''Κάποτε μας κράτησες εσύ, τώρα θα σε κρατήσουμε εμείς''

 Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά με υγεία και ευτυχία!

 Στο αποψινό μου άρθρο με αφορμή τον μπασκετικό Παναθηναικό επιθυμώ να ξεφύγω λίγο από το δημοσιογραφικό κομμάτι, διότι αυτό επιτάσσουν οι καταστάσεις στην ομάδα. Επέλεξα συνειδητά να μην αναλύσω τα τεκτενόμενα των προηγούμενων ημερών, γιατί οι ''πράσινοι'' βρέθηκαν σε μια πολύ μεταβατική κατάσταση, από τις πιο κρίσιμες της σύγχρονης ιστορίας τους. Και όπως είναι το...κλισέ σε αυτές τις περιπτώσεις ''Η ομάδα είναι πάνω από πρόσωπα''. Ο Πασκουάλ φεύγει από την ομάδα σαν κύριος και σαν επιτυχημένος, τη στιγμή ακριβώς που έπρεπε ενδεχομένως, πριν δηλαδή ραγίσει το γυαλί με τον κόσμο της ομάδας και διοχετευτεί πιο έντονα η μουρμούρα προς το πρόσωπό του. Στη θέση του ο Ρικ Πιτίνο, ένας άνθρωπος που προπονητικά είναι η ζωντανή ιστορία του NCAA, έχει μπει στο Hall of fame, ωστόσο η κίνηση αυτή ελλοχεύει και ρίσκα, καθώς ο Αμερικανός δεν γνωρίζει καλά την ευρωπαική πραγματικότητα. Αν καταφέρει να προσαρμοστεί γρήγορα και να σωθεί η χρονιά έχει καλώς, εμείς εδώ είμαστε και θα αναλύσουμε περισσότερο την κίνηση της διοίκησης του ''τριφυλλιού'' τις επόμενες ημέρες. Πάμε τώρα στο...ζουμί της όλης υπόθεσης και έχει να κάνει με τη στάση του κόσμου. Η αλήθεια είναι πως η φετινή πορεία έχει γεμίσει με απογοήτευση τον κόσμο της ομάδας, όχι μόνο λόγω των αποτελεσμάτων, αλλά κυρίως επειδή είναι εμφανίζει πολύ κακή και άναρχη εικόνα, δείχνει ανήμπορη να επιβάλλει το ρυθμό της απέναντι στον οποιονδήποτε αντίπαλο, ακόμα και το ''πάλαι ποτέ φρούριο'' κλειστό του ΟΑΚΑ έχει αλωθεί ήδη 3 φορές (όσες δηλαδή είχε χάσει ο Παναθηναικός στη regular season τα δύο τελευταία χρόνια συνολικά εντός έδρας). Η αλήθεια είναι ότι σε γενικές γραμμές ο κόσμος είναι αρκετά ανεκτικός, αν και στα δύο τελευταία ματς η προσέλευση ήταν αρκετά περιορισμένη, ενώ η μουρμούρα ήταν πιο έκδηλη από ποτέ. Απολύτως φυσιολογικό ως ένα σημείο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος. Η ομάδα μπάσκετ είναι αυτή που τόσα χρόνια έχει κρατήσει πολύ τη σημαία και την περηφάνια του συλλόγου, σε εποχές που τόσο το ποδοσφαιρικό τμήμα, όσο και ο Ερασιτέχνης δεν είναι ανταγωνιστικοί σε επίπεδο τροπαίων και πρωταθλητισμού. Αντίθετα, ο ''Εξάστερος'' είναι αυτός που σε δύσκολες εποχές παραμένει στην ελίτ του ευρωπαικού μπάσκετ, κατακτά τρόπαια, συγκεντρώνει κοντά του όλη την...Παναθηναική κουλτούρα, δεν υποτάσσεται και δεν...σκύβει το κεφάλι. Και επειδή ο κόσμος είναι αυτός που στήριζε και θα στηρίζει, επειδή είναι χρέος του, τώρα που τα πράγματα δεν πηγαίνουν τόσο καλά να βοηθήσει τον Παναθηναικό να ορθοποδήσει ξανά, να σηκώσει ανάστημα και να γίνει αυτός που όλοι αγαπήσαμε. Όπως είπε και ο Αλβέρτης: ''Στις χαρές και στις λύπες μαζί''. Και για να μη γίνουν όσα συνέβησαν στο ποδόσφαιρο την περασμένη δεκαετία, για να μην χειροτερέψει κι άλλο η κατάσταση, θα πρέπει διοίκηση, προπονητής, παίκτες και κόσμος να συσπειρωθούν περισσότερο από ποτέ. Αρχή γενομένης από την αναμέτρηση με την Τσσκα Μόσχας στο ΟΑΚΑ την Παρασκευή. Δικαιολογίες για να μην έχει κόσμο το γήπεδο δεν υπάρχουν. Όπως δεν υπάρχουν δικαιολογίες για ηττοπάθεια και μουρμούρα. Πολύ απλά όποιος έχει σκοπό να γκρινιάξει καλύτερα να κάτσει σπίτι του. Οι 15.000 πιστοί που θα βρεθούν στο γήπεδο απέναντι στους Ρώσους, θα χοροπηδάνε κ@υλωμένοι μιάμιση ώρα, όχι επειδή θα τους συνεπάρει η ομάδα, αλλά για να δώσουν αυτοί την αύρα τους στην ομάδα, για να καταλάβει ο καθένας, να βιώσει στο πετσί του ''τι εστί Παναθηναικός''. Κάθε άδεια θέση στο ΟΑΚΑ από εδώ και πέρα, θα είναι και μια υπογραφή για την ποδοσφαιροποίηση του μπασκετικού Παναθηναικού.

- Μεγάλη κίνηση από κάθε άποψη το Final four του 2020, όχι μόνο για το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και γενικότερα για την ελληνική κοινωνία. Αναμένουμε τα ευχάριστα και για το Eurobasket 2021.

-