Αν δεν σε λέγαν Μπλατ…

Προσπαθείς να ξετυλίξεις το κουβάρι της φετινής σεζόν του Ολυμπιακού και τα ερωτηματικά που σε περικλείουν για το πώς φτάσανε τα πράγματα μέχρι εδώ είναι ατελείωτα.

Ο Ολυμπιακός άλλαξε σχεδόν τα πάντα σε σχέση με πέρσι και η πορεία του ήταν αντιστρόφως ανάλογη.  Στα πλαίσια της ομαλής λειτουργίας μιας ομάδας, θα έλεγε κανείς ότι ο Ολυμπιακός στην αρχή της σεζόν θα ήταν κακός, ψάχνοντας τα πατήματά του, με την βελτίωση να τον έβρισκε καθώς προχωρούσε η χρονιά. Το γεγονός ότι τα πράγματα έγιναν αντίθετα, πρέπει να προβληματίσει περισσότερο απ’ όλα  τους ανθρώπους του ολυμπιακού και να αναρωτηθούν αν χτίζουν κάτι στο οποίο αξίζει πραγματικά να επενδύσουν.

Κι έρχομαι τώρα εγώ να ρωτήσω, τι θα είχε γίνει αν ο Μπλατ δεν ήταν αυτός που είναι και δεν κουβαλούσε αυτό το βιογραφικό; Προφανώς και θα ήταν ήδη παρελθόν από τον Ολυμπιακό και μάλιστα με την σύμφωνη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των φιλάθλων. Εννοείται ότι η αξία του είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά από την άλλη δεν του δίνει το αλάθητο. Στην μέχρι τώρα θητεία του λοιπόν, ακόμα και να περάσει ο ολυμπιακός, δεν κρίνεται απλά ως κακός, κρίνεται αποτυχημένος! Μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Χωρίς ταυτότητα, που ακόμα και όταν κέρδιζε, δεν ήξερες τι μπάσκετ προσπαθούσε να υπηρετήσει. Πότε κοντρολαρισμένο μπάσκετ, πότε γρήγορο, την μία με εκτεταμένο ροτέισον, την άλλη με σφιχτό και εμπιστοσύνη σε 5-6 παίχτες. Αρνητικό επίσης η φυσική κατάσταση. Το χρόνιο πρόβλημα των μυϊκών τραυματισμών των παιχτών, χτύπησε και την ομάδα του Μπλατ, χωρίς ο ίδιος ή το επιτελείο του να έχει απάντηση. Τέλος, οι  επιλογές παιχτών, αυτό μάλιστα που κατά κύριο λόγο έφαγε τον Σφαιρόπουλο. Ο ερχομός του Μπλατ, γέμισε με αισιοδοξία τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, ότι ο γνώστης της αμερικάνικης αγοράς θα έβρισκε τα ΄΄λαβράκια΄΄ και θα γλιτώναμε από τις κακές επιλογές των προκατόχων του. Αναφέρω ενδεικτικά : Γκος, Τουπάν, Τίμα, Λεντέι, με μοναδική εξαίρεση την προσθήκη του Γουέμπερ στο 90’, που τουλάχιστον δείχνει πιο μαχητικός και πιο  έτοιμος να προσφέρει σε σχέση με τους υπολοίπους. Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν, το μόνο που άλλαξε με τις επιλογές των ξένων, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, είναι η αισιοδοξία με την οποία υποδεχτήκαμε τους νέους παίχτες σε σύγκριση με τους παλαιότερους. Στο ταμείο πάντως, πάλι είχαμε έλλειψη.

Πριν κινδυνέψω να γίνω περισσότερο ισοπεδωτικός κι από την ισοπεδωτικά κακή εικόνα του ολυμπιακού, θα κλείσω το άρθρο μου επαναφέροντας το επιχείρημα της προηγούμενης βδομάδας. Ο Ολυμπιακός πρέπει να αλλάξει και να μην καλύψει τις αδυναμίες του πίσω από ευκαιρίες που θα του δοθούν για να το κάνει ( πρόκριση στην οχτάδα, αποχώρηση από την Α1). Ο Μπατ είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη. Από εκεί και πέρα όμως, δεν είναι υποχρεωτικό ότι πρέπει να επιτύχει σε κάθε του ομάδα που καλείται να αναλάβει. Οι αποφάσεις είναι στα χέρια των προέδρων και η ανάγκη να είναι σωστές, είναι ζωτικότερης σημασίας από ποτέ!