.png){kind=small}
Η κατάρα έξι αγώνων χωρίς νίκη, που για ΑΕΚ ήταν βαριά και ασήκωτη, έσπασε. Με τον Μανόλο Χιμένεθ να τηρεί την... παράδοση που τον ήθελε πριν το ματς να είναι ο μοναδικός μεταξύ των δέκα(!) τελευταίων προπονητών της ομάδας που έκανε θετικό ντεμπούτο και σκόρερ δύο παίκτες που σαν να ήθελε η μοίρα να μπουν τα δικά τους ονόματα στον φωτεινό πίνακα. Τον Πέτρο Μάνταλο και τον Τόμας Πέκχαρτ...
Ο Έλληνας άσος βρίσκεται στο επίκεντρο το τελευταίο διάστημα. Σε κάποιο βαθμό για τη δήλωσή του μετά το ματς με τον Πλατανιά, που είναι και λίγο άδικο, γιατί αν κάποιος δει το βίντεο της τοποθέτησής του θα καταλάβει ότι το νόημα της δεν ήταν στην πραγματικότητα «όποιος δεν μας πιστεύει ας κάτσει σπίτι του», αλλά στη λογική ότι κατανοεί και αυτούς που έχουν απογοητευτεί και απέχουν από το γήπεδο. Όμως, σε κάθε περίπτωση, ο καθένας όπως θέλει το εκλαμβάνει.
Ο κύριος λόγος, ωστόσο, που τα βλέμματα είναι πάντα επάνω του, είναι για το αυτονόητο: είναι ο αρχηγός της ΑΕΚ. Σίγουρα, στα 24 χρόνια του πέτυχε κάτι που ορισμένοι δεν πέτυχαν ποτέ και άλλοι σε μεγαλύτερη ή πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Να σηκώσει με το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ΑΕΚ στο μπράτσο ένα κύπελλο και μάλιστα σε τελικό απέναντι στον Ολυμπιακό, στον οποίο είχε καθοριστική απόδοση. Επίσης, δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι μια σειρά ανθρώπων του ποδοσφαίρου του πλέκουν κάθε τόσο το εγκώμιο για την ποδοσφαιρική του αξία.
Ταυτόχρονα, όμως, ο αρχηγός της ΑΕΚ έχει και την μεγαλύτερη πίεση πάνω του. Έτσι είναι τα πράγματα. Γι' αυτό και έψαχνε πολύ τον τελευταίο καιρό μια εμφάνιση όπως η χθεσινή, ένα γκολ. Το πέτυχε και ο τρόπος που το πανηγύρισε, με αυτό το ξέσπασμα και δείχνοντας τον δικέφαλο στο στήθος του, τα λέει όλα για τα συναισθήματά του.
Φυσικά, αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα ότι θα είναι πάντα ο πρώτος που θα... τραβά την προσοχή. Στα καλά και τα άσχημα. Όμως, έτσι είναι τα δεδομένα. Αν έπαιζε αλλού, ο δρόμος θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα και θα χαρακτηριζόταν ήδη... ο Μαραντόνα των Βαλκανίων. Αλλά στην ΑΕΚ πάντα έτσι προέκυπταν οι ηγέτες. Με τον δύσκολο τρόπο. Αυτός πολύ νωρίς έχει ζήσει και τα πάνω και τα κάτω, κι αυτό στο τέλος της ημέρας πιθανότατα καλό θα του κάνει.
Όσον αφορά στον άλλο σκόρερ της ΑΕΚ, τον Πέκχαρτ, η μεγαλύτερη ατυχία του είναι ότι η ομάδα δεν έχει καταφέρει στον ένα χρόνο που είναι εδώ να... βρει έναν πρώτο φορ. Διότι όσο δεν το κάνει, τον Τσέχο θα τον βλέπουν όλοι ως έναν παίκτη που «δεν είναι ο φορ τον ονείρων μας για την ΑΕΚ» και όχι ως αυτό που είναι: ένας επιθετικός πολύ χρήσιμος.
Δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι από τη στιγμή που η ομάδα «κρεμάστηκε» πάνω του, έχει κάνει περισσότερα απ' όσα περίμενε και ο πιο αισιόδοξος. Τα οκτώ γκολ σε 17 συμμετοχές είναι αριθμοί... πρώτου φορ. Το σημαντικότερο, όμως, είναι η «πηγή ενέργειας» που τον οδηγεί να ξεπεράσει τον εαυτό του. Η τεράστια επιθυμία του να μείνει στην ΑΕΚ.
Ο Πέκχαρτ είναι ένας ξένος ποδοσφαιριστής που νιώθει ευτυχισμένος που βρίσκεται στην Ελλάδα, το χαίρεται με την ψυχή του που είναι μέλος αυτής της ομάδας και παλεύει με κάθε τρόπο για να μπει στο γκρουπ των παικτών που θα ανανεώσουν τα συμβόλαιά τους με την Ένωση το καλοκαίρι. Μακάρι να συνεχίσει έτσι και να το πετύχει, γιατί κάθε σύλλογος χρειάζεται ποδοσφαιριστές με τέτοια νοοτροπία, έστω και αν δεν είναι... πρώτα βιολιά.
Βέβαια, θα ήταν παράλειψη να μη σταθεί κανείς και στο μεγάλο παιχνίδι που έκαναν χθες δύο πολύ σημαντικοί παίκτες για την ΑΕΚ, ο Γιόχανσον και ο Σιμόες. Ίσως για πρώτη φορά στη φετινή σεζόν, η ομάδα είχε και τους δύο ταυτόχρονα στα γνωστά τους στάνταρ, κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να επιβληθεί πλήρως, να έχει για περίπου μια ώρα τον πλήρη έλεγχο του αγώνα, να ανακτά άμεσα τη μπάλα και να ασκεί πίεση με σταθερό ρυθμό.
Ωστόσο, για την ΑΕΚ αυτή η νίκη ήταν μόνο μια... αυτονόητη αρχή στην προσπάθεια να σταματήσει την αγωνιστική κατρακύλα και να μπει σε μια πορεία ανάκαμψης. Είναι δεδομένο ότι ο Μανόλο Χιμένεθ θα πρέπει να αλλάξει αρκετά και σίγουρο ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο σταδιακά. Όμως, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός...
.png)
0 Σχόλια