Τα Όσκαρ και τα Βατόμουρα της Euroleague 2018-2019

Η κανονική περίοδος της Euroleague ολοκληρώθηκε και δίνει τη θέση της στα πλέι οφ της διοργάνωσης από τα οποία θα προκύψουν οι ομάδες του final 4. Ο μαραθώνιος των 30 αγωνιστικών αποτελεί το ασφαλέστερο δείγμα, προκειμένου να αναδείξουμε τόσο τους πρωταγωνιστές, όσο κι αυτούς που δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες. Έπειτα από αρκετή μελέτη και μερικές αναπόφευκτες διαφωνίες, είμαστε σε θέση να απονείμουμε τα όσκαρ και τα βατόμουρα της φετινής διοργάνωσης. Πάμε να τα δούμε αναλυτικά.

Καλύτερη πεντάδα

Νικ Καλάθης ( Παναθηναϊκός) - point guard : Τα λόγια περισσεύουν για να περιγράψει κανείς τη σεζόν που πραγματοποιεί ο ηγέτης του Παναθηναϊκού. Το triple double που σημείωσε στο παιχνίδι με την Μπουντούτσνοστ (πρώτο στη διοργάνωση μετά από 12 χρόνια) ήρθε ως κερασάκι στην τούρτα της συνολικής του παρουσίας. Η επιρροή του Καλάθη στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού είναι τεράστια, μεγαλύτερη από κάθε άλλο παίκτη στη Euroleague. Όλα περνάνε από τα χέρια του Νικ, που κάνει τους συμπαίκτες του να δείχνουν καλύτεροι από ό,τι είναι. Δικαιωματικά στην καλύτερη πεντάδα, ίσως και ΜVP ολόκληρης της διοργάνωσης.

Μάικ Τζέιμς (Αρμάνι Μιλάνο) - shooting guard : Παρόλο που η ομάδα του δεν κατάφερε να περάσει στην επόμενη φάση, ο Μάικ Τζέιμς πραγματοποίησε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού, βρήκε στην Αρμάνι πρόσφορο έδαφος για να έχει επιτέλους το ρόλο του ηγέτη, κάτι που ταιριάζει άλλωστε και στον χαρακτήρα του. Πρώτος σκόρερ , πρώτος στο σύστημα αξιολόγησης και με πολλά κρίσιμα σουτ που έδωσαν νίκες, ο Τζέιμς συγκαταλέγεται στους κορυφαίους της φετινής Euroleague.

Γουίλ Κλάιμπερν (ΤΣΚΑ Μόσχας) -  small forward : Το πολυεργαλείο της ΤΣΚΑ με τα απίστευτα αθλητικά προσόντα αποτέλεσε ίσως τον πιο κομβικό παίκτη για την ομάδα του Ιτούδη. Στη δεύτερη σεζόν του στη Μόσχα, ο Κλάιμπερν βελτίωσε τα ήδη εκπληκτικά στατιστικά της περσινής του χρονιάς. Με 14 πόντους , 7 ριμπάουντ και 18 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης ανά μέσο όρο, ο άλλοτε παίκτης του Ντέιβιντ Μπλατ στη Νταρουσάφακα αποτελεί για άλλη μια σεζόν το κορυφαίο "τριάρι" της διοργάνωσης.

Γιαν Βέσελι (Φενέρμπαχτσε) - power forward : Αν κάτι μας εντυπωσιάζει στην περίπτωσή του, δεν είναι οι εκπληκτικές του εμφανίσεις μέσα στη σεζόν, αλλά το γεγονός ότι δεν έχει ξαναδοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ. Ο Ομπράντοβιτς σίγουρα θα αισθάνεται τυχερός με την παραμονή του Βέσελι στην ομάδα, καθώς τέτοιοι παίκτες σπανίζουν πλέον στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Έχασε ορισμένα ματς λόγω τραυματισμού, όμως επέστρεψε γερός και έτοιμος να οδηγήσει τη Φενέρ στο πέμπτο συνεχόμενο final 4. Αξίζει επίσης να σημειωθεί η τεράστια βελτίωσή του χρόνο με το χρόνο στον τομέα των ελεύθερων βολών, που αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα του. Το 45% του 2016 αποτελεί μακρινό παρελθόν, καθώς ο Βέσελι σουτάρει πλέον με το εκπληκτικό 82% !

