''Θυσία'' στο βωμό του...24x24

 Mε εκείνα και τα άλλα έφτασα η...πολυδιαφημισμένη 13η του Φλεβάρη, όπου οι δύο ''αιώνιοι'' διασταυρώνουν τα ξίφη τους με έπαθλο μια θέση στον μεγάλο τελικό του κυπέλλου Ελλάδος την Κυριακή στο Ηράκλειο. 

 Προτίμησα να καταθέσω τις σκέψεις μου για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση ανήμερα της εν λόγω μονομαχίας, έχοντας πρώτα δει όλα τα σίριαλ που εκτυλίχθηκαν για ακόμα μια φορά παραμονές ενός ματς Παναθηναικού- Ολυμπιακού, (και ενώ ήδη πολλοί από εσάς έχετε ήδη ξεκινήσει με κατεύθυνση είτε το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, είτε κάποια καφετέρια ή φιλικό σπίτι για να παρακολουθήσετε το μεγάλο παιχνίδι). Πόλεμος ανακοινώσεων, διαμαρτυρίες για τον ορισμό των διαιτητών, μπηχτές και...ξεκατινιάσματα μεταξύ των δύο διοικήσεων, καταστάσεις που θυμίζουν περισσότερο προεκλογική εκστρατεία, παρά αγώνα μπάσκετ, και σε τελική ανάλυση ο υγιής φίλαθλος που θα παρακολουθήσει την αποψινή μάχη δεν ενδιαφέρεται ούτε για το ποιοι είναι οι διαιτητές, ούτε για το αν είναι απλήρωτοι οι παίκτες του Ολυμπιακού, ούτε αν ο...Νίνο έβγαλε νέο cd, το μόνο που πραγματικά απασχολεί τον φίλαθλο-οπαδό είναι να δει ένα όμορφο ματς και να κερδίσει η ομάδα του.

                                     Να ''θωρακίσει'' το επικό σερί του

 Πάμε τώρα στο ''ζουμί'' του άρθρου, που ενδεχομένως είναι και το ζουμί του αποψινού ημιτελικού. για τον Παναθηναικό. Οι ''πράσινοι'' διανύουν μια από τις χειρότερες, πιο άστοχες και αλλοπρόσαλλες σεζόν της σύγχρονης ιστορίας τους. Οι συγκυρίες που οδηγούν σε αυτή την πραγματικότητα είναι αρκετές και σύνθετες. Κακός καλοκαιρινός σχεδιασμός, πολλοί τραυματισμοί βασικών παικτών (Παππάς, Λοτζέσκι, Λάνγκφορντ, Παπαπέτρου, Θανάσης κλπ.) για εύλογο χρονικό διάστημα, φυγή του Πασκουάλ μεσούσης της σεζόν και αντικατάσταση του από τον Ρικ Πιτίνο, ο οποίος ναι μεν είναι ένας ζωντανός θρύλος του κολλεγιακού μπάσκετ, αλλά στην Ευρώπη δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα, συνθέτουν το παζλ μιας άσχημης χρονιάς, η οποία ξεκίνησε με ενθουσιασμό και ρεκόρ στα διαρκείας, αλλά συνεχίζεται αντιστρόφως ανάλογα. Η έμμεση παραδοχή πως στην Ευρώπη η σεζόν είναι σχεδόν χαμένη, με ταβάνι την οχτάδα και ελάχιστες πιθανότητες για το βήμα παραπάνω καταδικάζει το ''τριφύλλι'' να ζήσει και να πεθάνει πολεμώντας εγχώρια τον μεγάλο του αντίπαλο. Η προσήλωση στα εντός συνόρων δρώμενα και η διεκδίκηση πρωταθλήματος και κυπέλλου είναι το μοναδικό αντίδοτο στην κακή πορεία που έχει διαγράψει ο Εξάστερος εκτός συνόρων. Για να είμαστε βέβαια και ρεαλιστές, μια ομάδα που κατέχει στο παλμαρέ της 61 τίτλους, μεταξύ των οποίων 18 κύπελλα, όντας πολυνίκης του θεσμού, δεν έχει τόσο άμεση ανάγκη ενός κυπέλλου, ο οποίος στην τελική είναι και ο μίνιμουμ στόχος κάθε σεζόν. Ωστόσο, οι παίκτες του Ρικ Πιτίνο καλούνται μεταξύ άλλων απόψε να υπερασπιστούν ένα σερί που τρέχει εδώ και δυόμιση σχεδόν δεκαετίες, όπου ο Παναθηναικός από το 1996 και μετά, κάθε χρόνο κατακτάει τουλάχιστον ένα τρόπαιο, είτε εντός, είτε εκτός συνόρων. Παράλληλα, το κίνητρο γίνεται ακόμα πιο έντονο, αν αναλογιστεί κανείς πως ο μεγάλος αντίπαλος των ''πρασίνων'' παραμένει άτιτλος για δύο συνεχόμενες χρονιές και οι ''πράσινοι'' θέλουν επεκτείνουν την...ευχάριστη για αυτούς παράδοση. Αν κανείς σκεφτεί ότι ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, έχει στοχεύσει την σημερινή αναμέτρηση περισσότερο από κάθε άλλη λόγω του επεισοδίου που ενεπλάκη ο ίδιος στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας πριν ακριβώς 40 ημέρες, καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντικός είναι ο αποψινός ημιτελικός για τη διοίκηση, τους παίκτες, τον Πιτίνο και τον κόσμο.

- Ας ελπίσουμε ότι θα παρακολουθήσουμε έναν αγώνα αντάξιο του ονόματος και της ιστορίας των δύο ομάδων, με καθαρή διαιτησία και νικητή το μπάσκετ και αυτόν που θα το αξίζει τη νίκη

- Τα υπόλοιπα θα τα πούμε κατόπιν εορτής...