Χωρίς αναπνοή...

Η χθεσινή νίκη, ο τρόπος που αυτή ήρθε, η διακύμανση του σκορ με την ΑΕΚ και το...''χόρτο μαγικό'' στο τέλος του αγώνα ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο Παναθηναικός. Ως ομάδα, ως οπαδοί, ως οργανισμός συνολικότερα. Μέσα στην μιζέρια που υπάρχει τα τελευταία χρόνια, να υπάρξει ένα παιχνίδι που θα λες: ''Θα έχω να το θυμάμαι''... Τα συναισθήματα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να αντιστρέφονται ολοκληρωτικά, τους παίκτες να καταθέτουν και το τελευταίο απόφθεγμα πάθους που τους είχε απομείνει και στο φινάλε ομάδα και κόσμος να γίνονται ''ένα'', κάτι που θύμισε έστω και αμυδρά τις παλιές καλές εποχές, τότε που ο Παναθηναικός μεσουρανούσε, μπορούσε να κερδίσει τον οποιονδήποτε και με κάθε τρόπο και ο κόσμος γέμιζε ασφυκτικά ακόμα και το αχανές Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Για να έρθει αυτή η ανατροπή ωστόσο, χρειάστηκε να γίνει μια σειρά από...πραγματάκια. Οι ''πράσινοι'' πέρασαν ένα εφιαλτικό (από άποψη σκορ) πρώτο μέρος, όπου βέβαια δεν δικαιούνταν να χάνουν με 2-0. Είχαν τρομακτικά κενά, ειδικότερα στη μεσαία γραμμή με την πληθωρική παρουσία του Κρίστισιτς και την κακή συνεργασία των Δώνη- Κουρμπέλη, η ''Ένωση'' μετά το 20' είχε κερδίσει τη μάχη του κέντρου και έδειχνε να πατάει καλύτερα, ενώ μεγάλο πρόβλημα αντιμετώπιζε και ο Ινσούα στο μαρκάρισμα του Βέρντε. Η ομάδα του Νίκου Κωστένογλου ευτύχησε να σκοράρει δύο γκολ στις πρώτες της τρεις αξιόλογες φάσεις, το ''τριφύλλι'' αφού είχε προηγουμένως απολέσει τις δικές του στιγμές, έμοιαζε πια να έχει αδειάσει από ψυχολογία και ενέργεια. Μετά την ευκαιρία του Χατζηγιοβάννη στο 30', οι ''πράσινοι'' μέχρι το 60ο λεπτό δεν είχαν επιτεθεί ούτε μια φορά ορθολογικά, παρότι είχαν την κατοχή της μπάλας. Στο ίδιο διάστημα, η ΑΕΚ που έδινε χώρο στον Παναθηναικό και εδαφική υπεροχή, είχε ήδη πραγματοποιήσει το 2-0 με τον Ολιβέιρα, και στο 51' ο Πορτογάλος είχε ένα δοκάρι, όπου αν είχε σκοράρει, θα είχε...σχολάσει το πανηγύρι. Πώς γύρισε αυτό το παιχνίδι;

Kι όμως γύρισε... Ο Δώνης προσπάθησε να το εξηγήσει τακτικά, αλλά η αλήθεια είναι πως για όποιον έβλεπε την απόδοση του Παναθηναικού για 60 λεπτά, χωρίς η ΑΕΚ να είναι κάτι σπουδαίο, μπορεί κάλλιστα να αποδώσει αυτή τη μεταμόρφωση και στο...μεταφυσικό. Ή αν θέλετε στην τύχη, στη ρέντα που είχε χθες ο Γιώργος Δώνης. Την άξιζε, αν σκεφτεί κανείς με ποιον τρόπο του έχουν...στραβώσει ορισμένα παιχνίδια με τον πιο πιθανό και απίθανο τρόπο, ενώ ο Παναθηναικός και καλύτερος ήταν και αδικήθηκε και δεν πήρε βαθμούς από αναμετρήσεις που το δικαιούταν. Χθες, ο Περέα μπήκε αλλαγή στο ημίχρονο για να προσδώσει όγκο στην επίθεση των ''πρασίνων'', αρχικά ήταν στο πλάι του Μακέντα και αφού δεν...τράβηξε το συγκεκριμένο σχήμα, έγινε από τον πάγκο η τολμηρή κίνηση να πάει ο Ιταλός σε θέση αριστερού εξτρέμ και ο Κολομβιανός να περάσει μόνος στην κορυφή, με την αυτονόητη συνθήκη βέβαια πως ο Μακέντα δεν θα είναι παίκτης γραμμής, αλλά θα γίνεται και δεύτερο φορ, συγκλίνοντας στο πλευρό του Περέα. Και αυτό το σχήμα απέδωσε περισσότερο απ' ότι περίμεναν...Ο Μακέντα σκόραρε με ατομική ενέργεια, παίρνοντας την μπάλα στην αριστερή πλευρά, κουβαλώντας την 20-25 μέτρα και σημαδεύοντας την απέναντι γωνία και κάπως έτσι δόθηκε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Και δύο λεπτά αργότερα, από τρομερή κούρσα του Χατζηγιοβάννη από τα δεξιά, ο Περέα με κοντινή προβολή έφερε το παιχνίδι στα ίσια. Και ενώ πολλοί πίστευαν πως οι ''πράσινοι'' είχαν πάρει όλο το...ζουμί από τον πάγκο τους, ήρθε και η χαριστική βολή για την επιπόλαια και αυτοκαταστροφική, δίχως πλάνο αντίδρασης ΑΕΚ. Η επιλογή του Κολοβέτσιου αντί του Κολοβού για να αποτελέσει την τελευταία αλλαγή είχε μια πολύ λογική εξήγηση, την οποία αντιλήφθηκα άρδην, αν και μαρτυρώ πως δίπλα μου ακριβώς στο ΟΑΚΑ υπήρχε μια σχετική...μουρμούρα. Για όποιον πρόσεξε το παιχνίδι, λίγα λεπτά νωρίτερα ο Σέκενφελντ είχε αποκομίσει ένα μικρό τραυματισμό σε ένα τάκλιν που έκανε και δεν πατούσε πολύ καλά στο χορτάρι. Ο Δώνης αποφάσισε να κρατήσει τον Ολλανδό στο ματς και να βάλει τον Κολοβέτσιο αντί του Χατζηγιοβάννη, αφενός για να θωρακίσει τα μετόπισθεν και αφετέρου για να εκμεταλλευτεί το ύψος του Έλληνα στόπερ στις φάσεις. Και κάπως έτσι ήρθε η απόλυτη...έκσταση.

