ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

6/recent/ticker-posts

Ad Code



 

Οι αγαπημένες μας δραματικές ταινίες

Ποιος από εμάς δεν έχει κλάψει έστω και μια φορά σε ταινίες; Ποιος δεν κλαίει, ακόμα και αν παρακολουθήσει για 200ή φορά μια ταινία;
Σήμερα λοιπόν, θα μιλήσουμε για τα έργα αυτά που κάθε φορά που τα βλέπουμε, πλαντάζουμε στο κλάμα!!

5) Τιτανικός: Πρόκειται για τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία από το 1997 έως και το 2012, με εισπράξεις άνω του 1 δις δολάρια! Η ταινία αναφέρεται στο ναυάγιο του Τιτανικό, το 1912. Φυσικά η ερωτική ιστορία που βλέπουμε δεν υπήρξε στην πραγματικότητα. Όμως,κάποια πρόσωπα και σκηνές κατά τη βύθιση όντως έγιναν και τα βλέπουμε μπροστά μας ( το ηλικιωμένο ζευγάρι να αγκαλιάζεται και να κοιμάται, τη μητέρα να διαβάζει παραμύθι στα μικρά της για να κοιμηθούν για πάντα, οι μουσικοί που μέχρι το τέλος παίζουν). Κι όλα αυτά σε κάνουν να συγκινείσαι και να στεναχωριέσαι κάθε φορά. 


4): Το κορίτσι από τη Δανία: Βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Ντέιβιντ Έμπερσχοφ  και αφηγείται τη ζωή του γνωστού ζωγράφου της εποχής Άιναρ Βέγκενερ, Λίλι Έλμπε αργότερα, όταν αποφάσισε να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου τη δεκαετία του 1930. Ο Άιναρ ήταν παντρεμένος με τη Γκέρντα, επίσης ζωγράφο. Μία μέρα που το μοντέλο της απουσίαζε, η Γκέρντα φόρεσε τα ρούχα στον άντρα της. Από εκείνη τη στιγμή όλα άλλαξαν και ο Άιναρ δεν ήθελε με τίποτα να παραμείνει φυλακισμένος στο αντρικό του σώμα. Η ταινία μας δείχνει μέχρι τέλους το δικαίωμα να ζούμε όπως θέλουμε, χωρίς να υπολογίζουμε το κόσμο,παρά μόνο την ευτυχία μας. Παράλληλα,μας χαρίζει και μία ακόμα εξαιρετική ερμηνεία του, βραβευμένου με 'Οσκαρ, Eddie Redmayne!
 
