Ο μεγάλος αντίπαλος του Παναθηναϊκού.

 

Ολυμπιακός ; ΑΕΚ ; Άρης ; ποια ομάδα ήταν το αντίπαλο δέος του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ στην πρώτη του δυναστεία και πολύς κόσμος δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη της ; 

 Ο Παναθηναϊκός είναι η μεγαλύτερη ελληνική ομάδα στο μπάσκετ. Αλλά όταν κάτι καινούριο ξεκινάει, η αλήθεια είναι πως πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να αποδειχθεί το ποιος είναι ο καλύτερος. Εν έτει 2020, ο Παναθηναϊκός έχει 38 πρωταθλήματα και 6 ευρωπαϊκά στην κατοχή του. Η υπεροχή του είναι μη αμφισβητίσιμη. Δεν ήταν  όμως η καλύτερη ομάδα απ' την αρχή. Όχι απ' την ίδρυση του πρωταθλήματος τουλάχιστον.

Το πρώτα εγχώριο πρωτάθλημα που γράφτηκε στα πρακτικά ήταν το 1927, το οποίο κατέκτησε ο Ηρακλής. Η ομάδα όμως με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα είναι η πρωταθλήτρια της επόμενης χρονιάς, του 1928. Με έδρα την Κυψέλη, 6 πρωταθλήματα στην κατοχή του, ο Πανελλήνιος γνώρισε την καταξίωση στα πρώτα "μπασκετικά" χρόνια της Ελλάδας. "Σε μια περίοδο που το μπασκετ έμοιαζε πιο πολύ με το να πετάς χάρτινα μπαλάκια σε κάδο" θα πει κανείς. Αυτό βέβαια δεν έχει καμία σημασία. Μπάσκετ λεγόταν τότε, μπάσκετ λέγεται και τώρα. Και η αλήθεια είναι, ότι το 1930, παντού έτσι ήταν το μπάσκετ…σα να πετάς χάρτινα μπαλάκια σε κάδο. 

 Το 1940, ο Πανελλήνιος κατακτά το τελευταίο πρωτάθλημα πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν το 3ο δικό του, το 2ο συνεχόμενο για την ακρίβεια. Μπορούμε, με μια δόση μπασκετικού, κακόγουστου χιούμορ, να τον εντάξουμε στα θύματα του πολέμου, καθώς αναμφίβολα, διεκόπη μια ανερχόμενη δυναστεία του. 

Το μπάσκετ επιστρέφει το 1945, όπου ο Παναθηναϊκός κατακτά το 1ο του πρωτάθλημα. Ο Πανελλήνιος, εμφανώς επηρεασμένος αρνητικά απ' τη διακοπή 5 ετών, καταφέρνει να τερματίσει 3ος, ενώ την επόμενη σεζόν δε συμμετέχει στο πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός παίρνει το 2ο πρωτάθλημά του την αμέσως επόμενη σεζόν.

Η μη διεξαγωγή του πρωταθλήματος τη σεζόν 1947-48 δεν ευνοεί τον Παναθηναϊκό που είχε "πάρει φόρα" και έτσι το 1949 εμφανίζεται κατώτερος των προσδοκιών, μην μπορώντας να κοντράρει τον Ολυμπιακό, ο οποίος φτάνει στον πρώτο του τίτλο. 

 Το 1950 όμως, ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος να επιστρέψει στην κορυφή, κατακτά το πρωτάθλημα αήττητος με 21 πόντους, 7/7 νίκες, 4 βαθμούς μπροστά απ' τον 2ο Πανελλήνιο. 

(Ο Παναθηναϊκός ισοφαρίζει τον Πανελλήνιο σε τίτλους και την επόμενη χρονιά, στην τελευταία αγωνιστική τον ξεπερνάει.

Αλλά δε θα το πω ΤΟΣΟ περιληπτικά. Αυτές οι "κόντρες" θέλουν ίντριγκα!)

 Φτάνουμε λοιπόν στη σεζόν 1950-1951.

Οι δύο πρωτοπόροι έχουν ρεκόρ 5-0 πριν την τελευταία αγωνιστική.

