Σερβία: Ο παραλληλισμός της Ιντιανάπολις με το σήμερα...

Η στήλη μας ξεκινάει το ταξίδι της στα ενδότερα των ομάδων που θα συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο και η Σερβία δε θα μπορούσε να λείπει από αυτές. Αρέσει, εξιτάρει και αναμένεται να μας απασχολήσει αρκετά φέτος το καλοκαίρι.

Θα ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα για τους Σέρβους σε σχέση με το εθιμοτυπικό, το καθιερωμένο που θα έχουμε στην πληθώρα την ομάδων. Εξάλλου για πολλές εξ αυτών η ιστορία τους, τα επιτεύγματα τους δε σε επιτρέπουν να...πλατιάσεις, σε αντίθεση με τους ''πλάβι'', για τους οποίους μπορείς να γράφεις με τις ώρες και να μην τελειώνεις. Γι' αυτό λοιπόν και θα ταξιδέψουμε πίσω στο μακρινό 2002, τότε που γράφτηκε ένα από τα έπη που όσο κι αν περνούν τα χρόνια θα μνημονεύονται και θα είναι οδηγός για την σύγχρονη ιστορία. Τότε, η Γιουγκοσλαβία κατέβαινε στην Ιντιανάπολις με ένα ρόστερ που τρόμαζε ακόμα και τους Αμερικανούς, οι οποίοι ήταν οι οικοδεσπότες του τουρνουά και περίμενε κανείς πως είναι αυτοί το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης. Μποντίρογκα, Ρακόσεβιτς, Γκούροβιτς΄, Γιάριτς, Στογιάκοβιτς, Ντίβατς, Βούγιανιτς, Τομάσεβιτς...Όχι δα και αμελητέα ποσότητα, όποιος κι αν ήταν ο αντίπαλος. Σημείωση: Κανένας εξ αυτών την προηγούμενη σεζόν δεν είχε αγωνιστεί την περασμένη σεζόν στο NBA (έστω κι αν κάποιοι είχαν αγωνιστεί στο παρελθόν ή πήραν μετέπειτα το χρίσμα για το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο). O προημιτελικός με τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ένα μεγάλο τεστ. Μια μάχη ανάμεσα στο ευρωπαικό μπάσκετ, που βασιζόταν στον έλεγχο του ρυθμού, στο σωστό διάβασμα του αντιπάλου και στην άμυνα, απέναντι στα αστέρια του NBA, το γρήγορο και ελεύθερο μπάσκετ, τους 100 πόντους μέσο όρο που σκόραραν οι Αμερικανοί μέχρι εκείνο το ματς. Για να προλάβουμε κάθε τυχόν απορία, ξεκαθαρίζουμε ότι η Team USA έχει βγάλει και καλύτερες φουρνιές από εκείνη το 2002. Είχε όμως στην φαρέτρα της υπερόπλα όπως ο Πολ Πιρς, ο Ρέτζι Μίλερ, ο Έλτον Μπράντ, ο Μπεν Γουάλας, ο Σον Μέιριον και ο Μπάρον Ντέιβις. To παιχνίδι ήταν συγκλονιστικό, είχε τα πάντα, ωστόσο ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο: Η άμυνα της Σερβίας ήταν εκείνη που έκανε τη διαφορά, η Αμερικανική ομάδα περιορίστηκε 22 πόντους κάτω από τον μέσο όρο της και κάποιες εκλάμψεις των Μίλερ και Πιρς δεν έφταναν για να  αποτραπεί το μοιραίο 81-78 για τους διοργανωτές. Ο Στογιάκοβιτς με 20 πόντους είχε γράψει τη δική του ραψωδία εκείνο το βράδυ, ο Μποντίρογκα και ο Γκούροβιτς τον πλαισίωσαν θαυμάσια και νίκη- πρόκριση έδωσε το έναυσμα για έξαλλους πανηγυρισμούς για τους Γιουγκουσλάβους οπαδούς, οι οποίοι έκαναν την Αρένα της Ιντιανάπολις να μοιάζει με...Βελιγράδι. H συνέχεια πια δε θα μπορούσε να φοβίζει την εκπληκτική αυτή ομάδα. Ούτε η Νέα Ζηλανδία στον ημιτελικό, ούτε και η Αργεντινή στον τελικό, έστω και αν με τους Λατινοαμερικάνους με Τζινόμπιλι, Σκόλα, Πριχιόνι και Ντελφίνο και όλη τη ''χρυσή φουρνιά'' του αργεντίνικου μπάσκετ τα πράγματα μόνο εύκολα δε θα μπορούσαν να είναι, ωστόσο οι ''πλάβι'' επιβεβαίωσαν και εκεί την ανωτερότητά τους, επικρατώντας με 87-80 και κατακτώντας το τελευταίο τους χρυσό μετάλλιο μέχρι και σήμερα.

