Οι άνθρωποι ''φεύγουν'', οι ιδέες δε σβήνουν ποτέ!

Πριν τρία χρόνια, έβαλε ένα πολύ μεγάλο λιθαράκι για ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά θαύματα όλων των εποχών.
Γράφει ο Αντώνης Παναγόπουλος

Στις 27 Οκτωβρίου του 2018 ο Βικάι Σριβανταναπράμπα φεύγει από τη ζωή, ακριβώς έξω από το ''king power stadium'', έχοντας δει λίγο νωρίτερα την αγαπημένη του Λέστερ, με τον πιο τραγικό και άδοξο τρόπο. Το Sportsnewsgreece ''αποχαιρετά τον Ταυλανδό ιδιοκτήτη των ''αλεπούδων''.

Δεν έχει περάσει καλά καλά ούτε ένας μήνας από την τελευταία φορά που παρακολουθούσα το ντοκιμαντέρ του Cosmote Tv για τον ανεπανάληπτο θρίαμβο της Λέστερ στην Πρέμιερ Λιγκ της σεζόν 2015-16. Η αλήθεια είναι πως δεν γνώριζα το όνομα του ιδιοκτήτη της, όπως και οι περισσότεροι από εσάς άλλωστε. Τα φώτα έπεφταν πάνω στο Ρανιέρι και τους παίκτες του, οι οποίοι πραγματοποίησαν ένα πραγματικό έπος, μια επιτυχία που δύσκολα μπορεί να καταρριφθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Όλοι φροντίσαμε να τον μάθουμε με τον πιο άσχημο τρόπο, με το δυστύχημα του Σαββάτου έξω από στάδιο που η Λέστερ, με αυτόν στο τιμόνι, έγραψε τη δική της ιστορία. Μπορεί όλοι μας άλλωστε να θαυμάζαμε τον Βάρντι, τον Σμάιχελ, τον Καντέ και τους υπόλοιπους, ωστόσο όλοι γνώριζαν πως για να υπάρχει αυτό το κλίμα στην ομάδα και να κάνει πρωταθλητισμό, υπήρχε από πίσω μια διοίκηση που φρόντιζε για την εύρυθμη λειτουργία του συλλόγου. Ωστόσο, ακόμα σημαντικότερο και από το πρωτάθλημα που κατέκτησε ήταν για εκείνη την ομάδα το γεγονός ότι μπόρεσε να ενώσει ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη στο πλευρό της. Όταν πρωτοβρέθηκε στην κορυφή σε προχωρημένο σημείο της σεζόν, όλοι περίμεναν ότι κάποια στιγμή θα ''ξεφουσκώσει''. Δεν το έκανε ποτέ! Όταν πια όλοι συνειδητοποίησαμε πως η Λέστερ γίνεται φαβορί για τον τίτλο, την υποστηρίξαμε τόσο θερμά, ακόμα κι αν δεν την είχαμε καν να παίζει στο παρελθόν. Με θυμάμαι χαρακτηριστικά να πανηγυρίζω έξαλλα ένα γκολ των ''αλεπούδων'' στην έδρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ( αν δεν απατώμαι εκεί εξασφάλισε σε μεγάλο βαθμό τον τίτλο), όπως θυμάμαι μαζί μου να πανηγυρίζει και άτομο που παραδοσιακά είναι βαμμένος οπαδός των ''κοκκινων διαβόλων''. Ήταν φανερό πως μετά από ένα σημείο η συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων είχαν ταχθεί υπέρ της Λέστερ και ήθελαν τόσο πολύ να ολοκληρωθεί αυτό το θαύμα, ενώ στην ουσία ακόμα και οι συνδιεκδικητές του τίτλου, δεν τους πήγαινε καρδιά να στερηθεί αυτή η ομάδα αυτό που κέρδισε τελικά με το σπαθί της και την αξία της. Ο Ταυλανδός ιδιοκτήτης από την πλευρά του, ζώντας όλο αυτό το παραμύθι, όντας ο αρχισυγγραφέας αυτής της ποδοσφαιρικής τρέλας ''έφυγε'' γνωρίζοντας ότι στη ζωή του, πέρα από το να γεμίσει την οικογένεια του με πλούτη, κατάφερε να κάνει κάτι που όλα τα αθλητικά κλαμπ θα ζήλευαν, να καταργήσει το νόμο του ισχυρού, να γίνει αυτός ο... βασιλιάς στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και να γίνει πηγή έμπνευσης για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Ο πόνος είναι αβάσταχτος, αλλά οι δικοί του άνθρωποι θα τον απαλύνουν ίσως κάποτε, εάν σκεφτούν πως ο Βικάι έζησε 60 χρόνια και φεύγει από τη ζωή ως επιτυχημένος και νικητής της ζωής, εξάλλου τη μοίρα και το θάνατο δεν την κέρδισε κανείς. Ευχαριστούμε λοιπόν για όλα Βικάι, και... καλό παράδεισο!

- Από τη στιγμή που στο δυστύχημα υπήρχαν και οι άλλοι νεκροί, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ, εξάλλου καμία ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει περισσότερη από κάποια άλλη. Η κόρη του Ταυλανδού ιδιοκτήτη, δύο μέλη του πληρώματος και ο ηρωικός πιλότος άφησαν και αυτοί την τελευταία τους πνοή την αποφράδα εκείνη νύχτα. Μάλιστα, ο πιλότος γνωρίζοντας πως το ελικόπτερο θα πέσει, το έριξε στο πάρκινγκ όπου δεν υπήρχε κόσμος, γλιτώνοντας έτσι τουλάχιστον από μια ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία με δεκάδες νεκρούς. Και αυτοί αφήνουν πίσω συγγενείς, φίλους και οικογένειες και η αναφορά είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής και σε αυτούς!