Δε βγαίνουν τα κουκιά...

Απέναντι στη Ζαλγκίρις ο Ολυμπιακός έψαχνε τη νίκη που θα τον έβαζε με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια στην οχτάδα, παρά το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα παραπαίει.  Είχε ακόμα μια ευκαιρία όσο αυτός ορίζει τη μοίρα του...


Το πόσο απλό βέβαια ήταν να γίνει κάτι τέτοιο είναι μια εντελώς διαφορετική κουβέντα. Οι Πειραιώτες είχαν εκτός αποστολής τον Σπανούλη και τον Στρέλνιεκς, ωστόσο το πραγματικό του πρόβλημα δεν ήταν ούτε η απουσία του αρχηγού, ούτε αυτή του Λετονού. Το μείζον ζήτημα για τον Μπλατ και τους παίκτες του ήταν η κάκιστη αγωνιστική κατάσταση από τον Ιανουάριο και μετά και η στραπατσαρισμένη ψυχολογία από τις ήττες, τα ευτράπελα και τις...περίεργες διαρροές που υπάρχουν εντός ομάδας. Απέναντι στον Ολυμπιακό μια Ζαλγκίρις ''διψασμένη'', με ρεαλιστικές ελπίδες πρόκρισης, μια ομάδα άριστα διαβασμένη όποτε παίζει απέναντι στον Ολυμπιακό, με τον οποίο σε δύο χρόνια έχει 7-1 ρεκόρ. Τι θα έσωζε τον Ολυμπιακό χθες; Να παίξει 40 λεπτά με το μαχαίρι στα δόντια...Oύτε 39, ούτε 38'. Δε θα έφταναν και το ήξεραν άπαντες. Δε θα μπορούσε ο Ολυμπιακός μέσα σε μια βραδιά να εξαφανίσει τις αδυναμίες που εμφανίζει εδώ και δυόμιση μήνες, δε γινόταν να είναι αψεγάδιαστος, μπορούσε όμως να βάλει λίγη περισσότερη θέληση και πάθος, να βγάλει το...λάδι στην ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και οι πιθανότητες θα αυξάνονταν.

Τι είδαμε επί του πρακταίου: Για να μην αδικούμε την προσπάθεια των ''ερυθρόλευκων'' αμυντικά πάλεψαν όλοι. Όχι ότι μπόρεσαν να αναχαιτίσουν πλήρως τη Ζαλγκίρις, ωστόσο για 28 λεπτά οι παίκτες του Ντέιβιντ Μπλατ δεν άφηναν τη Ζαλγκίρις να σκοράρει χωρίς να ματώσει, είχε πείσμα και θέληση στο παιχνίδι του και σε έκανε να πιστεύεις ότι εύκολα ή δύσκολα θα την τελειώσει τη δουλειά. 39 πόντοι σε 28 λεπτά το λες και εξαιρετική αμυντική επίδοση, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός μπροστά είχε βάλει 51, έστω και αν πλην των Ουέμπερ και Μιλουτίνοφ οι υπόλοιποι έκαναν ελάχιστα πράγματα στην επίθεση. Εκεί που υπήρξε συτό το +12, εκεί ακριβώς γύρισε και ένας διακόπτης. Γιατί; Επειδή η Ζαλγκίρις έβαλε ένα μακρινό σουτ με τον Βέστερμαν, έβγαλε και μια άμυνα στο καπάκι και κάπου εκεί άρχισε να εκτίθεται η ''γύμνια'' του Ολυμπιακού. Μια διαφορά που χτίστηκε με κόπο και ιδρώτα εξανεμίστηκε σε δυόμιση αγωνιστικά λεπτά και ο Μπλατ δεν πήρε καν τάιμ αουτ. Όταν οι Λιθουανοί αποφάσισαν να παίξουν στοχευμένα και να εκμεταλλευτούν κάθε miss match, μπορούσαν να βρίσκουν σκορ με κάθε τρόπο. Ξαφνικά ο άφαντος Μιλάκνις άρχισε να τα...στάζει έξω από τα 6,75μ., ο Ντέιβις έβρισκε εύκολα καλάθια μέσα από το ζωγραφιστό, ο Γουόλτερς έβρισκε ελεύθερα τρίποντα και ενδιάμεσα φλόουτερς και στο ίδιο διάστημα ο Ολυμπιακός είχε να αντιπαραβάλει το απόλυτο τίποτα. Σαν Ολυμπιακός εννοώ, η έννοια της ομάδας χάθηκε και όλοι περίμεναν από τον Ουέμπερ να βγάλει το...φίδι από την τρύπα. Γι' αυτό και ξέσπασε σε κλάματα ο Αμερικανός, καθώς τα έκανε όλα πάνω στο παρκέ αλλά δεν ήρθε η δικαίωση της νίκης. Ειρήσθω εν παρόδω η Ζαλγκίρις στα τελευταία 12 λεπτά πέτυχε 33 πόντους, 39 είχε στα υπόλοιπα 28'. Αξίζει να αναφερθεί ακόμα πως η ομάδα του Σάρας έκανε σερί 0-14 από το 51-39, 6-21 συνολικά μέχρι το 57-60, κι όμως ο Μπλατ τότε πήρε τάιμ άουτ. Οπότε ναι, αυτή τη φορά δε μπορείς να πεις ότι το ματς δεν το έχασε ο πάγκος. Βέβαια το έχουμε ξαναπεί, όσα λάθη και να κάνει ο Μπλατ, δεν φταίει αυτός όταν ο Τουπάν, ο οποίος θεωρείται ο σουτέρ του χάνει όλα τα ελεύθερα, ούτε όταν ο Παπανικολάου από μαχητής μετατρέπεται σε έναν σοφτ παίκτη που ο καθένας κάνει πάρτι απέναντί του, ούτε που ο Πρίντεζης και ο Μάντζαρης μοιάζουν λες και ξέχασαν το μπάσκετ που ήξεραν. Για να μην μακρυγορούμε, το...''κάτι σαν μπάσκετ'' ή αλλιώς ''oneman show'' ή αν προτιμάτε ''φιλότιμο αλλά ανεπαρκές'' δεν έφτανε για να κερδίσει μια ομάδα σαν τη Ζαλγκίρις που έκανε τα βασικά στο ΣΕΦ.

- Περαστικά στον Βασίλη Σπανούλη. Πολύ άσχημη συγκυρία ο τραυματισμός του, ειδικά δε τη στιγμή που έρχεται και η σοβαρότητά του, καθώς θα τον αφήσει καιρό εκτός. Γεννιέται εύλογα η απορία πως γίνεται μέχρι χθες ο αρχηγός να έκανε αγώνα δρόμου για να προλάβει τη Ζαλγκίρις και σήμερα να σκάει η είδηση πως μένει έξι μήνες εκτός, αλλά δεν είναι της ώρας να αναλυθεί.

- Όσο για τα πανό που αντικρίσαμε, εμετός και κατάντια και τίποτε άλλο...