Και πάμε επιτέλους και στο σήμερα. Και δεν είναι και καθόλου τυχαία η σύνδεση με το ένδοξο 2002 για την Σερβία. Η ομάδα του Σάσα Τζότζεβιτς εδώ και μια δεκαετία το γυροφέρνει, έχει δύο χαμένους τελικούς Ευρωμπάσκετ, δύο χαμένους τελικούς από τις Η.Π.Α σε Μουντομπάσκετ και Ολυμπιακούς Αγώνες αντίστοιχο, ωστόσο η φετινή της ομάδα ίσως είναι το πικ αυτής της δεκαετίας (αν κατέβουν όλοι βέβαια). Περιφέρεια υπερπλήρης με Τεόντοσιτς, Μπογκντάνοβιτς, Γκούντουριτς και Μίσιτς, εξαιρετικοί φόργουορντ (Λούσιτς, Μπιέλιτσα, Σιμόνοβιτς) και μια φρόιντ λάιν που...ζαλίζει (Μαριάνοβιτς, Γιόκιτς, Μιλουτίνοφ). Ναι, μια χαρά διαβάζετε, αν η Σερβία είναι πλήρης στο Μουντομπάσκετ ο Μιλουτίνοφ θα είναι ο τρίτος ψηλός της. Με λίγα λόγια αν δεν υπάρξουν σοβαρές απώλειες στην προετοιμασία και μπορέσουν οι Σέρβοι να βρουν χημεία, όχι απλά αντιμετωπίζονται πολύ δύσκολα, αλλά στην καλή τους μέρα ίσως και να είναι ικανοί για ανέλπιστες ζημιές. Ίσως και μετά από τόσους χαμένους τελικούς από το 2009 και μετά η μοίρα να τους χρωστάει κάτι μεγάλο.

                            Ο Όμιλος τους δε φοβίζει

Όταν είσαι η Σερβία ένας όμιλος με Ιταλία, Ανγκόλα και Φιλιππίνες μπορεί να χαρακτηριστεί και...της πλάκας. Η πρόκριση φαντάζει σχεδόν δεδομένη, καθώς τόσο η Αφρικανική ομάδα, όσο και η Ασιατική αποτελούν μεγέθη μη συγκρίσιμα για τους ''πλάβι'', ενώ η Ιταλία ναι μεν είναι ποιοτική, ωστόσο ακόμα και η scqadra azzura δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί φαβορί απέναντι στο σύνολο του Σάσα Τζόρτζεβιτς. Στόχος βέβαια δεν είναι απλά η πρόκριση, αλλά και η πρωτιά στον όμιλο, αφού ως γνωστόν οι νίκες μεταφέρονται στο δεύτερο όμιλο που σχηματίζεται, όπου ο όμιλος της Σερβίας διασταυρώνεται με αυτόν της Ισπανίας, του Πουέρτο Ρίκο και του Ιράν.

                              Ταβάνι τους ο...ουρανός

Όταν στο τελευταίο Μουντομπάσκετ έχεις τερματίσει στη δεύτερη θέση, μοιραία ο στόχος είναι να φτάσεις στην κορυφή, ειδικά όταν το ρόστερ που διαθέτεις είναι ακόμα καλύτερο σε σχέση με εκείνο του 2014. Εξάλλου και οι ίδιοι παίκτες το πιστεύουν πάρα πολύ, με χαρακτηριστικές τις αναφορές του Γιόβιτς και του Μάρκοβιτς, όπου ο πρώτος ανέφερε πως η ομάδα που θα παρουσιάσουν φέτος οι Σέρβοι συγκρίνεται με εκείνη του 2002, ενώ ο δεύτερος δήλωσε πως αυτό που ονειρεύονται είναι ένας τελικός απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες...