Φενέρμπαχτσε-Γαλατασαράι: Αγαπούν να… μισούνται

Όταν μιλάμε για ντέρμπι πάντα μας έρχεται στο νου μια όμορφη αθλητική ιστορία ή ακόμα εντονότερα μια αξέχαστη ανάμνηση που προσέφερε η κόντρα των δύο ομάδων. Με τον όρο αυτό μεταφερόμαστε απευθείας σε ένα κόσμο εχθρότητας και αντιπαλότητας (περισσότερο ή λιγότερο σε κάθε περίπτωση) που πολλές φορές ξεπερνάει το αθλητικό πλαίσιο και τα ιδεώδη που αντιπροσωπεύει το εκάστοτε άθλημα. Από αυτή την κατηγορία δεν θα μπορούσε να λείπει το μεγάλο Τουρκικό ντέρμπι ή αυτό της Κωνσταντινούπολης αν προτιμάτε καλύτερα ανάμεσα σε Γαλατασαράι και Φενέρμπαχτσε. Δύο ομάδες που αγαπούν να μισούνται, κάτι που το αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Το μίσος ξεχειλίζει, η νίκη στο ντέρμπι αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου και τα ευτράπελα σε κάθε συνάντηση των δύο, τείνουν στην γενικότερη ρουτίνα- καθημερινότητα του Τουρκικού clasico.


Η… αρχή του τέλους – Το παιχνίδι που «σημάδεψε» την φιλία τους
Οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο κλαμπ της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν πάντα εχθρικές. Όπως κάθε ιστορία έχει ένα τέλος, έτσι υπάρχει και μια αρχή. Αφορμή για την έναρξη του ‘’πολέμου’’ στάθηκε ένα φιλικό το 1934 όταν οι δύο ομάδες ήθελαν ‘’λυσσασμένα’’ την νίκη. Τα σκληρά μαρκαρίσματα έδιναν και έπαιρναν και το… θερμόμετρο στο γήπεδο Ταξίμ δεν άργησε να ανέβει. Ο διαιτητής αναγκάστηκε να διακόψει πολλές φορές το παιχνίδι λόγω του βίαιου παιχνιδιού και η υψηλή ένταση μεταφέρθηκε στην κερκίδα. Το ματς τελικώς ολοκληρώθηκε με τους ποδοσφαιριστές να μάχονται στην κυριολεξία και τον ‘’άρχοντα’’ του αγώνα να τα… έχει χαμένα, αφού η κατάσταση είχε ξεφύγει και ο πειθαρχικός έλεγχος είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα. Η 23η Φεβρουαρίου 1934 συνεπώς έμελλε να γίνει η μέρα του ρήγματος ανάμεσα στα δύο σωματεία.

Το ‘’πάνω χέρι’’ στις μεταξύ τους αναμετρήσεις και η πιο ‘’βαριά’’ τροπαιοθήκη
Πρόκειται για τις δύο καλύτερες ομάδες της χώρας και κατ’επέκταση τις πιο επιτυχημένες. Η ‘’ψαλίδα’’ που τους χωρίζει είναι πολύ οριακή κάτι που αποδεικνύεται από τα πεπραγμένα όλων αυτών των χρόνων. Συνολικά τα ‘’κίτρινα καναρίνια’’ και τα ‘’λιοντάρια’’ έχουν αγωνιστεί 269 φορές σε επίσημο ματς, με την Φενέρμπαχτσε να έχει το προβάδισμα με 103-81 νίκες ενώ 85 φορές δεν είχαμε νικητή. Το πιο ευρύ σκορ πάντως σε ντέρμπι σημειώθηκε το μακρινό 1911 όταν η Γαλατασαράι συνέτριψε με 7-0 την μισητή αντίπαλό της. Ερχόμενοι όμως στην σύγχρονη εποχή συναντάμε ένα 6-0 υπέρ της Φενέρμπαχτσε το 2002.
Όπως προείπαμε το μέγεθος των δύο κλαμπ είναι αρκετά μεγάλο οπότε και η τροπαιοθήκη τους δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από πλούσια. 71 τρόπαια έχει πανηγυρίσει συνολικά η ομάδα της Γαλατασαράι, 65 κούπες για το… έτερο ήμισύ της. Όσον αφορά το πρωτάθλημα αυτή την στιγμή στην κορυφή της λίστας βρίσκεται η Γαλατασαράι με 21 έναντι 19 της αντιπάλου της, τα οποία χρονολογούνται από το 1959 και έπειτα που θεσπίστηκε η Εθνική επαγγελματική κατηγορία στη γείτονα χώρα. Αν συνυπολογίσουμε όμως τις διακρίσεις προ αναδόμησης του ποδοσφαίρου τότε οι ‘’κιτρινομπλέ’’ βρίσκονται ψηλότερα.
Ο λόγος που ίσως στους περισσοτέρους η Γαλατασαράι φαντάζει ως το μεγαλύτερο όνομα στην Πόλη, είναι φυσικά η κατάκτηση του κυπέλλου UEFA το 2000 καθιστώντας την ως και σήμερα την μοναδική ομάδα που έφερε ευρωπαϊκό τρόπαιο στη χώρα.

