Άλμα πεντάδας

Ο Παναθηναϊκός έφυγε νικητής με 0-1 από το Αγρίνιο σε ένα πολύ δύσκολο ματς, που τον εδραίωσε στην 5η θέση και του δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στη μάχη για τις θέσεις που δίνουν ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Γράφει ο Βασίλης Κορωναίος

Με τον Μπουζούκη να σκοράρει στο 32΄ και παρότι έμεινε με 10 παίκτες στο 59΄ λόγω της δεύτερης κίτρινης κάρτας στον Κάτσε, κράτησε το 0-1 και έφυγε με τη νίκη, μια νίκη που μάλιστα αγνοούσε από το ματς με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ.

Ο ΠΑΟ επέστρεψε στο 5-4-1 ή αν προτιμάτε στο 3-6-1 αλλά κατά τη γνώμη μου,  η επιλογή αυτή έγινε στο χειρότερο δυνατό παιχνίδι. Ο Παναιτωλικός άσκησε τρομερό πρέσινγκ στην μπάλα, και με τους Ινσούα και Γιόχανσον να μη βοηθάνε στην κυκλοφορία της, δημιούργησε στον αντίπαλο του πολλά προβλήματα στο δημιουργικό κομμάτι. Ο Κάτσε και ο Κουρμπέλης έπρεπε και να μονομαχούν όταν ο Παναθηναϊκός  έχανε την μπάλα αλλά και όταν έπρεπε να επιτεθούν αναγκάζονταν  να κάνουν πράγματα που δεν τους ταιριάζουν. Γενικότερα ήταν πολύ μόνοι τους στην σημερινή μεσαία γραμμή του τριφυλλιού, κάτι που φάνηκε και από τις τόσες φορές που ενεπλάκησαν σε μονομαχία μέσα στο γήπεδο. Εναλλακτική για τον ΠΑΟ ήταν η κούραση των παιχτών του Παναιτωλικού, ή μια στιγμή που μια καλή πρώτη ενέργεια θα φανέρωνε τα ρίσκα του τόσου ασφυχτικού πρεσαρίσματος. Αυτή η στιγμή ήρθε, όταν ο Χατζηγιοβάννης με το Μακέντα και το Μπουζούκη συνεργάστηκαν υποδειγματικά, έβγαλαν την ποιότητά τους αλλά και την χημεία που πλέον έχουν αποκτήσει, έτσι ώστε ο Παναθηναϊκός να ευτυχήσει να προηγηθεί 0-1, κόντρα στη ροή του παιχνιδιού.

Από εκείνη την στιγμή το ματς άλλαξε. (μέχρι να ξανά αλλάξει το 59) Η ομάδα του Παναθηναϊκού πήρε αυτοπεποίθηση και ηρεμία, φτάνοντας ξεκούραστα το ματς μέχρι το 59ο λεπτό, χωρίς να απειλεί, αλλά χωρίς βέβαια και να απειλείται, που ήταν και το ζητούμενο αφού ήταν μπροστά στο σκορ. Όλα αυτά μέχρι που ο Κάτσε έπεσε λίγο πιο δυνατά από όσο έπρεπε  πάνω στον αντίπαλό του και αποβλήθηκε. Εκεί ο ΠΑΟ έμεινε με δέκα και αναγκάστηκε να φανεί κυνικός ώστε να κρατήσει τη νίκη. Έξω ο Μακέντα και μέσα ο Δώνης, για να βρει πάλι τον παίκτη στα χαφ που του έλειπε. Μία κίνηση ίσως λίγο υπερβολική και βιαστική, καθώς με το Χατζηγιοβάννη και το Μπουζούκη μπροστά δεν μπόρεσε να κερδίσει σχεδόν καμία μονομαχία. Ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό, ο Έλληνας τεχνικός το κατάλαβε γρήγορα και έριξε στο παιχνίδι τον Καμπετσή που κέρδισε πολλές μάχες και μάλιστα λίγο έλειψε να σημειώσει και ένα πολύ όμορφο γκολ από προσωπική προσπάθεια.

Ο Παναιτωλικός όπως ήταν λογικό πήρε την μπάλα, πίεσε για να ισοφαρίσει αλλά δεν τα κατάφερε. Για την ακρίβεια δεν βρήκε καν, σε κανένα σημείο του παιχνιδιού τη ΄΄στιγμή του΄΄ ώστε να μπορέσει να το κάνει. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην κατόρθωσε  να κυριαρχήσει στο τελευταίο μισάωρο του παιχνιδιού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αμύνθηκε σωστά στις επιθέσεις των αντιπάλων του. Με το συνηθισμένο άγχος στο τέλος κατάφερε να κερδίσει και να επαναφέρει την ηρεμία στις τάξεις τις ομάδας, κάτι που φανερά του έλειπε. Πέρα από το θεωρητικό κομμάτι, με αυτό το διπλό που ακόμα και σε χρόνιες οικονομικής ομαλότητας δεν ήταν ποτέ ένα εύκολο αποτέλεσμα για αυτόν, έκανε σημαντικό βήμα για την κατάληψη της 5ης θέσης και την διαγραφή της ευρωπαϊκής του τιμωρίας.