Η σφραγίδα μιας ονειρικής σεζόν

 Ο ΠΑΟΚ, προερχόμενος από δύο σερί κατακτήσεις του κυπέλλου απέναντι στην ''Ένωση'' και έχοντας κατακτήσει μια εβδομάδα νωρίτερα το πρωτάθλημα αήττητο, έδειξε πιο διψασμένος από την ΑΕΚ και σφράγισε μια ονειρεμένη χρονιά, κατακτώντας το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του. 

Φεύγοντας λίγο παραπέρα από τον απόηχο του αποψινού τελικού και όσα διαδραματίστηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο, υπάρχει στις πλάτες των παικτών μια ολόκληρη σεζόν και ο τελικός θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο ''καθρέπτης'' της. Ένας ΠΑΟΚ κυνικός, είχε την τύχη με το μέρος του όταν τη χρειάστηκε, ωστόσο διέθετε και τη στόφα, το χαρακτήρα της ομάδας που ό,τι κι αν γίνει έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στον αγώνα. Είτε όλα τα κυλούσαν ρόδινα, είτε κάτι στράβωνε στην πορεία, η ομάδα της Θεσσαλονίκης είχε τις απαντήσεις. Σε τραυματισμούς, στην φυγή του Πρίγιοβιτς, στην αποβολή του Ζαμπά στο ΟΑΚΑ στον αγώνα πρωταθλήματος με την ΑΕΚ, σε αναμετρήσεις που ο αντίπαλος τον...στρίμωχνε, ο ''δικέφαλος του Βορρά'' έβγαζε πείσμα, τσαγανό, νοοτροπία νικητή στο χορτάρι. Από την άλλη η ''Ένωση'' ήθελε, αλλά δε μπορούσε. Δεν είναι εικόνα πρωταθλήτριας να μην μπορεί να κερδίσει ούτε ένα από τα έξι ντέρμπι, οι ''κιτρινόμαυροι'' όχι απλά παρέδωσαν αμαχητί τα σκήπτρα, αλλά δεν πλησίασαν καν τον δεύτερο Ολυμπιακό. Χωρίς χαρακτήρα στις δύσκολες καταστάσεις (αυτό δεν άλλαξε ούτε με τον Χιμένεθ), χωρίς προσωπικότητα και καρδιά πρωταθλητή. Βάλτε στην εξίσωση και τους δύο συνεχόμενους νικηφόρους τελικούς του ΠΑΟΚ. Είχε πάρει τον αέρα του Χιμένεθ και της ΑΕΚ για τα καλά, και αν στο Βόλο ήταν πιο τυχερός και πιο αποτελεσματικός, πέρυσι ήταν τουλάχιστον επιβλητικός. Όλα αυτά συνέθεταν ένα παζλ αρκετά ευνοικό για τους πρωταθλητές Ελλάδος. Τι θα μπορούσε να αλλάξει; Σίγουρα περιμέναμε να δούμε στο γήπεδο μια ΑΕΚ να...μασάει σίδερα, όπως έκανε πέρυσι ο ΠΑΟΚ δηλαδή. Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις σε μια κάκιστη χρονιά και να κλείσει τη σεζόν με έναν τίτλο, για να πάρει ρεβάνς για τα δύο χαμένους διαδοχικούς τελικούς. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν το είδαμε ποτέ. Ο Λουτσέσκου πήγε το παιχνίδι εκεί που ήθελε, στο χαμηλό τέμπο που βολεύει τους ''ασπρόμαυρους'', εγκλωβίζοντας τα επιθετικά ατού του Χιμένεθ. Λιβάγια ακούγαμε, Λιβάγια δε βλέπαμε, ο Μάνταλος δε μπορούσε ούτε να βρει τους χώρους, αλλά ούτε και να τους δημιουργήσει, με αποτέλεσμα ολόκληρη η επιθετική βραδιά της ΑΕΚ να είναι οι δύο φάσεις του Πόνσε. Ο Αργεντίνος δεν τις έβαλε και η ''Ένωση΄΄ μοιραία...πνίγηκε. Και πνίγηκε στα χασομέρια του ημιχρόνου, από μια φάση που αναδείχθηκε το ταλέντο του Δημήτρη Πέλκα και η δεινότητα στο σκοράρισμα του Τσούμπα Άκπομ. Ο πρώτος έψαχνε ένα μεγάλο ματς, μετά τα καλοκαιρινά προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ όπου εντυπωσίασε, ακολούθηση μια...στεγνή περίοδος, όπου ο Έλληνας επιθετικός ήταν σκιά του καλού του εαυτού, με αποτέλεσμα να δεχθεί και την ανάλογη. Στη φάση του γκολ λυτρώθηκε και ο ίδιος μαζί με την ομάδα του. Υποδέχτηκε τη μπάλα έξω από την περιοχή και έκανε τη...μπούκα που περίμενε μια ολόκληρη χρονιά. Σέντραρε γλυκά στον Άκπομ, ο οποίος μη έχοντας τη μπάλα στο ''ταψί'', δεν σκέφτηκε να στοπάρει και να περιστραφεί γύρω από τον άξονά του για να εκτελέσει, αλλά προτίμησε το ανάποδο ψαλίδι, που στην προκειμένη περίπτωση τον δικαίωσε και έβαλε τις βάσεις για την τελική κατάκτηση του κυπέλλου. Ένα κύπελλο που βάσει όσων είδαμε άξιζε πέρα για πέρα.

- Όσες αντιδράσεις κι αν προκάλεσε η σημερινή εφαρμογή του VAR, μόνο καλό μπορεί να κάνει στο ελληνική ποδόσφαιρο. Στη φάση που η ΑΕΚ ζητά πέναλτι, ο παίκτης του ΠΑΟΚ έχει μεν προτεταμένο το δεξί χέρι, ωστόσο η μπάλα έρχεται από κοντινή απόσταση, ενώ η μπάλα πάει στο χέρι και όχι το χέρι στη μπάλα. 50-50 το αν έπρεπε να δοθεί ή όχι, ο Γερμανός αποφάνθηκε να μην το δώσει, τελειώνει εδώ η ιστορία.

- Ζούμε στη χώρα όπου σε τελικό κυπέλλου που διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών, παραλίγο να έχουμε εκκένωση του γηπέδου λόγω των γνωστών διαπληκτισμών ανεγκέφαλων, οι οποίοι προσκλήθηκαν από την ΕΠΟ και τις δύο ομάδες να βρεθούν στο ''Σπύρος Λούης''. Συνθήκες Ουγκάντας, από μια χώρα που θυμίζουμε πως κατέθεσε υποψηφιότητα να φιλοξενήσει το Euro 2028 και το Μουντιάλ του 2030. Αν δεν είναι αυτό παράνοια, τότε τι είναι;