ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

6/recent/ticker-posts

Ad Code



 

Porca miseria...



Αν υπάρχει κάποιο συμπέρασμα που μπορεί κανείς να βγάλει από ακόμα ''μίζερη'' εκτός έδρας βραδιά του Παναθηναικού στην Ευρώπη, είναι πως οι ''πράσινοι'' χάνουν ευκαιρίες να βρεθούν στα ψηλά στρώματα της βαθμολογίας...Ή για να είμαι και πιο ακριβής, δε μπορούν...

Πέντε χρόνια λοιπόν, μη πω περισσότερα και φανώ και υπερβολικός, περιμένουμε από αυτή την ομάδα ένα μεγάλο διπλό. Ένα διπλό σε μια πραγματικά δύσκολη έδρα, μια ζόρικη νίκη μακριά από το ΟΑΚΑ, μια νίκη εκτός προγράμματος ρε αδερφέ. Σε αυτό το διάστημα ο Ολυμπιακός έχει κάνει δεκάδες τέτοιες και -αν προτιμάτε, για να μην αναφερθώ μόνο στο αντίπαλο δέος- , οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη κάνει και νίκες εκτός προγράμματος. Και η Μπουντούτσνοστ ακόμα, σήμερα έκανε νίκη εκτός προγράμματος λοιπόν...Μπορεί όχι εκτός έδρας, αλλά ο ''φτωχός συγγενής'' της διοργάνωσης νίκησε την Τσσκα Μόσχας απόψε. Βάλτε κάτω λοιπόν και συγκρίνετε τα μεγέθη. Είναι υπέρβαση να κερδίσει ο Παναθηναικός τη Μπασκόνια, την Εφές και τη Χίμκι; Δε θέλω να μπω σε συγκρίσεις, αλλά σε εποχές Ζοτς, για τους ''πράσινους'' θεωρούταν αποτυχία να χαθεί έστω ένα από τα τρια ματς, όχι και τα τρία. Με τον Ομπράντοβιτς - ακόμα και με τον Πεδουλάκη συμπληρώνω-, υπήρχε η νοοτροπία του ''Είμαι ο Παναθηναικός, θα μπω και θα ορίσω εγώ τη μοίρα μου'', όχι η ηττοπάθεια του ''πάμε κι όπου βγει''. Γιατί κακά τα ψέμματα, δε μπορώ να θυμηθώ ένα ματς υψηλών απαιτήσεων μακριά από το ΟΑΚΑ, που ο Παναθηναικός τα τελευταία χρόνια έχει μπει στο παρκέ ως κυρίαρχος. Κι ας χάσει...Αλλά να μη φοβάται να προηγηθεί, να μην δείχνει τόση αδυναμία να φέρει τα πράγματα στα μέτρα του... Και όποιος μου αντιπαραβάλει σαν επιχείρημα το ''Ναι, αλλά κερδίζεις στο ΟΑΚΑ''...πλανά πλανιέται οικτρά, μάλλον δεν έχει καταλάβει τι γίνεται. Γιατί ο Παναθηναικός, δύο συνεχόμενες χρονιές πήρε συγκυριακά το πλεονέκτημα έδρας, στην έδρα του τα έκανε μαντάρα, εκτός ως συνήθως ήταν ''λίγος'' ( αν και στη σειρά με τη Ρεάλ οι διαιτητές έβγαλαν νυστέρι χωρίς αναισθητικό) και έχασε ξανά άδοξα το μεγάλο στόχο της χρονιάς. 

Μην περιμένετε να καταλήξω κάπου, η κατάληξη της κουβέντας βγαίνει από τα συμφραζόμενα. Απλώς για να μην  αδικ'ησω τελείως τελείως τον Πασκουάλ, όπως έγραψα και σε προηγούμενο άρθρο, ο άνθρωπος μεταδίδει νοοτροπία νικητή στην ομάδα όταν βγαίνει να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό, στην Ευρώπη όμως και ιδιαίτερα εκτός έδρας, ο χαρακτήρας ''refuse to win'', ''refuse to fight'', πείτε το όπως θέλετε, αρχίζει και γίνεται πιο εμφανής από ποτέ.

- Αν ο Βουγιούκας δεν ήταν Έλληνας και αντί για Βουγιούκας λεγόταν Βουγιούκιτς, Βουγιούκοβιτς, Βουγιούκογλου, πείτε τον όπως θέλετε, θα τον είχαν όλοι για παιχταρά. Τώρα όμως είναι το εύκολο θύμα, είναι ''λίγος'' για τον Παναθηναικό, ''πού πάμε ρε με τον Βουγιούκα'', λες και ο Γκιστ που όσο παίζει είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας αποτελεί φέτος κράμα Τσάμπερλειν με Σακίλ Ο' Νιλ. Ο Βουγιούκας που όλοι κράζουν λοιπόν, είναι από τα λίγα πεντάρια παλιάς κοπής στην Ευρώπη, είναι ίσως ο πιο οικονομικός παίκτης- προπονητή ( αναλογικά με το πόσο παίζει και τι προσφέρει), βλέπει πολύ γήπεδο, κερδίζει φάουλ. φθείρει τους αντιπάλους, παίζει εξαιρετικά με πλάτη και - το κυριότερο- ξέρει να βάζει βολές. Αυτά για όσους θέλουν να βλέπουν τον Παπαγιάννη σόνι και καλά, ενώ το παιδί δεν έχει δουλέψει καθόλου και γύρισε από την Αμερική χειρότερος από ότι ήταν πριν πάει, για όσους θέλουν να βλέπουν τον Γκιστ, ο οποίος όσο παιχτάρα και να ήταν στο παρελθόν, πλέον τον περνάνε σαν σταματημένο και γενικότερα για όσους αρνούνται να δουν τα πραγματικά - και σημαντικά- προβλήματα της ομάδας και στρέφονται προς εντελώς λάθος κατευθύνσεις...

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια

 




Ad Code