Μια εικόνα, μια καριέρα...

Ο Δημήτρης Ιτούδης κέρδισε όλα τα στοιχήματα της φετινής σεζόν στην Ευρωλίγκα, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας απέβαλε τη ρετσινιά του ''λούζερ'' και η ομάδα του Έλληνα προπονητή ανέβηκε στην κορυφή του Ευρωπαικού μπάσκετ για όγδοη φορά στην ιστορία της. 

Στο final four ήταν εξ αρχής ξεκάθαρο πως δεν υπήρχε προπονητής με μεγαλύτερη πίεση από τον Δημήτρη Ιτούδη. Και το final four είναι απλώς η τελευταία πράξη του μαραθωνίου, στο τέλος του οποίου ο 48χρονος τεχνικός θα έπαιζε...τη δουλειά του, έχοντας να δώσει περισσότερες απαντήσεις από κάθε άλλον προπονητή. Και για τους ανθρώπους της ρωσικής ομάδας τίποτα λιγότερο από αυτό που συνέβη πριν μερικές ώρες δε θα επαρκούσε για να θεωρηθεί επιτυχημένη η φετινή σεζόν. Φτάνοντας στο φινάλε της regular season η ''ομάδα του στρατού'' δεν είχε πείσει με την απόδοσή της ότι θα είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Και όταν πια ήρθε το απρόσμενο μπρέικ της Μπασκόνια στο Game 2 των πλέι οφ με επιβλητική εμφάνιση μέσα στη Ρωσία, πολλοί πίστεψαν πως αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει το...κύκνειο άσμα, τόσο για την παρουσία της ''αρκούδας'' στο final four της Βιτόρια, όσο και για την παρουσία του Ιτούδη στον πάγκο της. Κάπου εκεί όμως ήρθε η πρώτη ηχηρή απάντηση. Με δύο μπρέικ στην έδρα της Μπασκόνια, της ομάδας δηλαδή που ήταν η οικοδέσποινα του final four και...διψούσε όσο καμία άλλη για να συμμετάσχει σε αυτό. Και μάλιστα με άκρως πειστικές εμφανίσεις, οι οποίες άφησαν μια πρόγευση για το τι θα ακολουθούσε αυτό το διήμερο στη Βιτόρια.

Ναι, για την ΤΣΣΚΑ μιλάμε, μια ομάδα ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο, μια ομάδα που με όσα μας είχε δείξει τόσα χρόνια, σε καμία περίπτωση δεν μπορούσες να τη χρίσεις φαβορί. Ίσως...κοιμήθηκε ο θεός και έχασε κάποια τρόπαια, ίσως τη συνόδευε κάποια ανώτερη δύναμη και της στερούσε αυτό που με κόπο έχτιζε όλη τη χρονιά. Θυμηθείτε το 2012 στην Πόλη με τον Ολυμπιακό, το 2014 με τη Μακάμπι στο Μιλάνο, με το γλίστρημα της μπάλας από τα χέρια του Χριάπα, τις δύο οριακές ήττες σε ημιτελικό από τον Ολυμπιακό το 2015 και το 2017. Ίσως η τύχη, το ίδιο το μπάσκετ να της χρωστούσε κάτι. Το δικαίωμα να κερδίσει το τρόπαιο και να μην υπάρχει κανένα ψεγάδι πάνω της. Ούτε για αυτήν, ούτε για τον προπονητή της. Άλλωστε, ακόμα και το 2016 που οι Ρώσοι στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης, η παραλίγο...αυτοκτονία και η απώλεια διαφοράς 22 πόντων χτύπησαν πολύ άσχημα στο μάτι, για μια ομάδα που τόσα χρόνια το πάθημα δεν της γινόταν μάθημα. Φέτος όμως, κανένας δε μπορεί να πει το παραμικρό. Γιατί αυτή τη φορά η ρωσική ομάδα έβγαλε χαρακτήρα νικητή στο παρκέ, δεν άφησε σε κανέναν να την αμφισβητήσει. Τόσο στο remake του περσινού ημιτελικού κόντρα στην απερχόμενη πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης, όπου γύρισε δύο φορές από διψήφιες διαφορές 11 και 13 πόντων και με μαέστρους του Σέρχι Ροντρίγκεζ και Νάντο Ντε Κολό πήρε την πρόκριση με μια μεγάλη ανατροπή, όσο και στον μεγάλο τελικό, όπου απέναντι σε ένα σύνολο όπως η Εφές που βασίζεται ως επί τω πλείστων στο περιφερειακό σουτ, είχε καταπληκτική ευστοχία (14 στα 22), σκοτώνοντάς την... με τα δικά της ''όπλα''. Αυτή τη φορά οι εκπληκτικοί Χίγκινς και Κλάιμπερν ήταν οι ''δήμιοι'' των Τούρκων στον μεγάλο τελικό.

Για τον Ιτούδη, η σκηνή με την αγκαλιά του με τον Βατούτιν και τα δάκρυα χαράς, ήταν ίσως η κορυφαία εικόνα του που θα θυμόμαστε όλοι για πολλά χρόνια. Μαζί με αυτή, θα μείνουν αξέχαστες και οι δηλώσεις του, η κατάθεση ψυχής και ευγνωμοσύνης, το δικό του ξεχωριστό ''ευχαριστώ'' στον Κάιλ Χάινς, τον οποίον παραδέχτηκε δημόσια για τον απίστευτο και πολυδιάστατο ρόλο που έχει τόσο μέσα στο παρκέ, όσο και στα αποδυτήρια. Στιγμές πολύ δυνατές, οι οποίες εκτοξεύουν ξανά τον Έλληνα coach στο...''Έβερεστ των Ευρωπαίων προπονητών'' και του δίνουν τη δυνατότητα να δουλέψει του χρόνου πιο απελευθερωμένος και ξέγνοιαστος, όπου κι αν συνεχίσει την καριέρα του.

- Τρομερή σεζόν και για την Εφές του Αταμάν, που μόνο κέρδη έχει από τη φετινή σεζόν. Διαστημικός παίκτης ο Λάρκιν, μαγική χρονιά για τον Βασίλιε Μίτσιτς

- Μείνετε συντονισμένοι για τις εξελίξεις στο ελληνικό μπάσκετ