Αφιέρωμα: Lewis Hamilton|and still rises..

Όπως είχαμε αναφερθεί και στο πρόσφατο παρελθόν, τα επιτεύγματα του Lewis Hamilton χρειάζονται ειδική αναφορά. Και όχι μόνο γιατί ανακηρύχθηκε για 4η φορά στην καριέρα του παγκόσμιος πρωταθλητής το 2017.

Πώς έφτασε όμως μέχρι εδώ; Ήταν ο οδηγός φαινόμενο; Σίγουρα όχι στην πρώιμη εποχή εμπλοκής του στην F1, αφού ως ‘Mclaren boy’ είχε την ευκαιρία εξαρχής να πρωταγωνιστεί σε αντίθεση πχ με τον Sebastian Vettel που ταρακούνησε τα νερά περισσότερο. Με την συνέπεια και την εξέλιξη του όμως(οδηγική και προσωπική) έχει την ικανότητα να γίνετε όλο και καλύτερος. Και για αυτό μιλούν τα έργα του.

Έχοντας ίσως τον καλύτερο team mate της εποχής, τον Fernando Alonso, ο Lewis τα κατάφερε περίφημα. Καθόλου εύκολο, έδειξε απίστευτη ωριμότητα και βγήκε σχεδόν νικητής. Αλλά ‘άγουρος’ νικητής καθότι ήταν ακόμη πολύ νέος. Με 4 νίκες την rookie χρόνια του, το 2007 παραλίγο να στεφθεί πρωταθλητής. Άσχημα; Καθόλου, αυτό φυσικά όπως γνωρίζουμε ήρθε την επόμενη σεζόν, το 2008, θυμόμαστε όλοι μας τον τρόπο που άλλαξε χέρια ο τίτλος για να φτάσει στον βρετανό. Στα 22 του πρωταθλητής με τη McLaren ο Lewis, χωρίς καλά καλά να προλάβει να το αντιληφθεί και ο ίδιος. Πολλοί από τότε φοβήθηκαν για αυτή την πρώιμη επιτυχία του, ειδικότερα όσο κυλούσαν οι χρονιές με τη Mclaren, όπου τη θεωρούσε σπίτι του, και οι επιτυχίες δεν ερχότανε. Όλο αυτό που ακολούθησε έως το 2012(χρονιά που Hamilton και Mclaren αλλάξανε πορεία) τα εξωαγωνιστικά σενάρια δίνανε και παίρνανε. Χωρίζει-δε χωρίζει με τη Nicole(Scherzinger), ο πατέρας του και μάνατζερ του, του μιλάει σήμερα και αύριο όχι. Η πίεση λόγω του ονόματος και της ιστορίας της Mclaren να είναι σε υψηλότατο επίπεδο. Όλα αυτά ή θα έκαναν τον Lewis να χάσει εντελώς τον δρόμο του ή θα τον έκαναν πιο δυνατό. Στη θέση του Hamilton, ενός πιλότου-σταρ σε τέτοια ηλικία κάποιος άλλος πιθανώς θα ήταν πια στην αφάνεια και στα αρχεία της F1, ως πρώτος έγχρωμος πιλότος κτλ. Όχι όμως ο Lewis. Ο ίδιος αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να ‘φύγει’ από το σπίτι του, τη Mclaren, και να γράψει αυτός από την αρχή τα βιβλία των ρεκόρ. Στο ρόλο της ‘ξελογιάστρας-προξενήτρας’; Ο Niki Lauda της Mercedes.(τουλάχιστον αυτό ξέραμε μέχρι πριν λίγο καιρό, πριν ο Lewis δηλώσει πως ο Brown τον ‘εψησε’ να αφήσει τη βρετανική ομάδα).

Και το κεφάλαιο Mercedes άνοιγει για τον Lewis Hamilton  που έχοντας ως team mate τον παλιό του ‘φίλο’, Nico Rosberg, η ομάδα προετοιμαζόταν για την νέα εποχή στην F1, την εποχή των turbo v6 κινητήρων. Το 2013, λίγο πριν πέτυχε μια νίκη, τη μοναδική της γερμανικής ομάδας εκείνη τη χρονιά στην Ουγγαρία. Από το 2014 και έπειτα, ο συνδυασμός Lewis Hamilton και Mercedes έχει αποδειχθεί αχτύπητος, αφού μετρούν 40 νίκες. Μοναδική αντίσταση, αυτή του Nico Rosberg, με τη συμβίωση των δυο στην ομάδα να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Παρότι ο Lewis είχε τις διπλάσιες νίκες και poles, οι μάχες και οι προστριβές εντός της ομάδας δεν έλειπαν. Ο Hamilton κατάφερε να πανηγυρίσει το 2014 και το 2015 τον τίτλο στους οδηγούς, ενώ ο Nico το 2016.

