Στενοχώρια, χειροκρότημα, συνέχεια...

Ο Αντώνης Παναγόπουλος αναλύει τους τρεις άξονες του αποψινού αποκλεισμού, τα κέρδη, τις απογοητεύσεις και την επόμενη μέρα.

 Όνειρο ήταν και πάει...Για να είμαστε ρεαλιστές, μιλάμε για ένα όνειρο και για προσδοκίες που χτίστηκαν εκ των έσω. Με την πορεία που έκανε ο Παναθηναικός μέχρι και τα τέλη Γενάρη, κανένας δεν είχε το θράσος να βγει να μιλήσει για final four, ακόμα και η πρόκριση στην post season έμοιαζε με ένα μικρό θαύμα. Και αυτό το μικρό θαύμα επετεύχθη. Ο Πιτίνο έβαλε πολύ σημαντικό λιθαράκι, αλλά πάνω από όλα έφερε μια αύρα, η οποία έφτασε από το ναδίρ στο ζενίθ, παίκτες που βρίσκονταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας έγιναν ξαφνικά πολεμιστές, παίκτες με προσωπικότητα και μπασκετικό τσαγανό. Ναι κύριοι, όση απογοήτευση κι αν υπάρχει τούτη τη στιγμή, κανένας δεν πρέπει να ξεχνά που βρίσκονταν οι ''πράσινοι'' πριν λίγο καιρό και σε τι βαθμό βελτιώθηκαν. Και αυτά είναι credits που πρέπει να πιστωθούν από τον Πιτίνο που μεταμόρφωσε αυτό το άχαρο σύνολο σε κανονική ομάδα, μέχρι σε παίκτες όπως ο Λεκαβίτσιους και ο Λοτζέσκι, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα (δεν κάνω τον μάντη) έδωσαν απόψε το τελευταίο τους ευρωπαικό παιχνίδι με τη φανέλα του Εξάστερου. Επίσης, για να μην τρελαθούμε, δεν πρέπει να απαξιωθεί αυτή η προσπάθεια επειδή το ''τριφύλλι'' αποκλείστηκε με 3-0 από την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ναι, ήταν κάπως άδοξος ο τρόπος, μοιάζει αρκετά βαρύ, ίσως και όχι απόλυτα αντιπροσωπευτικός του τι είδαμε σε Μαδρίτη και Αθήνα, ωστόσο ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και δεν είμαι διατεθειμένος να ανοίξω κουβέντα με τα ενδεχόμενα ''αν''. Πάντως, το σημαντικότερο κέρδος, η μεγαλύτερη παρακαταθήκη ήταν πως σε μια χρονιά που φαινόταν παντελώς χαμένη, δομήθηκε μια ομάδα αξιοπρεπής, οι παίκτες έδειξαν τις πραγματικές τους δυνατότητες και τις αδυναμίες τους, ώστε είτε ο Πιτίνο, είτε ο επόμενος προπονητής να χτίσει ένα ρόστερ ικανό να ανταποκριθεί στις προσδοκίες για την πρόκριση σε ένα final four, που σε βάθος διετίας θα διεξαχθεί στην Ελλάδα και αποτελεί μεγάλο στοίχημα για τον Παναθηναικό και τη διοίκησή του. Όλα αυτά σίγουρα γίνονται αντικείμενα αναγνώρισης από τον κόσμο, ο οποίος παρά την πίκρα για το αποτέλεσμα χειροκρότησε την ομάδα και αποθέωσε τον Νικ Καλάθη, ο οποίος μπορεί να μην βρέθηκε στο πικ του σε αυτά τα πλέι οφ, ωστόσο για ακόμα μια σεζόν τράβηξε πολύ βαρύ φορτίο και ήταν ο πιο καταλυτικός παράγοντας για την πρόκριση στους ''8'' και κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για την μέτρια απόδοσή του στους αγώνες με τη Ρεάλ.

- Το ιδανικό ρόστερ για του χρόνου, ποιοι πρέπει να μείνουν και να χτιστεί πάνω τους κορμός, ποιοι να έχουν μια ακόμα ευκαιρία και ποιοι να ''ξηλωθούν'' θα αναλυθεί μετά το τέλος της Basket League. Μέχρι τότε, εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε

- Οι υπόλοιπες ομάδες των πλέι οφ αν θυμάμαι καλά ήταν ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Φενέρ, Εφές, Μπασκόνια, Μπαρτσελόνα, και Ζαλγκίρις. Μάλλον οι συγκεκριμένες ομάδες έχουν μεγάλο κοινό στην Ελλάδα, γι' αυτό και οι δικαιολογημένοι χλευασμοί για την ''σκούπα''. Δε θέλω να πιστέψω ότι η καζούρα προέρχεται από ομάδες που σε ένα μήνα θα παρακαλάνε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο να μη διασταυρωθούν με τους ''πράσινους'' στα πλέι οφ της Basket League και διασυρθούν. Τροφή για σκέψη...