Νίκολα Μιλουτίνοφ (Ολυμπιακός) - center : Ο μόνος διασωθείς από το φετινό ναυάγιο του Ολυμπιακού. Ήταν  το σημείο αναφοράς σε άμυνα και επίθεση και με τη σπουδαία του συνεισφορά σε πόντους και ριμπάουντ αποτέλεσε τον σημαντικότερο παίκτη στο ροτέισον του Ντέιβιντ Μπλατ. Το παιχνίδι με τη Νταρουσάφακα ενδέχεται να είναι το τελευταίο του με τα ερυθρόλευκα, καθώς οι φετινές του εμφανίσεις είναι δύσκολο να περάσουν απαρατήρητες από τους Σαν Αντόνιο Σπερς που διατηρούν τα δικαιώματά του.

Καλύτερη δεύτερη πεντάδα

Βασίλιε Μίσιτς (Αναντολού Εφές) - point guard : Η Εφές πέτυχε διάνα στην περίπτωσή του. Ο αθόρυβος Μίσιτς της Ζαλγκίρις έκανε το ξεπέταγμά του στην πρώτη του σεζόν στην Κωνσταντινούπολη, αποτελώντας τεράστιο επιθετικό όπλο για την ομάδα του Αταμάν. Η τέταρτη θέση της Εφές στην κανονική περίοδο φέρει σε μεγάλο βαθμό την υπογραφή του και είναι σίγουρο ότι ο Σέρβος γκαρντ θα ηγηθεί της προσπάθειας των Τούρκων να φτάσουν στο πρώτο final 4 της ιστορίας τους.

Κώστας Σλούκας (Φενέρμπαχτσε) - shooting guard : Με ξεκάθαρο ηγετικό ρόλο πλέον , ο Σλούκας ήταν από τους πρωτεργάτες της Φενέρ για την κατάληψη της πρώτης θέσης στην regular season. Στα 29 του χρόνια συνεχίζει να βελτιώνεται υπό τις οδηγίες του Ομπράντοβιτς και πλέον φλερτάρει με το έβδομο final 4 της καριέρας του. Με το συμβόλαιό του να εκπνέει το ερχόμενο καλοκαίρι, είναι βέβαιο πως το όνομά του θα απασχολήσει όλες τις κορυφαίες ομάδες της διοργάνωσης.

Κόρι Χίγκινς (ΤΣΚΑ Μόσχας) - small forward : Ο αμέσως καλύτερος παίκτης της ΤΣΚΑ φέτος μετά τον Κλάιμπερν. Χωρίς να συγκαταλέγεται στους σταρ της ομάδας, ελέω Ντε Κολό και Σέρχιο Ροντρίγκεθ, ο Χίγκινς έχει βγει πολλές "μπροστά" για την ομάδα του, χαρίζοντάς της τη νίκη σε παιχνίδια που εξελίχθηκαν σε ντέρμπι. Έφτασε πολύ κοντά στην έξοδο το περασμένο καλοκαίρι, όμως φέτος δικαιώνει απόλυτα όσους επέμειναν για την παραμονή του.

Άντριεν Μοερμάν  (Αναντολού Εφές) - power forward : Όπως και ο Μίσιτς, η μεταγραφή του Μοερμάν δικαίωσε απόλυτα τους ανθρώπους της Εφές. Ο πρώην παίκτης της Μπαρτσελόνα συνεισφέρει σε όλους τους τομείς για την ομάδα του. Σουτάρει καλά σε δίποντα και τρίποντα, κατεβάζει ριμπάουντ, ενώ ορισμένες φορές μοιάζει ανίκητος στο αμυντικό παιχνίδι. Τα 28 λεπτά συμμετοχής του κατά μέσο όρο, μαρτυρά ότι ο πολυδιάστατος Μοερμάν αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι του παζλ για την ομάδα του Αταμάν.