Το κλίμα και τα ‘’ματωμένα’’ ντέρμπι
Είτε παίζουν στo Σουκρού Σαράτζογλου (έδρα Φενέρ) είτε στη Τουρκ Τέλεκομ αρένα, ακόμα και παλιότερα στο Αλί Σαμί Γιεν (παλιά έδρα της Γαλατά), η ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι εκρηκτική.

Το… πανηγύρι ξεκινάει πριν την έναρξη του αγώνα με τους διαπληκτισμούς αστυνομίας-οπαδών ή των χούλιγκαν με τα λεγόμενα ραντεβού θανάτου. Τα δύο περάσματα που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο γειτονιές και τα οποία συνδέουν τα στρατόπεδα των ‘’αιωνίων’’, γίνονται η αιτία πολλές φορές να έρθουν στα χέρια οι οργανωμένοι οπαδοί και να παραλύσουν την αγορά, η οποία θα ευνόητους λόγους δεν λειτουργεί ανήμερα του ντέρμπι. Το σκηνικό μεταφέρεται εντός αγωνιστικού χώρου, με τον… πετροπόλεμο, τον… μπουκαλοπόλεμο και τις αψιμαχίες μεταξύ των παικτών να κυριαρχούν στην καθημερινότητα των παιχνιδιών τους. Αντιπροσωπευτικό της εικόνας, ένα παιχνίδι μεταξύ των δύο το 2014 με νικήτρια την Γαλατασαράι στο οποίο μοιράστηκαν συνολικά 13 κίτρινες και 2 κόκκινες ενώ οι οπαδοί τα ‘’έσπασαν’’ στην κυριολεξία εκτός γηπέδου.

Το ντέρμπι του 2013 όμως θα μείνει στην ιστορία και την μνήμη των οπαδών ως μία από τις νύχτες που αμαύρωσαν την ιστορική μάχη και φυσικά τον τουρκικό αθλητισμό. Ο 19χρονος φίλαθλος της Φενέρμπαχτσε Μπουράκ Γιλντιρίμ έπεσε νεκρός έπειτα από επίθεση με μαχαίρι που δέχτηκε από χούλιγκαν της Γαλατασαράι.