Η οποία είναι…Παναθηναϊκός-Πανελλήνιος.

Ο νικητής τα παίρνει όλα. Σε ένα (μάλλον, δε ζούσα τότε) καυτό, κοντινό παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός παίρνει το ματς 49-42 και μαζί και τον 4ο τίτλο του. Προσπερνά τον (ως τότε) αδιάφορο αντίπαλό του, ο οποίος πήρε 3 προπολεμικά πρωταθλήματα και συνεχίζει ακάθεκτος να "συλλέγει" τίτλους. Σωστά ;

Λάθος. Ο Πανελλήνιος θα έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή του τριφυλλιού στη συνέχεια.

 Για δεύτερη φορά, έπειτα από δύο σερί πρωταθλήματα του Παναθηναϊκού, το πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς δε διεξάγεται.

Και φτάνουμε στο 1953. Ακριβώς όπως το 1951, οι δυο ομάδες φτάνουν στην τελευταία αγωνιστική αήττητοι και ξανά αντιμέτωποι για τον τίτλο. Η ιστορία όμως γίνεται πάντα πιο ενδιαφέρουσα όταν φέρνει την εκδίκηση. Έτσι, στο τελευταίο ματς της σεζόν που θα κρίνει τον πρωταθλητή, ο Πανελλήνιος επικρατεί 61-54 του Παναθηναϊκού και ξαναανεβαίνει στην κορυφή, ισοφαρίζοντάς τον στους 4 τίτλους.

 Στον Παναθηναϊκό μάλλον δεν τους "έκατσε" καλά αυτή η ήττα. Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνει κάποιος διαβάζοντας την ιστορία της επόμενης σεζόν. Στο πρωτάθλημα του 1954, ο Παναθηναϊκός τερμάτισε πρώτος και αήττητος, και στην α' φάση αλλά και στην τελική, με ρεκόρ 4-0 και 3-0 αντιστοίχως. Αυτήν τη φορά τα ματς με τον Πανελλήνιο δεν ήταν ντέρμπι, καθώς στην α' φάση το τριφύλλι επικράτησε 70-58, ενώ στην τελική 75-53. Αυτές ήταν οι μόνες δύο ήττες του Πανελληνίου.

Άρα 5-4 ξανά μπροστά στους τίτλους ο Παναθηναϊκός. 

"Ε ΤΩΡΑ ΘΑ ΕΦΥΓΕ ΜΠΟΡΣΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ…ΣΩΣΤΑ ;"

…όχι.

Το 1955 ο Παναθηναϊκός μάλλον…ξεφούσκωσε.

Όχι απλώς δεν κατέκτησε το πρωτάθλημα, αλλά τερμάτισε 4ος, πίσω απ' τον Ολυμπιακό.

Ο πραγματικός αντίπαλος του Πανελληνίου εκείνη τη σεζόν ήταν η "Βασίλισσα" του ελληνικού μπάσκετ, η οποία ξεκινούσε με δειλά βήματα να γνωστοποιεί την παρουσία της στο πρωτάθλημα.

Η ΑΕΚ παρουσίασε την καλύτερη της πορεία σε πρωτάθλημα ως τότε, πραγμοτοποιώντας 4 νίκες και μόλις μια ήττα. Αλλά…αυτή η ήττα ήταν την προτελευταία αγωνιστική, με σκορ 81-66 απ' τον αήττητο Πανελλήνιο.

Η ομάδα της Κυψέλης κατακτά το 5ο της πρωτάθλημα και "ξαναπιάνει" το τριφύλλι στην κορυφή.

 Τη σεζόν τη 1955-56 το πρωτάθλημα δεν πραγματοποιήθηκε. Αυτές οι "διακοπές", όπως έδειξαν στο παρελθόν, ευνοούσαν τον δεύτερο κι όχι τον πρωτοπόρο, καθώς (θεωρητικά) του "έκοβαν" τη φόρα. Εδώ όμως, όπως θα υποθέσουμε, μάλλον ο Παναθηναϊκός βρισκόταν σε παρακμή. Στο πρωτάθλημα του 1957 δε συμμετείχε καν. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν περιόρισε το ενδιαφέρον. Απεναντίας ήταν το πιο "τρομακτικό", ως τότε πρωτάθλημα.