Μπράντον Ντέιβις (Ζάλγκιρις) - center : Ο συγκεκριμένος παίκτης μάς συστήθηκε για πρώτη φορά στα περσινά play off κόντρα στον Ολυμπιακό. Η πορεία του έκτοτε, δείχνει πως οι σπουδαίες του εμφανίσεις δεν ήταν προϊόν συγκυρίας. Συνέβαλε τα μέγιστα για το τρομερό come back της ομάδας του Σάρας που της χάρισε μια θέση στα προημιτελικά της διοργάνωσης, με κορυφαία του στιγμή το καθοριστικό ματς με τη Ρεάλ, όπου σημείωσε 27 πόντους μαζεύοντας και 10 ριμπάουντ. Μοιάζει βέβαιο πως τα επόμενα χρόνια θα πάρει "προαγωγή" , υπογράφοντας σε κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα.

Χειρότερη πεντάδα

Κέβιν Πάνκος (Μπαρτσελόνα) - point guard : Η αποκάλυψη της περσινής Ευρωλίγκας που έφυγε από την καθοδήγηση του προπονητή και πνίγηκε στα βαθιά νερά στα οποία κλήθηκε να κολυμπήσει, όντας πλέον παίχτης της Μπάρτσα! Αν και δεν αντιμετωπίστηκε ως συμπληρωματικός του Ερτελ και πήρε τις ευκαιρίες του, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν έχει καταφέρει να δικαιώσει τους ανθρώπους που τον επέλεξαν. Μακριά από τον ηγετικό του ρόλο στην Ζαλγκίρις, φαίνεται να έχει χαθεί στην μετριότητα, γύρω από μια ομάδα που γενικά δεν στηρίζεται σε παίχτες πρωταγωνιστές και ποντάρει πολλά στην ομαδική δουλειά. Αν φύγει από την Μπαρτσελόνα θα ήταν καλή λύση για τις ελληνικές ομάδες, είτε πίσω από τον Καλαθη, είτε μπροστά από τον Γκος.

  

Σέρχιο Γιουλ (Ρεάλ Μαδρίτης) - shooting guard: Εμφανέστατα επηρεασμένος από τον περσινό του τραυματισμό. Δυστυχώς για την ομάδα του αλλά και για όλους τους μπασκετόφιλους, (καθώς αποτελεί έναν από τους πλέον αγαπητούς παίχτες) δεν έχει καταφέρει ακόμα να επιστρέψει στα παλιά του στάνταρ. Υπήρχαν ματς που σε έκαναν να αισιοδοξείς, αλλά η μετέπειτα αστάθεια στην απόδοσή του σε προβλημάτιζε ξανά και ξανά. Η ατυχία για τον Γιουλ δεν έχει σταματήσει, καθώς ο νέος του τραυματισμός είναι πολύ πιθανό να τον αφήσει εκτός play off. 

Γιάνις Τίμμα (Ολυμπιακός) - small forward: Κέρδισε επάξια μια θέση στην χειρότερη πεντάδα της Euroleague, μετά από αυτή στην καρδιά των φιλάθλων του Ολυμπιακού (αστείο). Με προορισμό να είναι βασικό γρανάζι της ομάδας, ο αμειβόμενος με 900 χιλιάδες Γιάνις Τιμμα, δεν κατάφερε να δείξει το παραμικρό, σε κανένα σημείο της σεζόν. Ακόμα και η στήριξη από τον προπονητή του πήγε χαμένη, καθώς κι ο ίδιος από ένα σημείο και μετά, έδειχνε να τα έχει παρατήσει. Κωμικό στοιχείο της όλης υπόθεσης, είναι ότι αφού δόθηκε δανεικός στην Χίμκι, είναι ο καλύτερός της παίχτης και την οδηγεί σε σπουδαίες νίκες. Άλλο ένα ερωτηματικό για το πώς δουλεύουν οι παίχτες και το τι πηγαίνει λάθος στην φετινή λειτουργία της ομάδας του Ολυμπιακού.