3) Το πράσινο μίλι: Ακόμα μια μεταφορά βιβλίου στη μεγάλη οθόνη που αποδόθηκε εξαιρετικά. Ο Τομ Χανκς "κρατά" τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία άκρως συγκινητική ιστορία. Η πλοκή διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1930, όπου ο Paul Edgecomb είναι δεσμοφύλακας στην πτέρυγα των θανατοποινιτών στη Λουιζιάνα. Εκεί φροντίζει τους μελλοθάνατους να φύγουν ήρεμοι, χωρίς εντάσεις και δείχνοντάς τους τον απαραίτητο σεβασμό. Τα πράγματα όμως αγριεύουν όταν εκεί μεταφέρεται ένας γιγαντόσωμος νέγρος,με την κατηγορία του βιασμού και τη δολοφονία δυο λευκών γυναικών. Στην πραγματικότητα όμως, ο άνθρωπος αυτός είναι ευγενέστατος, καλόκαρδος και επουδενί δε μπορεί κάποιος να τον χαρακτηρίσει ψυχοπαθή. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η συγκεκριμένη ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ ήχου, Β' ανδρικού ρόλου, καλύτερης ταινίας και καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου.
2) La vita e bella: 'Ενα διαμάντι του ιταλικού,αλλά και παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Roberto Benigni, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής, μας μεταφέρει σε όλη τη διάρκεια του έργου ό,τι μας είπε εξαρχής: Η ζωή είναι ωραία! Aπό τις ταινίες που βρίσκονται στη λίστα μας, είναι η μόνη με τόσες εναλλαγές κωμικού και δραματικού στοιχείου, κάτι που την κάνει απίστευτα συγκινητική. Ο Γκουίντο είναι ένας Εβραίος βιβλιοπώλης που ζει στην Ιταλία. Τον διακατέχει μια καλοσύνη και μια παιδικότητα που τον κάνει αμέσως ξεχωριστό άνθρωπο. Ερωτεύεται τη Ντόρα, μια βέρα Ιταλίδα αριστοκράτισσα και παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της κοπέλας, κλέβονται, παντρεύονται και αποκτούν ένα γιο. Μερικά χρόνια αργότερα, στη καρδιά το Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο πατέρας και ο γιος μεταφέρονται σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στο ίδιο τρένο που τους μεταφέρει επιβιβάζεται και η Ντόρα, παρόλο που δεν είναι εβραϊκής καταγωγής. Ο Γκουίντο ξεκινά ένα παιχνίδι με το γιο του προκειμένου να τον προστατέψει από τη βαρβαρότητα και να μην τραυματιστεί η παιδική ψυχή του. Του λέει πως αν φανερωθεί,κλάψει, γκρινιάξει ή ζητήσει τη μαμά του δε θα κερδίσει το έπαθλο, ένα αληθινό τανκ. Ο μικρός, ο οποίος σταδιακά χάνει την υπομονή του, δε το βάζει κάτω και τηρεί τις εντολές του πατέρα του. Ουσιαστικά η ταινία παρουσιάζει τις φρικαλεότητες του ολοκαυτώματος με μία άλλη ματιά, την αθώα και παιδική. Η ταινία βραβεύτηκε με τα Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και μουσικής, ενώ ήταν υποψήφια και για Χρυσό Φοίνικα.


1) Χάτσικο: Από το τίτλο και μόνο συγκινούμαστε. Η ταινία αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές σου και, πραγματικά, δε σταματάς να κλαις! Προσωπικά, βλέπω σκυλί και αλλάζω δρόμο από το φόβο, όμως κάθε φορά που τη βλέπω, στο τέλος παρακαλάω να έχω ένα τέτοιο πλάσμα πλάι μου. Εμπνευσμένη από την πραγματική ιστορία του Χάτσικο, ενός σκυλιού ράτσας Ακίτα στην Ιαπωνία να περιμένει για 10 χρόνια το νεκρό αφεντικό του να γυρίσει. Για χάρη της ταινίας, η πλοκή μεταφέρεται στην Αμερική, όπου ο καθηγητής Πάρκερ βρίσκει στο δρόμο ένα κουταβάκι και αποφασίζει να το φροντίσει στο σπίτι του. Με τον καιρό, το μικρό σκυλάκι δένεται με όλη την οικογένεια,αλλά πιο πολύ με τον καθηγητή. Έτσι τον συνοδεύει κάθε μέρα στο σταθμό του τρένου για να πάει στη δουλειά και τον περιμένει να γυρίσει. Όμως μια μέρα και εν ώρα μαθήματος, ο Πάρκερ παθαίνει καρδιακή προσβολή και πεθαίνει. Το σκυλί, συνεχίζει να πηγαίνει καθημερινά εκεί, στο σταθμό, να περιμένει το λατρεμένο του αφεντικό κι ας γνωρίζει ότι δε θα τον ξαναδεί ποτέ. Στην αρχή, κόσμος και υπάλληλοι ξαφνιάζονται, σταδιακά όμως ο Χάτσι γίνεται αξιοθέατο και όλοι το φροντίζουν. Ο Ρίτσαρντ Γκιρ, πρωταγωνιστής του έργου είχε δηλώσει πως " όταν διάβασα το σενάριο, δε γινόταν να σταματήσω να κλαίω. Συνήλθα και δέχτηκα αμέσως το ρόλο". 





Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια

 




Ad Code