Αντίπαλος του Πανελληνίου αυτήν τη φορά ήταν ο Ολυμπιακός. Οι δύο ομάδες μάλιστα αναδείχθηκαν ισόβαθμες, με 16 βαθμούς, 5 νίκες και μια ήττα.

Το παράλογο της ιστορίας, το οποίο την κάνει ακόμη ωραίοτερη βέβαια, είναι το ότι κλήθηκαν να δώσουν έναν τελικό, παρά το γεγονός ότι ο Πανελλήνιος είχε επικρατήσει στην τελευταία αγωνιστική επί του "Θρύλου", με 79-74. Μια νίκη που κανονικά θα έπρεπε να του δώσει το πρωτάθλημα. Αλλά η λίγκα αποφάσισε να μην επικροτήσει ούτε τη νίκη στο μεταξύ τους παιχνίδι, ούτε τη μεγαλύτερη διαφορά πόντων του Πανελληνίου (φέρτε πίσω τις Κυριακές μας).

Ο Πανελλήνιος όμως φαίνεται να είχε ομάδα ικανή για να νικήσει και τη διαιτησία και στον "τελικό των τελικών" νίκησε τον Ολυμπιακό 62-60  και κατέκτησε το 6ο του πρωτάθλημα.

Το τελευταίο μέχρί σήμερα.

 Έκτοτε δεν "ξαναμπήκε" ποτέ στη δυάδα. Δύο χρόνια μετά τερμάτισε 3ος, όπως και το 1960, το 1970 και το 1978, η οποία ήταν και η τελευταία σεζόν που "ανέβηκε" στο βάθρο.

Αξίζει όμως για τη δεκαετία του '70, να αναφερθούμε στους δυο μεγάλους σκόρερ της ομάδας, στον Βασίλη Γκούμα, που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ 5 φορές, και στον Παράσχο Τσαντάλη, ο οποίος στις 28 Μαρτίου του 1971 σημείωσε 73 πόντους. Παραμένει η δεύτερη κορυφαία επίδοση στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος.

 Τα πετρινα χρόνια ξεκίνησαν το 1987, όπου η ομάδα υποβιβάστηκε, παρά το γεγονός ότι κατάφερε να βρεθεί στον τελικό του κυπέλλου (και να χάσει μόνο για 40 πόντους απ' την ομάδα του Γκάλη). 

Στο DNA της Κυψέλης πάντως υπάρχει το μικρόβιο του νικητή. Κι αυτό αποδεικνύεται απ' την άρνησή τους να παραδώσουν τα όπλα τόσο εύκολα. Με τον Μίνωα Κυριακού στη διοίκηση, η ομάδα σταθεροποιείται στην Α2 και επανέρχεται στην πρώτη κατηγορία. Με προπονητή τον, γνώριμο σε όλους, Αργύρη Πεδουλάκη, εξασφαλίζει την 5η θέση στο πρωτάθλημα για 3 συνεχόμενα χρόνια, από το 2005 ως το 2008, ενώ η ομάδα συμμετέχει και στο Uleb Cup. 

Έπειτα, με προπονητή τον Ηλία Ζούρο, τερματίζει ξανά 5η, ενώ παράλληλα φτάνει και στους 16 του (πλέον) EuroCup.

 Η σημαντικότερη σελίδα στη σύγχρονη ιστορία του Πανελληνίου ήρθε το 2010, όταν έφτασε στο Final-4 του EuroCup. Εκεί αποκλείστηκε απ' τη μετέπειτα τροπαιούχο, Βαλένθια, ολοκληρώνοντας την εκπλητική του χρονιά στην 4η θέση του δεύτερου πρωταθλήματος της Ευρώπης.

 Σήμερα, η ομάδα απ' το Πεδίο του Άρεως, βρίσκεται στη Γ' Εσκα. Μετά την παραίτηση του Μίνωα Κυριακού, ήρθε η (στο περίπου) διάλυση. Αλλά αυτό το περίπου, για έναν τόσο μεγάλο σύλλογο, μπορεί να φανεί και αρκετό.