 Κρις Σίνγκλετον (Μπαρτσελόνα) - power forward: O συγκεκριμένος παίκτης είναι σίγουρο ότι θα φιγούραρε σε αντίστοιχα άρθρα των προηγούμενων ετών, λαμβάνοντας κάποια από τα  Όσκαρ που μοιράζουμε σήμερα. Είτε ως αποκάλυψη της σεζόν, είτε ως καλύτερη μεταγραφή ή καλύτερο τεσσάρι, ο Σινγκλετον σημείωσε τρομερή μπασκετική πρόοδο τις τρεις τελευταίες χρονιές. Αυτό μάλιστα τον έκανε να εξαργυρώσει την επιτυχία του με μια σπουδαία μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα και ένα συμβόλαιο της τάξης του 1,8 εκατομμυρίων ευρώ, όντας ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίχτες της διοργάνωσης. Δεν ξέρουμε αν το βάρος που κλήθηκε να σηκώσει λόγω των παραπάνω ήταν πολύ μεγάλο και τον κατέβαλε, πάντως ο πρώην άσσος του Παναθηναϊκού έκανε μια χρονιά που δεν ήταν απλώς κακή για τα δεδομένα του, αλλά κακή για οποιονδήποτε αγωνίζεται σε αυτό το επίπεδο. Πάντως οι περγαμηνές του είναι τέτοιες που θα μπορεί εύκολα να ανατρέψει τα δεδομένα.

Κάιλ Χάινς (ΤΣΚΑ Μόσχας) : Ο βετεράνος, πλέον και κατά τα άλλα συμπαθέστατος Κάιλ Χάινς διανύει ίσως τη χειρότερη σεζόν της γενικά σταθερής καριέρας του. Ο χρόνος φαίνεται πως έχει αρχίσει να νικάει και τον σέντερ της ΤΣΚΑ , που συνεχίζει να έχει σημαντικό ρόλο αλλά δείχνει ανήμπορος να κοιτάξει στα ίσια τους κορυφαίους ψηλούς της διοργάνωσης. Η λογική λέει ότι αυτή είναι από τις τελευταίες του σεζόν στη Μόσχα (αν όχι η τελευταία), με τον Ολυμπιακό να αποτελεί ίσως μια ωραία επιλογή για να κλείσει τη σπουδαία του καριέρα στην ομάδα που έκανε τα πρώτα του μεγάλα βήματα.

*Οι επιλογές παικτών για τη χειρότερη πεντάδα έγιναν βάσει των προσδοκιών που έχουν δημιουργήσει στη μέχρι τώρα καριέρα τους.


MVP : Νικ Καλάθης (Παναθηναικός)

Καλύτερη Μεταγραφή : Βασίλιε Μίσιτς (Αναντολού Εφές)

Χειρότερη Μεταγραφή : Κρις Σίνγκλετον (Μπαρτσελόνα)

Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος Παίκτης : Γκόγκα Μπιτάτζε  (Μπουντούσνοτς) : Ήρθε, έλαμψε και θα την κάνει! Ο 19χρονος ,γεωργιανής καταγωγής σέντερ της Μπουντούσνοτς μάς συστήθηκε στην μέση της σεζόν και θα μας άφηνε για περισσότερο με το στόμα ανοιχτό, αν δεν ήταν προδιαγεγραμμένο ότι του χρόνου θα αγωνίζεται στο ΝΒΑ. Πολυδιάστατος, γρήγορος και με καλή επαφή με το καλάθι κοντά και μακριά από αυτό, έκανε ζημιές  σχεδόν σε ολους τους αντιπάλους που αντιμετώπισε, επέδειξε μεγάλη σταθερότητα, που θα ζήλευαν πολλοί παίκτες, ακόμα και πιο έμπειροι από αυτόν. Δια του λόγου το αληθές, σε 13 ματς που αγωνίστηκε στο δεύτερο μισό, είχε 12.1 πόντους 6.4 ριμπάνουντς και 16.3 στο σύστημα αξιολόγησης.

