Τρεις-τέσσερις ξένοι και τα "πιτσιρίκια"

Στη φετινή σύνθεση του Παναθηναϊκού θα αναφερθούμε, συνταγή η οποία μέχρι στιγμής κρίνεται επιτυχημένη για την ομάδα του Γιώργου Δώνη

Του Κώστα Νασιάκου

Πριν ξεκινήσω να καταθέτω τις απόψεις μου για την φετινή ιδιαίτερη χρονιά του Παναθηναϊκού, θα πρέπει να ομολογήσω είχα χρόνια να ασχοληθώ με τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό.
Και είμαι σίγουρος πως πολλοί άλλοι σαν εμένα, μας ενδιέφερε το τι γίνεται στην ομάδα της λεωφόρου(με διοικητικά, διευθυντικά κτλ) αλλά μέχρι εκεί: επί της ουσίας, αν έβλεπες ένα παιχνίδι του ΠΑΟ και να κέρδιζε, πάλι προβληματισμένο θα σε άφηνε η παρουσία του, το παιγνίδι του.
Το ότι πήρε το 2010 το πρωτάθλημα ήταν-πιστεύω- χάρη σε δυο τρεις καλές μονάδες και στον σούπερ σταρ Τζιμπρίλ Σισέ, ο οποίος έτρεχε στο γήπεδο πιο πολύ και από τα χαφ. Που ακόμα από αγάπη, ασχολείται με τον ΠΑΟ. Αυτό που βλέπαμε όμως στον Γάλλο(σίγουρα και κάποιοι άλλοι μαζί του) ήταν ψυχή και πάθος.
Και αυτό είναι το κυριότερο που βλέπουμε τη φετινή χρονιά στον Παναθηναϊκό. Χαιρόμαστε σαν φίλαθλοι να βλέπουμε τους παίχτες να καταθέτουν τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο και να μην φοβούνται να ματώσουν για την -βαριά- αυτή φανέλα.
Διούδης, Κουρμπέλης, Χατζηγιοβάννης, Μαυρομάτης, Μπουζούκης, Κολοβέτσιος, ο γιος του Δώνη και πόσοι ακόμη πιτσιρικάδες που περιμένουν την ευκαιρία τους.

Το ότι ο Γιώργος Δώνης έχει εμπιστευτεί όλα αυτά τα ελληνόπουλα είναι θέμα συγκυριών που μόνο μπορεί να ευνοήσει το τριφύλλι. Ο Παναθηναϊκός είχε φτάσει σε ένα τέλμα: διοικητικό, προπονητικό, αγωνιστικό. Τα οικονομικά προβλήματα ανάγκασαν την ομάδα να πράξει κάτι που είχε χρόνια να κάνει. Αντί για μεταγραφές τύπου Ντουμίτρου Μίτου, Σανμαρτεάν(ο νέος Πλατινί!!) και κάθε καρυδιάς ξένο που είχε μαζευτεί στα αποδυτήρια όλα αυτά τα χρόνια- από την τσουκου τσουκου μπολ εποχή, ο Παναθηναϊκός κοίταξε προς τα παιδιά του. Τις ακαδημίες του. Και αν με ρωτάτε αν έχει πετύχει η φετινή σεζόν, θεωρώ πως ναι, αφού μόνο ωφέλη μπορεί να αφήσει για το μέλλον η φετινή χρονιά. Την ίδια στιγμή που Ολυμπιακός και η πρωταθλήτρια ΑΕΚ ψάχνονται κι αυτοί, ο Δώνης θα πρέπει να τιθασεύσει τα τρομερά μωρά της Παιανίας και να τα κρατήσει για λίγο καιρό στην ομάδα πριν οι σειρήνες των ξένων ομάδων τους κλέψουν και πριν καλά καλά δέσει έναν κορμό γεμάτο από το πάθος για διάκριση, το ταλέντο και την χημεία που βγάζουν μέχρι στιγμής οι μικροί του Παναθηναϊκού στο χορτάρι. Τα αποτελέσματα που παίρνει ο φετινός ΠΑΟ, είναι μαθήματα ώστε να είναι έτοιμος για τη νέα χρονιά. Ακόμα και οι ήττες από τους ΟΦΗ και ΟΦΙ. Ή η δύσκολη νίκη που κατέκτησε απέναντι στον Ατρόμητο, τον 2ο  της βαθμολογίας, και μια πολύ συμπαγής ομάδα.
 Ο κόσμος αναγνωρίζει τον αγώνα της ομάδας. Αντίθετα, με ξένες πριμαντόνες που μόνο τα ένσημα θα τους ένοιαζαν η γκρίνια θα είχε ήδη αρχίσει...
Προσωπικά, αυτά τα παιδιά θυμίζουν την ομάδα του Παναθηναϊκού της δεκαετίας του 90' και λίγο 00'. Λίγοι και ποιοτικοί ξένοι (ποιους να θυμηθούμε: Βαζέχα, Βάντσικ, Χ.Χ. Μπορέλι, Μίκλαντ, Σόουζα, Σισέ κ.α.) πλαισιωμένους από ελληνικό ταλέντο, τύπου Λυμπε, Κωνσταντίνου, Γεωργιάδη, Μάρκου, Αλεξούδη, Νίνη, και την ψυχή των Μπασινά, Γκούμα, Καραγκούνη, Βύντρα, Ζέκα κ.α. Την εποχή εκείνη (ναι, των γκουμομπασινάδων) όταν τα ντέρμπι ήταν ντέρμπι και οι μεγάλες βραδιές και πορείες καθιέρωσαν τον Παναθηναϊκό και στην Ευρώπη, συνεχίζοντας το έργο του ενδόξου παρελθόντος.

Ο Παναθηναϊκός φέτος βρίσκει την ταυτότητα του. Ετοιμαστείτε γιατί σύντομα θα βγάλει και διαβατήριο... Ο νοών νοείτω!