‘’Αίμα και άμμος’’ όμως συνέβη και στο τελευταίο ντέρμπι χρονικά, στις 2 Νοεμβρίου, εκεί όπου φυσικά κυριαρχεί η δυσάρεστη είδηση του θανάτου ενός νεαρού φίλου της Γαλατά ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή πριν την έναρξη του αγώνα από καρδιακό επεισόδιο. Στο αγωνιστικό σκέλος, οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 2-2 αλλά μόνο αυτή η γεύση δεν μένει στο τέλος. Οι παίκτες με την λήξη της αναμέτρησης πιάστηκαν στα χέρια και το γήπεδο μετατράπηκε σύντομα σε ρινγκ. Η ατμόσφαιρα μύριζε ‘’μπαρούτι’’ καθ’όλη την διάρκεια του ματς αλλά στο τέλος έγινε το μοιραίο έπειτα από τα ‘’γαλλικά’’ που αντάλλαξαν οι Μπελχαντά και Σολδάδο και το χαστούκι του Ζαϊλσον στον Μπελχαντά. Μάλιστα η ομοσπονδία ανακοίνωσε πρόσφατα τις ποινές με τον πέλεκυ να πέφτει βαρύς. Συγκεκριμένα τιμωρία οκτώ αγωνιστικών επιβλήθηκε στον βοηθό του Φατίχ Τερίμ, Χασάν Σας, αλλά και στον μέσο της Φενέρ, Ζαΐλσον, ο οποίος χαστούκισε τον μεσοεπιθετικό της Γαλατά, Μπελχαντά. Επίσης με 7 αγωνιστικές τιμωρήθηκε ο προπονητής των πρωταθλητών, από 6 Σολδάδο και Ντονκ, με 5 ο Μπαμπού Εντιαγέ ενώ 3 αγωνιστικές έφαγε και ο πρώην ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ, Γκάρι Ροντρίγκες.

Η εμπειρία ενός Έλληνα!
Σίγουρα το Φενέρμπαχτσε-Γαλατασαράι είναι ένα ντέρμπι που μαγνητίζει βλέμματα από όλη την Ευρώπη. Όταν κιόλας η ‘’μητέρα των μαχών’’ δεν απέχει πολύ από την χώρα μας, τότε τα εμπόδια για να βρεθείς σε ένα τέτοιο ματς είναι λιγότερα. Το ταξίδι για την Πόλη λοιπόν, πραγματοποίησε ένα Έλληνας φίλαθλος πριν μερικά χρόνια και εξιστορεί την εμπειρία που έζησε από το Κωνσταντινουπολίτικο ντέρμπι μέσα από την δική του σκοπιά, τονίζοντας ότι η αντιπαλότητα των δύο συλλόγων βρίσκεται σε… άλλο επίπεδο. ‘’Είχα την ευκαιρία να βρεθώ στο ντέρμπι του 2007 με γηπεδούχο την Γαλατά (1-2). Το κλίμα είναι πολύ δυναμιτισμένο πολύ πριν το παιχνίδι. Η αντιπαλότητα που υπάρχει ξεπερνά τα ελληνικά δεδομένα. Τα μέτρα ασφαλείας είναι δρακόντεια αλλά η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Συνήθως τα δύο περάσματα που υπάρχουν, ένα εκ των οποίων, καταλήγει στο γήπεδο της Γαλατά και το άλλο που ανήκει στη μεριά των οπαδών της Φενέρ, γίνονται αφορμή για επεισόδια αφού σε κάποιο ύψος ενώνονται μεταξύ τους. Η αστυνομία έχει πολύ δύσκολο έργο καθώς η… τρέλα των οπαδών είναι ασυγκράτητη. Σίγουρα ένιωσα ανασφάλεια γιατί όλα αυτά δεν μου έμοιαζαν σωστά στη σφαίρα του ποδοσφαίρου. Αυτό που σίγουρα μου μένει από το αγωνιστικό μέρος είναι η αντίδραση των φιλάθλων της Γαλατά μετά την ισοφάριση που πραγματικά ‘’τρελάθηκαν’’ αλλά και το φινάλε όταν η Φενέρ έκανε πραγματική κηδεία στο γήπεδο με το νικητήριο γκολ. Τα πράγματα ξέφυγαν με τους οπαδούς να εισβάλουν στο γήπεδο και με τον διαιτητή να σφυρίζει νωρίτερα την λήξη γιατί μόνο ποδόσφαιρο δεν παιζόταν. Σε γενικές γραμμές ωστόσο ήταν μια ωραία εμπειρία και ας ξεπεράστηκαν τα όρια, σε μια χώρα που όπως τονίζουν έχουν δύο θρησκείες, το Ισλάμ και το ποδόσφαιρο.’’