Ο αγώνας της ζωής μας...

Ο Αντώνης Παναγόπουλος εξηγεί για ποιο λόγο το αυριανό ντέρμπι του Μάντσεστερ στο ''Ολντ Τράφορντ'' μεταξύ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Σίτι, είναι ένα από τα πιο...περίεργα και συνάμα ενδιαφέροντα παιχνίδια στον 21ο αιώνα. 

 Φτάσαμε τέλη Απρίλη και το τοπίο στην Πρέμιερ Λιγκ δεν έχει ξεθολώσει. Αντίθετα, ίσως είναι πιο θολωμένο από ποτέ. H Λίβερπουλ είναι στην κορυφή με 88 βαθμούς, έναντι 86 της Σίτι, ωστόσο το προβάδισμά της είναι εικονικό, καθώς έχει έναν αγώνα περισσότερο, συνεπώς αν οι ''πολίτες'' βγουν αλώβητοι από τους τελευταίους τέσσερις αγώνες τους κόβουν πρώτοι το νήμα, ασχέτως του τι θα κάνουν οι ''κόκκινοι'' στις δικές τους αναμετρήσεις. Μεταξύ τους δεν θα ξαναπαίξουν φέτος, αγωνίστηκαν δύο φορές, με τον αγώνα στο ''Άνφιλντ'' να τελειώνει με λευκή ισοπαλία, ενώ στο ''Έτιχαντ'' η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα επικράτησε με 2-1. Για τη Λίβερπουλ το πρόγραμμα είναι αρκετά βατό στο φινάλε, για τη Σίτι μένει ένας τελευταίος πολύ ζόρικος σκόπελος, πριν γίνει...το απόλυτο φαβορί για την κούπα. Στην έδρα της μισητής συμπολίτισσας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της οποίας όμως οι οπαδοί στο δίλημμα Λίβερπουλ ή Σίτι, απαντούν Σίτι. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται σε μερικούς, το κοινό των ''κόκκινων διαβόλων'' δε θέλει την πραγματικά μεγάλη τους αντίπαλο να κατακτά το αγγλικό πρωτάθλημα μετά από 29 ολόκληρα χρόνια. Άλλωστε, οι περισσότεροι θεωρούν ότι διαχρονικά, βάσει ιστορίας και τίτλων, η αντιπαλότητα μεταξύ Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η πιο διαδεδομένη, ενώ με την Μάντσεστερ Σίτι υπάρχει μεν η άτυπη κόντρα για το ποιος είναι το αφεντικό της πόλης, ωστόσο αν εξαιρέσουμε τα τελευταία έξι- εφτά χρόνια, διαχρονικά η διαφορά των δύο συλλόγων είναι χαοτική. Περισσότερο λοιπόν οι ''πολίτες'' αντιμετωπίζονται ως μια νέα μόδα που εξαπλώνεται στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, χωρίς όμως να έχει το πρεστίζ της Γιουνάιτεντ, της Λίβερπουλ, ακόμα και της Τσέλσι. Με μια πρώτη σκέψη λοιπόν, η κόκκινη πλευρά του Μάντσεστερ θα ήθελε πολύ να έβλεπε ατάραχη τους ''γαλάζιους'' να περνούν από το ''Ολντ Τράφορντ'' και το Λίβερπουλ να βυθίζεται σε (ποδοσφαιρική) θλίψη. Άλλωστε, θα μπορούσαν κάλλιστα να μην το δουν ως θέμα τιμής, αλλά σαν ευκαιρία εκδίκησης. Το 2010, μία αγωνιστική πριν το φινάλε, η Τσέλσι όντας πρωτοπόρος με ένα βαθμό διαφορά από τη Γιουνάιτεντ ταξίδευε στο ''Άνφιλντ'', στο τελευταίο πραγματικό δύσκολο ματς της σεζόν. Οι ''ρεντς'' δεν της έβαλαν καμιά ιδιαίτερη αντίσταση και έτσι οι Λονδρέζοι αναδείχθηκαν πρωταθλητές, με την τότε ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να μένει οριακά δεύτερη. Γιατί λοιπόν τώρα το συγκρότημα του Όλε Σόλσκιερ να μην κάνει το ίδιο; Τα πράγματα έχουν έρθει με τέτοιο...διαβολικό τρόπο, ώστε η Γιουνάιτεντ να παίζει το τελευταίο της χαρτί για είσοδο στην τετράδα και έξοδο στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ. Όλα αυτά μια εβδομάδα μετά την τριάρα που δέχτηκε στο ''Καμπ Νου'' και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε άδοξα το όνειρο ενός ευρωπαικού τίτλου, σε μια σεζόν καταστροφική, που έτσι όπως εξελίχθηκε ο μοναδικός στόχος που της έχει μείνει είναι αυτός της τετράδας. Και εξαρτάται από αυτή μόνο σε περίπτωση που κάνει το 4x4 στα εναπομείναντα παιχνίδια της. Ειδάλλως, θα περιμένει έναν συνδυασμό αποτελεσμάτων, ο οποίος δεν θα είναι και πολύ εύκολο να επιτευχθεί. Με λίγα λόγια, πραγματικός διχασμός. Ένας οπαδός της Γιουνάιτεντ δεν θα μπορεί να...πανηγυρίσει σε καμία περίπτωση. Με πιθανή νίκη απέναντι στη συμπολίτισσα δίνει ουσιαστικά τον τίτλο στη μεγάλη της αντίπαλο, ενώ με ήττα θα δουν την ομάδα τους να μένει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ, πλήγμα τόσο οικονομικά, όσο και για το πρεστίζ του συλλόγου που μετά τη φυγή του Σερ Άλεξ έχει...τσαλαπατηθεί αρκετά. Άραγε στο μυαλό των παικτών, τι επικρατεί; Ποια είναι τα κίνητρά τους; Και είναι αυτά ικανά να υπερνικήσουν τη δίψα των ''πολιτών'' για δεύτερο συνεχόμενο έτος; Οι απαντήσεις θα δοθούν αύριο, στη ματσάρα της χρονιάς!