 Πιο Βελτιωμένος Παίχτης : Νίκολα Μιλουτίνοφ (Ολυμπιακός)

Καλύτερος Προπονητής: Σαρούνας Γιασκεβίστσιους (Ζαλγκίρις) : Ο κόσμος το αποφάσισε και παρά  την μεταξύ μας διαφωνία, η διαμόρφωση του τελικού 70-30 υπέρ του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δεν χωράει αμφισβήτηση. Ο άνθρωπος ορχήστρα, που έδειξε ότι η καλοκουρδισμένη μηχανή της Ζαλγκίρις είναι μια δουλειά με συνέπεια και την σφραγίδα του προπονητή της κι όχι ένα περσινό πυροτέχνημα. Μένει να δούμε αν η επόμενη χρονιά θα τον βρει σε νέα μπασκετική στέγη, δοκιμάζοντας τη τύχη του σε μια ομάδα με περισσότερες απαιτήσεις και υψηλότερους στόχους-πίεση.

Χειρότερος Προπονητής: Ντέιβιντ Μπλατ (Ολυμπιακος) : Ο ερχομός του συνοδεύτηκε από ένα κύμα ενθουσιασμού που συνεχίστηκε με το δυνατό ξεκίνημα της ομάδας. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη. Η ομάδα του Ολυμπιακού έχασε την ταυτότητά της, ξέχασε τι μπάσκετ θέλει να παίξει κι έφτασε στο αναπάντεχο. Πάρα το βαθμολογικό αβαντάζ και το εύκολο πρόγραμμα στο τέλος, ο Ολυμπιακός κατάφερε ( γιατί περί κατορθώματος πρόκειται ) να αποκλειστεί από την συνέχεια της ευρωλίγκας, κάτι που είχε να συμβεί από το 2016. Η καθίζηση του Ολυμπιακού στο δεύτερο μισό, μας οδηγεί στο να απονείμουμε το συγκεκριμένο "βραβείο" στον Μπλατ και όχι στους έτερους υποψηφίους, Πιανιτζιάνι και Πέδρο Μαρτίνεθ(στη Μπασκόνια).

Στιγμές που μας έμειναν : Το ιστορικό triple double του Νικ Καλάθη με τη Μπουντούτσνοτς και οι 116 πόντοι που σημείωσε η Μπάγερν στον αγώνα με τη Νταρουσάφακα.

Καλύτερη Φάση: Ρούντι Φερνάντεθ (Ρεάλ Μαδρίτης): Αδιαμφισβήτητα η πιο τρελή στιγμή της χρονιάς και ίσως ολόκληρης της καριέρας του Ρούντι. Μπορεί εν τέλει να μην είχε σημασία βαθμολογικά για καμία από τις δύο ομάδες, αλλά σίγουρα τους έχει μείνει αξέχαστη. Ο τρόπος που εκτελεί, το σκορ και το χρονικό σημείο ( δυο δέκατα του δευτερολέπτου πριν την λήξη) έστειλε αδιάβαστους συμπαίκτες και αντιπάλους, πλην του Τζέισι Κάρολ που για κάποιο λόγο είχε ξεκινήσει να πανηγυρίζει πριν η μπάλα αναπαυθεί στο καλάθι του Παναθηναϊκού. Μάλλον ως μετρ του είδους, ήξερε κάτι παραπάνω από όλους τους άλλους κοιτώντας την τροχιά της μπάλας. 

Επιμέλεια : Aλέκος Μητρόπουλος 

Βασίλης Κορωναίος