Από την πλευρά της ΑΕΚ, κάτι που φανερώθηκε στο πρώτο μέρος είναι πως στα χαφ η ομάδα πρέπει να ξεκινάει από τον Κρίστισιτς. Και δεν είναι μόνο το χθεσινό παιχνίδι που διακρίθηκε όσο έπαιξε, τον θεωρώ γενικά πολύ ποιοτικό και αξιόλογο. Ο τραυματισμός του έφερε την αντικατάσταση από τον Σιμάο και μαζί με τον αχαρακτήριστο τα δύο τελευταία χρόνια Σιμόες, χάθηκε το κέντρο εντελώς για την ''Ένωση''. Τα τρία ντέρμπι έδειξαν με τον πιο πειστικό τρόπο πως ο Κωστένογλου δεν ήταν...μάνα εξ ουρανού όπως κάποιοι ήθελαν να περάσουν σαν γραμμή όταν έφυγε ο Καρντόσο, αλλά μια στιγμιαία λύση υπηρεσιακού μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος. Η διοίκηση Μελισσανίδη, σε ένα ακόμα κακό χειρισμό μέσα σε αυτή τη διετία και φυσικά τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ εκθείασαν τον τεχνικό του δικεφάλου μετά τις...θριαμβευτικές νίκες με ένα γκολ διαφορά απέναντι σε Αστέρα και Παναιτωλικό και κάπως έτσι ήρθε και η μονιμοποίηση στον πάγκο. Προσωπικά, βλέποντας τον σχεδιασμό τα δύο τελευταία χρόνια δε μου κάνει καμία εντύπωση που η ''Ένωση'' δεν έχει κερδίσει ούτε ένα ντέρμπι για 18 μήνες...

- Σε ένα παιχνίδι που ο κόσμος αποφάσισε να βάλει πλάτη και να συσπειρωθεί, ενδεχόμενη ήττα θα ήταν πολύ άσχημη συγκυρία για πολλούς λόγους. Το γεγονός ότι χθες βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ 25.000 φίλαθλοι, σε συνδυασμό με τον τρόπο που γύρισε το ματς, αποτελεί τεράστιο κέρδος για το σύλλογο, ίσως μεγαλύτερο από αυτό που περίμεναν οι άνθρωποι της ομάδας πριν ξεκινήσει ο αγώνας...

- Ο κύριος Πέτρος Μάνταλος, ο οποίος χθες χρησιμοποίησε τον όρο ''πεθαμένος'' για να περιγράψει την κατάσταση στον Παναθηναικό, οφείλει να γνωρίζει πως η τελευταία φορά που η ΑΕΚ κέρδισε εκτός έδρας για το πρωτάθλημα στην έδρα του Παναθηναικού ήταν στις 23 Οκτωβρίου του 2006, όταν δηλαδή εκείνος πήγαινε στην τρίτη γυμνασίου. Εντελώς πληροφοριακά το αναφέρω, για τους λάτρεις της στατιστικής.

- Ο Δημήτρης Κολοβέτσιος μπήκε στο ματς στο 85', σκόραρε στο 87' το νικητήριο τέρμα ενώ τον τελευταίο καιρό παίζει σπάνια και παρόλα αυτά δεν πανηγύρισε. Ένδειξη σεβασμού απέναντι στην ιστορική ομάδα που αγωνίστηκε, όταν μάλιστα εκείνη περνούσε πολύ δύσκολα χρόνια, δέθηκε με την ''Ένωση'' και γαλουχήθηκε με κάποιες αξίες, τις οποίες πλέον συντηρεί ο Παναθηναικός και βέβαια το ήθος του ίδιου. Ούτε οπαδιλίκι χρειάζεται να πουλήσεις, ούτε να συμπεριφέρεσαι σαν κλόουν για να γίνεις αρεστός. Και χθες ο τρόπος που συμπεριφέρθηκε ο Κολοβέτσιος (που μου θύμισε έντονο τις αντίστοιχες αντιδράσεις του Λυμπερόπουλου), μαρτυρά πως στο Αθηναικό ντέρμπι, πέραν της -εντός λογικών ορίων- αντιπαλότητας υπάρχουν και κάποιοι κώδικες τιμής που δεν πρέπει να σπάνε...