Συγγνώμη Αλέξη...

Στις 6 Δεκεμβρίου ήταν η επέτειος των 10 χρόνων από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή,Αλέξη Γρηγορόπουλου. Στις περισσότερες πόλεις της χώρας έγιναν ειρηνικές πορείες και σε κάποιες υπήρχαν επεισόδια μικρής έντασης. Κάτι που για ακόμα μια χρονιά δε συνέβη στη Θεσσαλονίκη.

 Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή. Η πρώτη πορεία ήταν προγραμματισμένη στις 12:00,ξεκίνησε περίπου στις 13:00 και ολοκληρώθηκε σχεδόν ένα μισάωρο αργότερα. Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε μέχρι και για τις επόμενες 10 ώρες το κέντρο της πόλης μετατράπηκε σε πεδίο μάχης και σε έναν ανελέητο πόλεμο μεταξύ των γνωστών άγνωστων και της αστυνομίας. Κάτι που όλοι περιμέναμε βέβαια,αλλά όχι από τόσο νωρίς και όχι σε τέτοια έκταση.

 Στις 18:00 το απόγευμα της Πέμπτης ξεκίνησε η δεύτερη πορεία στη μνήμη του Αλέξη,και ήταν και η μοναδική στιγμή που σταμάτησαν οι φασαρίες στο ύψος του ΑΠΘ. Όση ώρα η πορεία  ήταν σε εξέλιξη, περίπου 200 άτομα έμειναν μέσα στη θεολογική Σχολή,μαζεύοντας πέτρες από το εργοτάξιο του μετρό,έχοντας μπουκάλια στα χέρια και πολύ άγριες διαθέσεις. Κάποια στιγμή η πορεία τελειώνει,καταλήγοντας στην Καμάρα. Ήταν οι στιγμή που οι κουκουλοφόροι κάνουν την επίθεση τους σε διμοιρία των αστυνομικών ξαφνικά. Από εκείνη την ώρα και για 4 συνεχόμενες ώρες ο πόλεμος χημικών,μολότοφ και δακρυγόνων έδιναν και έπαιρναν.

 Πολύ γρήγορα το εργοτάξιο του μετρό,που βρίσκεται εντός ΑΠΘ, πήρε φωτιά με την πυροσβεστική να δίνει άμεσα τη λύση. 3 οχήματα κατεσβησαν τη φωτιά,όμως,από τα πολλά πλαστικά η φωτιά ξέσπασε άλλες 3 φορές. Ζημιά ανυπολόγιστη για το μετρό και τις σχολές του Πανεπιστημίου.
Τι και αν η μητέρα του Αλέξη δήλωνε,μερικές ώρες πριν την επέτειο,ότι το παιδί της καταδίκαζε τη βία και ήταν αντίθετος με τέτοια επεισόδια, ότι όλα αυτά που γίνονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα δεν τιμούν το παιδί της. Κανείς δε τη σεβάστηκε,ούτε εκείνη ούτε τον άτυχο νεαρό.

Η επόμενη ημέρα στη Θεσσαλονίκη 
Το πρωί της Παρασκευής η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Η Εγνατία στο ύψος του Μετρό που έγινε στάχτη μυρίζει καμένο, η θεολογική Σχολή έχει γίνει σμπαραλια. Κατεστραμμένες αίθουσες,κλεμμένοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές,εικόνες Αγίων ζωγραφισμένες με σπρέι. Στον προαύλιο χώρο υπάρχουν καμμένα  μπουκάλια και πυροσβεστήρες που μαρτυρούν  όλα όσα έγιναν εκεί το μαρτυρικό βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Εργαζόμενοι μπαίνουν μέσα εξοργισμένοι και με δάκρυα στα μάτια κοιτούν ο,τι απέμεινε.

Τα ερωτήματα όλων πολλά. Αλλά ως πότε πια κάποιοι θα καπηλεύονται και θα αμαυρώνουν  τη μνήμη ενός αθώου παιδιού που έπεσε νεκρός 10 χρόνια πριν; Ως πότε η παραβατική συμπεριφορά των "μπαχαλάκηδων" δε θα τιμωρείται όπως πρέπει; Ο Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε μια φορά,δεν είναι ανάγκη να τον σκοτώνουμε κάθε χρόνο την ίδια μέρα. Φτάνει πια!