Tικι-τακα στον κυνισμό...

Η αναμέτρηση του πρώτου μεγάλου ημιτελικού μεταξύ της Μπαρτσελόνα και της Λίβερπουλ ολοκληρώθηκε, αφήνοντας στιγμές θυμού αλλά και ικανοποίησης για τους υποστηρικτές και των δύο ομάδων.

Από τη μία η Μπαρτσελόνα, χωρίς να υπηρετεί το ποδόσφαιρο που πρέσβευε ως ομάδα τα προηγούμενα χρόνια, κατάφερε να πάρει τη νίκη που ισοδυναμεί με μισή πρόκριση στον τελικό του Champions League. Από την άλλη η Λίβερπουλ, αν και στάθηκε παραπάνω από  αξιοπρεπώς, σε μία έδρα όπου ελάχιστες ομάδες καταφέρνουν κάτι αντίστοιχο, έφυγε με άδεια χέρια και ελάχιστες πιθανότητες πρόκρισης. Πάμε να πάρουμε τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά

Ξεκινώντας από την Μπαρτσελόνα, δεν μπορώ να κρύψω την απογοήτευσή μου όταν τη βλέπω να αγωνίζεται με αυτό τον τρόπο. Βέβαια τα αποτελέσματα δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια, ούτε για απογοητεύσεις ούτε και για δριμεία κριτική. Παρόλα αυτά, για όσους έχουμε μεγαλώσει με μία ομάδα που είχε τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού, σε όλα τα ματς που αγωνιζόταν, είναι πολύ άσχημο να βλέπει αυτή τη μετάλλαξη της. Είναι σαν να έχει αρχίσει να υπηρετεί ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο παιχνιδιού, κάτι που βέβαια εκ του αποτελέσματος, δείχνει να το κάνει πολύ καλά. Σπάνιο και όμως πραγματώθηκε εχθές, αλλά η Μπάρτσα μετά το 1-0, άφησε την μπάλα στον αντίπαλο, οπισθοχώρησε και περίμενε πότε θα βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία να χτυπήσει στην κόντρα. Ένα αποδυναμωμένο κέντρο που δεν υπερτερεί έναντι του αντιπάλου και μία ομάδα που στηρίζεται πάρα πολύ στο Μέσσι. Σαφώς και αυτό συμβαίνει διότι ο Μέσσι είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον πλανήτη, αλλά η μπάρτσα, ποτέ δεν στεκότανε μόνο σε αυτό. Είχε αναπτύξει το δικό της κυριαρχικό πλάνο, με τον Αργεντίνο να είναι εκεί για να κάνει την διαφορά με την τεράστια ποιότητα που διαθέτει. Το τίκι-τάκα και ο έλεγχος του ρυθμού, αφού θαυμάστηκε και αντιγράφτηκε  από πολλούς, έχει δώσει τη θέση του, σε μία πιο κυνική προσέγγιση. Όσο αυτό θα φέρνει επιτυχίες είναι σίγουρο ότι δεν θα αλλάζει, αλλά στην πρώτη στραβή, η κριτική που θα δέχεται η ομάδα και ο προπονητής της θα είναι σαν μία συσσωρευμένη χιονοστιβάδα.

 Ακόμα και η αλλαγή του Κουτίνιο με τον Σεμέδο, παρότι έδεσε αμυντικά την ομάδα (Βιντάλ και τον Σέρχι Ρομπέρτο ντούμπλαραν στις πλευρές), φανέρωσε την αλλάγη νοοτροπίας της νέας Μπάρτσα. Μια νέα Μπάρτσα, που έχει χτιστεί με πακτωλό χρημάτων και πλουσιοπάροχα συμβολαία. Να μην ξεχνάμε, ότι ένας παίκτης που πήρε μεταγραφή έναντι 125 εκατομμυρίων ευρώ ( Ντεμπελέ), μπήκε αλλαγή στο 92ο λεπτό, για να κερδίσει η ομάδα του χρόνο. Όσο η Μπαρτσελόνα θα συνεχίσει να αγωνίζεται έτσι, η επιβίωση της και η μακροημέρευση του προπονητή της, θα εξαρτάται ΑΠΟΛΥΤΑ και ΜΟΝΟ από τις επιτυχίες που θα φέρνει.

Στην αντίπερα όχθη, η Λίβερπουλ ήταν από τις λίγες ομάδες που κατάφερε να πάρει το κέντρο μεσα στον Καπν Νου και να κοιτάξει πραγματικά στα ίσα την Μπαρτσελόνα. Βλέποντας απλά το σκορ, δεν έχεις καθόλου καλή εικόνα του παιχνιδιού. Δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση ότι η Λίβερπουλ έβγαλε μάτια, παρόλα αυτά, είναι ένα τεράστιο συν, ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στο παιχνίδι, να ελέγξει το ρυθμό. Έμοιαζε σαν μία πάρα πολύ καλά δουλεμένη ομάδα, η οποία όμως πρακτικά υστερούσε σε ποιότητα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι με κύριο εκφραστή των επιθετικών της προσπαθειών, τον κατά τα άλλα φιλότιμο Μίλνερ, έμεινε στο μηδέν. Ερωτηματικό προκάλεσε και το γεγονός ότι ο Φιρμίνο, παρέμεινε στον πάγκο για σχεδόν 80 λεπτά, ενώ ταξίδεψε κανονικά στη Βαρκελώνη. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν ήταν έτοιμος, αλλά πώς γίνεται να έχεις στην αποστολή ένα παίκτη, οποίος είναι ικανός να παίξει μόνο 10 λεπτά, τη στιγμή που η ομάδα σου φωνάζει ότι έχει ανάγκη από ένα καθαρό σέντερ φορ.

Πέρα από την κριτική όμως για επιμέρους τομείς του παιχνιδιού, επιμένω ότι είναι άξιο συγχαρητηρίων, ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η Λίβερπουλ ήταν εκείνη που είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων. Κατάφερε να φτάσει την  Μπαρτσελόνα σε ένα πρωτοφανές σημείο,  να δυσκολεύεται χαρακτηριστικά να βγάλει την μπάλα από την άμυνα της. Οσο ανούσιο κι αν φάνηκε αυτό στο τελικό αποτέλεσμα, κάποιος που αρέσκεται στο να κάνει ποδοσφαιρική ανάλυση, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το παραβλέψει. Ακόμα και ένα γκολ αν είχε καταφέρει να βρει η Λίβερπουλ, θα είχε τύχη για το επαναληπτικό. Το ποδόσφαιρο όμως και ο Μέσσι, έδειξαν χθες βράδυ το σκληρό τους πρόσωπο στην Λίβερπουλ.

Αναγκαστικά, το μεγάλο ενδιαφέρον για τα δεύτερα παιχνίδια των ημιτελικών, επικεντρώνεται στο άλλο ζευγάρι ( Αγιαξ-Τοτεναμ). Το 3-0 στην πλάτη της Λίβερπουλ αν και  είναι ένα σκορ που της ταιριάζει για μεγάλες ανατροπές, δεν είναι κάτι που μπορεί να συζητηθεί με βάση την ποδοσφαιρική λογική. Άλλωστε ο Μέσσι, δείχνει ότι δεν έχει καμία διάθεση να λείψει από το μεγάλο τελικό της 1ης Ιουνίου, στην ‘’αγαπημένη’’ του Μαδρίτη