Eικόνα που...τρομάζει!

Στο άκουσμα της κλήρωσης με την Τραμπζονσπόρ, κανείς δεν έχρισε την ΑΕΚ ως φαβορί. Ναι, πολλοί μίλησαν για μια ομάδα πιο βατή σε σχέση με την Εσπανιόλ και τη Φέγενορντ που υπήρχαν στο ίδιο ταμπλό. Οι Τούρκοι όμως είναι κι αυτοί ένα υπολογίσιμο μέγεθος, μια ομάδα που η ''Ένωση'' στην καλή της μέρα θα μπορούσε να την λυγίσει, στην κακή της θα είχε προβλήματα. Και σε καμία περίπτωση ένας αποκλεισμός από τη συγκεκριμένη ομάδα δε μπορεί να θεωρηθεί ''κάζο''. Κάζο ήταν αυτό που συνέβη την Πέμπτη το βράδυ...

Η ΑΕΚ όχι απλά ηττήθηκε, όχι απλά παρέδωσε πνεύμα και εμφανίστηκε πιο άδεια και από...τις κερκίδες του ΟΑΚΑ, αλλά εμφάνισε σημάδια διάλυσης και αποσύνθεσης, κάτι απαράδεκτο και πρωτοφανές για τρίτο επίσημο ματς της σεζόν. Μπορεί να υπάρχουν ελαφρυντικά ότι η ομάδα είναι καινούρια, δεν έχει βρει ακόμα την χημεία και τους αυτοματισμούς της, αλλά το να παίζεις τόσο άθλια, χωρίς ίχνος πάθους, σε ένα ματς- ορόσημο για τη συνέχεια της σεζόν, είναι ακατανόητο και πρέπει εκτός από τον Καρντόσο να απασχολήσει και τους παίκτες. Και η πραγματικότητα είναι πως αυτό που πονάει δεν είναι το σκορ, το 1-3 είναι η μικρότερη ζημιά που μπορούσε να αποκομίσει η ''Ένωση'' μέσα σε αυτή την...παγωμάρα. Θα μπορούσε το ματς να έχει στραβώσει από την αρχή, να δεχτεί η ΑΕΚ ένα γρήγορο γκολ και να χαλάσουν τα πλάνα της, να ανοιχτεί και να φάει κι άλλα, χίλια δύο πράγματα, που έστω και με βαριά καρδιά θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν. Ωστόσο, η σκληρή πραγματικότητα λέει πως το ξεκίνημα έκατσε στην ΑΕΚ ''λουκούμι''. Προηγήθηκε στην πρώτη της επίσκεψη στα καρέ των Τούρκων με το σουτ του Λιβάια (για μένα ο μόνος διακριθέντας από το ματς), πήρε δηλαδή το αρχικό της ζητούμενο. Είχε τη δυνατότητα με σύμμαχο το προβάδισμα και την ψυχολογία να επενδύσει σε αυτή τη συγκυρία, να ''σβήσει'' το ματς, αφού στα πρώτα 20 λεπτά έπαιρνε αυτό για το οποίο κατέβηκε στο ΟΑΚΑ. Ο Πορτογάλος τεχνικός επέλεξε ωστόσο να κρατήσει ψηλά τις γραμμές, να δώσει την ευκαιρία στην Τραμπζονσπόρ να επιτεθεί με πάσες στην πλάτη της άμυνας (ο Θεός να την κάνει), με γρήγορες εναλλαγές της μπάλας που συνήθως κατέληγαν σε ευκαιρία (έτσι προήλθε και το μετέπειτα χαμένο πέναλτι), ακόμα και σε man to man και από στημένες φάσεις. Και αφού σε ροή αγώνα δεν ερχόταν η ισοφάριση, αφού η τύχη στάθηκε μια φορά με την Ελληνική ομάδα στο χαμένο πέναλτι των Τούρκων (κατά τη γνώμη μου ανύπαρκτο), ήρθε η ψυχρολουσία από...αέρος. Βλέπετε, οι στημένες φάσεις είναι και θέμα διάθεσης, το πόσο ψηλά πηδάς, το πόσο προσηλωμένα μαρκάρεις εξαρτάται από την όρεξη που έχεις να...πεθάνεις στο γήπεδο και αυτό η ΑΕΚ δεν το είχε. 1-1 από ένα κόρνερ, όπου έστω και με δόση τύχης συνδυάστηκαν μέσα στην περιοχή τρεις παίκτες των φιλοξενούμενων με τελικό αποδέκτη τον Εκουμπάν, ο οποίος λίγο αργότερα σημείωσε και δεύτερο τέρμα, με τον Σιμόες απλώς να παρακολουθεί το άλμα του αντιπάλου του.

                           Παιδαριώδη λάθη στη μεσαία γραμμή

Μπορεί κανείς να κατηγορήσει για πολλά τους αμυντικούς, αλλά όλο το χάλι που παρουσίασε η ΑΕΚ ξεκινάει από την τραγική εμφάνιση των Σιμάο και Σιμόες. Βλέπετε, η αμυντική λειτουργία μιας ομάδας δεν εξαρτάται μόνο από τους μπακ και τους στόπερ, ξεκινάει από τον πρώτο παίκτη που θα βγει να πρεσάρει και καταλήγει στον τερματοφύλακα. Από τα χαφ απλώς περνούσαν τα πάντα, σε σημείο μάλιστα που είδαμε τους Τούρκους να βγαίνουν αρκετές φορές πέντε εναντίον δύο και τριών παικτών, με τους δύο κεντρικούς να έχουν πολύ αρνητική παρουσία. Στο δημιουργικό κομμάτι δε, ειδικά ο Αντρέ Σιμόες ήταν απελπιστικά κακός, δεν κατάφερε να δώσει μια σωστή πάσα. Και όταν λέω λάθος πάσα, δεν εννοώ απαραίτητα τη μεταβίβαση που θα κοπεί από αντίπαλο, αλλά ακόμα και αυτή που θα δοθεί αντίθετα με την κίνηση του συμπαίκτη, θα τον αναγκάσει να καλύψει περιττά μέτρα δηλαδή. Ο Πορτογάλος σε όλο το παιχνίδι ''σκότωνε'' τους συμπαίκτες. Ίσως ήταν από τα λίγα άοσμα βράδια του Μάνταλου, που δεν φέρει ευθύνη ο ίδιος, αλλά το γεγονός ότι δεν πήρε μια καλή πάσα, δεν βρέθηκε μια φορά με χώρο μπροστά του να δημιουργήσει. Στατικό παιχνίδι, χωρίς φαντασία, χωρίς τρεξίματα, με τραγικές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών. Ο Ολιβέιρα έδειχνε από το πρώτο ημίχρονο εκτός κλίματος, ο Καρντόσο όμως περίμενε μέχρι το 84' για τον αντικαταστήσει με τον Γιακουμάκη. Και σαν...παραφωνία σε όλο αυτό το έκτρωμα, ένας Λιβάγια να παλεύει για όλους και τελικά να είναι αυτός που έχει τη χειρότερη σχέση με τον προπονητή και να κατηγορείται ότι χαλάει τα αποδυτήρια. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα με λίγα λόγια...

                        Προπονητής σε σύγχυση, ομάδα σε αποσύνθεση

Οι δηλώσεις του Καρντόσο δεν ήταν αντιπροσωπευτικές όσων είδαμε. Αντί να σταθεί στα λάθη και τις αδυναμίες που εμφανίζει η ομάδα, τόνισε ότι υπάρχει ένα ακόμα 90λεπτο. Ανάθεμα κι αν πιστεύει ακόμα και ο πιο αισιόδοξος φίλος των ''κιτρινόμαυρων'' ότι μπορεί να γυρίσει αυτό το ματς. Θα βάλει αυτή η ΑΕΚ που στο δεύτερο ημίχρονο δεν μπόρεσε να αλλάξει τρεις πάσες, τρια γκολ μέσα στην Τουρκία; Άλλωστε δεν είναι μόνο αυτή η εμφάνιση που προβληματίζει, τα δύο παιχνίδια με την Κραιόβα δεν έδειξαν τα πιο ενθαρρυντικά στοιχεία. Τότε αυτό που κράτησαν όλοι ήταν η πρόκριση, τώρα τι;

Υ.γ 1: Παίκτης Παουλίνιο δεν υφίσταται, όχι μόνο για την ΑΕΚ, ίσως ούτε για μια μέτρια της Σούπερ Λίγκας. Σε κάθε φάση που εμπλέκεται μπορείς να μετρήσεις 3-4 λάθη του μαζεμένα και δεν υπερβάλλω. Επιλογή προπονητή, μην το ξεχνάμε...

Υ.γ 2: Λόπεζ πολύ καλό ξεκίνημα, συμπαθητική συνέχεια, τραγικός επίλογος στο ματς, παρασύρθηκε από τη γενική εικόνα, αλλά για μένα μπαίνει κι αυτός οριακά στους διασωθέντες του ναυαγίου...

Υ.γ 3: Τα νέα μεταγραφικά έχουν μπει από νωρίς στα βαθιά, ίσως το μεγαλύτερο λάθος. Ο Βέρντε είχε όρεξη και κέφια, αλλά το πρόσημο βγαίνει ξανά αρνητικό, ο Ζεράλδες λίγα πράγματα και ο Ολιβέιρα έχει τρομερή έλλειψη ρυθμού και ετοιμότητας.

Υ.γ 4: Τα πρώτα 90λεπτα του Καρντόσο στο πρωτάθλημα θα κρίνουν πάρα πολλά. Αν στραβώσει και εκεί το πράγμα, ουσιαστικά θα έχει πάει στράφι ένα ολόκληρο καλοκαίρι, ένας ολόκληρος σχεδιασμός, ένα καινούριο και ίσως πρωτότυπο πλάνο, το οποίο πριν απορριφθεί, πρέπει να το αφήσουν να ξεδιπλωθεί και να υπάρξει λίγη υπομονή παραπάνω σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.