντρικού αμυντικού.
Μέσα σε όλα αυτά υπολογίζω και αυτό που ένιωσα όταν έβλεπα το παιχνίδι. Έλλειψη διάθεσης και πίστης για την ομάδα. Σαν να έπαιζαν ώστε να διαικπεραιώσουν την υποχρέωση της αγωνιστικής, χωρίς την ανάγκη της νίκης. Χωρίς να νιώθουν ότι έχουν πίεση για το αποτέλεσμα. Δημιούργησαν τρεις σημαντικές ευκαιρίες οι οποίες πήγαν όλες χαμένες λόγω της αναποτελεσματικότητας του Ιντέγιε και του Φετφατζίδη. Ένας φορ που δεν μπορεί να πλασάρει και ο «Μέσι των φτωχών» που θέλει να ντριπλάρει και τον εαυτό του. πραγματικά είναι να απορεί κανείς με τις σκέψεις τους.

Ο δίκαιος νικητής ΟΦΗ έχει κάθε λόγο να αισθάνεται έτοιμος για κάτι παραπάνω. Έπαιξε πολύ καλύτερα, εξυπνότερα και έδειξε ότι δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Η διάρκεια του είναι το ζητούμενο. Εξαφάνισε τον Φετφατζίδη ,έχοντας τρεις και τέσσερις παίκτες στο μαρκάρισμα του, είχε καλή κυκλοφορία στο χώρο του κέντρου και πίεσε στην αριστερή πλευρά, πάνω στον Σούντγκρεν, γνωρίζοντας ότι ο σουηδός δεν φημίζεται για την ταχύτητά του. Τα έκανε όλα απλά βάζοντας το τρίτο τέρμα και κράτησε το αποτέλεσμα.
Γι τον διαιτητή να πούμε ότι δεν χρησιμοποίησε το VAR , κάτι που θα έπρεπε να το κάνει σε δύο περιπτώσεις. Μία ένα μαρκάρισμα στον Μπα μέσα στην περιοχή του ΟΦΗ και δεύτερη το χτύπημα του Βέλεθ εκτός φάσης στον Φερέιρα.
Δυστυχώς ο Άρης δείχνει σημάδια παραίτησης. Οι παίκτες του αγκομαχούν ενώ είμαστε ακόμα στην αρχή του δεύτερου γύρου. Έχει κοστίσει πολύ η μετακίνηση του Σάσα στα μπακ, από την φυσική του θέση που είναι στο κέντρο. Ο προπονητής δείχνει ότι δεν εμπιστεύεται τους παίκτες που έχει. Όλες οι αλλαγές γίνονται από το 80ο λεπτό και μετά , που η αντίδραση είναι δύσκολη. Δεν υπάρχει αμυντικός που μπορεί να καλύψει μία κακή απόδοση ενός παίκτη. Δεν υπάρχει κεντρώος που μπορεί να αλλάξει το ρυθμό ενός παιχνιδιού.
Η απόφαση του προπονητή να βάλει δύο επιθετικούς σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι, σε μία δύσκολη έδρα, είναι εκτός λογικής. Ότι και να είδε στην ανάλυση του αντιπάλου είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις πως άφησε την ομάδα γυμνή στην άμυνα , αφού ούτε ο Γκάμα, ούτε ο Φετφατζίδης είναι παίκτες που θα καλύψουν την πλευρά τους.Ένας το κάνει, ο Ντιγκινί, αλλά έχει πέσει η απόδοση του στα τελευταία παιχνίδια. Όπως επίσης είναι τραγικό το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να κρατήσει το υπέρ σκορ , χαρίζοντας χώρους στον αντίπαλο.
Αυτός είναι ο προπονητής, αυτός κρίνει, αυτός αποφασίζει, αυτός κρίνεται...όπως όλοι λέμε «ξέρει περισσότερα».