Ο Γερμανός αποσύρθηκε γρήγορα γρήγορα 3 ημέρες μετά την κατάκτηση του τίτλου. Να αισθάνθηκε πως ήταν τυχερός που κέρδισε τον Lewis μια φορά, ελέω του σπασμένου μοτέρ στην Μαλαισία; Ίσως, αλλά το πιο πιθανό είναι να κατάλαβε πόσο δυνατός ψυχολογικά και οδηγικά γινόταν ο Hamilton. Τόσο που άλλη μια χρονιά απέναντι του θα ήταν ψυχολογικός Γολγοθάς.

Και πάμε στην φετινή χρονιά, όπου οι αλλαγές στους κανονισμούς φέρανε ανέλπιστα τη Ferrari να παρουσιάζεται πολύ ισχυρή, εφάμιλλη της Mercedes, και τον Lewis να έχει team mate τον Valtteri Bottas. Το κυριότερο όμως είναι, πως ο Lewis θα είχε ουσιαστικά για πρώτη φορά μετά το 2008, όλη την ομάδα πίσω του αφού ο διεκδικητής φαινόταν να είναι από άλλο στρατόπεδο. Αυτό ήταν που έδειξε πως απολαμβάνει πιο πολύ. Το ότι πανηγύρισε τον 4ο  τίτλο του φέτος, δεν είναι το μόνο αξιοσημείωτο. Ο Lewis έχει καταφέρει να γίνει από τους καλύτερους qualifier στην ιστορία, βρίσκοντας πάντα αυτό το κάτι, που τον βάζει στην pole ακόμη και εάν οι αντίπαλοι του είχαν ισάξια μονοθέσια. Ενώ τα ρεκόρ ‘πέφτουν’ το ένα μετά τι άλλο. Ο βρετανός μετρά 72 pole positions(ρεκόρ) και με 62 νίκες είναι πιο κοντά στον M. Schumacher από κάθε άλλο πιλότο. Ενώ άλλο ένα στοιχείο επίδειξης ωριμότητας ήταν στο Baku, όταν ο Vettel, μην αντέχοντας τα παιχνίδια που και ο ίδιος έχει κάνει(και σχεδόν όλοι οι πρωτοπόροι) πίσω από το safety car, βγήκε σε κατάσταση εκτός ορίων, πέφτοντας πάνω στο Hamilton. Ο πιλότος της Mercedes, χειρίστηκε άψογα την κατάσταση μένοντας μακρυά από όλο αυτό(όσο γίνετε) αναγκάζοντας το Vettel να παραδεχθεί πολλές φορές το λάθος του. Σε τέτοιο επίπεδο, αυτό είναι μια ακόμη ήττα..

Ο Βρετανός, που είναι ο μοναδικός που έχει νίκη σε κάθε σεζόν του στην F1, κατάφερε να μπει σε ένα πολύ κλειστό club, με τους 4 τίτλους στο παλμαρέ του, που τον κάνει τον πιο επιτυχημένο βρετανό στην ιστορία της Formula 1, βάσει στατιστικών, έχοντας μάλιστα τερματίσει σε όλους τους φετινούς αγώνες, κάτι που συνέβη μόνο άλλες δύο φορές στην ιστορία, το 1954 το έκανε ο Fangio, και το 2002 ο Schumacher.

Μάλιστα, θέλει άλλους δύο για να καταρρίψει και αυτό των συνεχόμενων τερματισμών στους βαθμούς. Ενώ και σε άλλες κατηγορίες ο Hamilton φιγουράρει στις πρώτες θέσεις. Ενώ μεγάλη στιγμή και τιμή για τον ίδιο ήταν η καθολική αναγνώριση από τις οικογένειες Senna-Schumacher, για την ισοφάριση του ρεκόρ στις pole positions.

Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να απολαύσουμε τον βρετανό και τη Mercedes καθώς διανύουμε την εποχή της κυριαρχίας τους. Αυτό έγινε εξάλλου και στην κόκκινη δυναστεία στις αρχές του 2000 ή και με την Mclaren τέλη των 80's, που πολλοί και τότε κατηγορούσαν την ίδια την F1, γιατί απλά κάθε μια ομάδα αντίστοιχα έφτασε σε τέλειο επίπεδο συνεργασίας και απόλυτων επιδόσεων. Όπως έγραψε κάποτε ο βρετανός Peter Windsor του F1 Racing, όταν το περιοδικό ερχόταν στην Ελλάδα, βλέποντας τον M. Schumacher να οδηγεί την Ferrari του: Είναι σα να βλέπεις τον Mozart να κατευθύνει την ορχήστρα του, τέτοια η αρμονία και η τελειότητα.

Ας απολαύσουμε τον Lewis Hamilton όσο παίζει με τα χιλιοστά της τελειότητας. Έτσι ‘γίνεται’ φαινόμενο..