Το «χρέος» του ενός και η «υποχρέωση» των δύο!

 

Ο Θανάσης Μαγκλάρας αναλύει την πρώτη εβδομάδα των ελληνικών ομάδων στους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, τις προοπτικές που αυτή δημιούργησε ή απέτρεψε, ενώ έχει και υστερόγραφα.

Μετά από αρκετή αποχή λόγω μετακόμισης και γενικότερης καθυστέρησης από γνωστή εταιρία παροχής ίντερνετ, είμαστε και πάλι μαζί, αυτή τη φορά για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια των ελληνικών ομάδων. Η περασμένη εβδομάδα δημιούργησε για τον Ολυμπιακό σημαντικές προοπτικές στον όμιλο του στο Champions League. Αντίθετα για τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ θα λέγαμε πως το ποδόσφαιρο στάθηκε ως τιμωρός και τους έβαλε δύσκολα με την έναρξη των ομίλων.

Ας ξεκινήσουμε όμως από το «χρέος», όπως αναφέρω στο τίτλο του ενός και φυσικά αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς δημιουργείται εδώ και δυόμιση χρόνια, με αυτόν ακριβώς το σκοπό. Την ευρωπαϊκή καταξίωση. Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού έχει μείνει εν πολλοίς ανεπηρέαστο από το γενικότερο κλίμα που εξάγει ο διοικητικός Ολυμπιακός και αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο χορτάρι. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε στο παιχνίδι με την Μαρσέιγ, με τον, στα μάτια μου, καλύτερό του παίκτη απόντα λόγω COVID-19. Φυσικά αναφέρομαι στον Καμαρά. Ο Καμερουνέζος χαφ είναι αυτή τη στιγμή, με την αγωνιστική εικόνα που παρουσιάζει, ο παίκτης βαρόμετρο στους ερυθρόλευκους. Η απουσία του ανάγκασε τον Μαρτίνς να αλλάξει, όχι πολύ φυσικά, το αγωνιστικό του πλάνο.

Ο Πορτογάλος με τον Καμαρά εκτός και με δύο χαφ, τους Μπουχαλάκη και Εμβιλά, έδωσε αναγκαστικά λίγο περισσότερο χώρο στην Μαρσέιγ στο πρώτο ημίχρονο. Είχε πάντως τον έλεγχο του παιχνιδιού ακόμα και σε αυτή τη φάση. Ξεκινώντας το δεύτερο ημίχρονο με το λάθος του Ελ Αραμπί στη μεσαία γραμμή και το τετ α τετ που έβγαλαν οι Γάλλοι με μία πάσα από τον άξονα, αφύπνισε του ερυθρόλευκους, αφού πρώτα ο Σα έδειξε για ακόμη μία φορά ότι είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Από εκείνο το σημείο και μετά ανέβηκε κατακόρυφα η απόδοση και το Ματιέ Βαλμπουενά και του Χοσέ Χολέβας, οι οποίοι έδωσαν το έναυσμα για τη διεκδίκηση της νίκης. Μια νίκη που βάση εικόνας την άξιζαν οι ερυθρόλευκοι. 

Η ομάδα του Μαρτίνς κέρδισε και χωρίς να δεχθεί γκολ την άμεση αντίπαλό της για την τρίτη θέση του ομίλου και στο ματς με την Πόρτο τώρα θα διεκδικήσει το θετικό αποτέλεσμα από την ομάδα με την οποία θα παλέψει, σύμφωνα με την κρίση μου, για τη δεύτερη θέση. Η Μάντσεστερ Σίτυ εύκολα ή δύσκολα θα πάρει την πρώτη θέση του ομίλου. Κέρδος για τον Ολυμπιακό ότι δεν έγινε το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ το περασμένο Σαββατοκύριακο και οι παίκτες πάνε απόλυτα ξεκουρασμένοι και συγκεντρωμένοι σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι. Πάλι χωρίς τον Καμαρά και μένει να δούμε το σκεπτικό του Πορτογάλου τεχνικού.

Στον ΠΑΟΚ τώρα τα πράγματα έγιναν από ρόδινα, μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ και κυρίως την εικόνα της ομάδας, μαύρα με την σκληρή ισοπαλία με την Ομόνοια. Το πρόβλημα που είχε παρουσιάσει ο ΠΑΟΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα και στο δεύτερο παιχνίδι με την Κράσνονταρ έκανε και πάλι την εμφάνισή του. Ο Δικέφαλος του Βορρά απέναντι σε ομάδες που τον αντιμετωπίζουν με τις γραμμές κοντά, σφιχτή άμυνα και αλληλοκαλύψεις δεν έχει βρει το αντίδοτο. Όταν οι ομάδες του δίνουν χώρο μπορεί να τις τιμωρήσει ανά πάσα στιγμή. Η απουσία του Ελ Καντουρί είναι ιδιαίτερα κομβική για την ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα.

Ο Μαροκινός χαφ προσφέρει στον ΠΑΟΚ το κουβάλημα της μπάλας, τα απαραίτητα μέτρα για να φτάσει η μπάλα από τα στόπερ στα επιθετικά χαφ και επίσης πατάει περιοχή, ενώ απειλεί και με σουτ εκτός αυτής. Είναι το πιο σημαντικό εργαλείο στο 3-4-2-1 του Φερέιρα και η απώλειά του αφαιρεί μπόλικη δημιουργία από τον ΠΑΟΚ. Ο Εσίτι σίγουρα δεν μπορεί να αναλάβει αυτό το ρόλο, ενώ και ο Σβαμπ ενώ το προσπαθεί αρκετά, ο ρόλος του είναι κυρίως του χαφ που θα κρατήσει μπάλα και θα βοηθήσει στην κυκλοφορία και όχι του παίκτη που θα αναλάβει να κάνει μέτρα με αυτή.

Εντυπωσιακή η εικόνα του Ζίβκοβιτς (Αντρίγια) στα πρώτα παιχνίδια, πραγματική «κλοπή» αυτή από τον ΠΑΟΚ. Στο παιχνίδι με την Ομόνοια όμως φάνηκαν τα κενά που παρουσιάζει ο ΠΑΟΚ στην τρανζίσιον άμυνα και τις αλληλοκαλύψεις που δεν προσφέρει στα άκρα το σύστημα του Πορτογάλου τεχνικού. Τρεις ή τέσσερις φορές κατέβηκε στο γήπεδο η Ομόνοια και έβγαλε ισάριθμες ευκαιρίες. Πάει και αυτός ξεκούραστος στη Γρανάδα, όμως τα προβλήματα είναι άλλα εκεί. Η Γρανάδα αρέσκεται στο πολύ επιθετικό ποδόσφαιρο, πρεσάρει υπερβολικά τον αντίπαλο και δεν ξέρω πως θα μπορέσουν να διαχειριστούν την πίεση αυτή οι Σβαμπ και Εσίτι κυρίως. Ίσως εκεί χρειάζεται ακόμα ένας παίκτης. Επίσης ο ΠΑΟΚ πηγαίνει και στην Ανδαλουσία που είναι μια περιοχή υγειονομική βόμβα, με 1300 κρούσματα χθες μόνη της. Ας τα έχουμε όλα στο μυαλό μας.

Στην ΑΕΚ τώρα τα πράγματα είναι αντίθετα απ' ότι ήταν σχεδόν έναν μήνα πριν όταν τελείωνε το παιχνίδι με τη Βόλφσμπουργκ. Η Ένωση εμφανίζεται πλέον στο γήπεδο αρκετά φοβική. Για αυτό υπάρχουν δύο εξηγήσεις. Η μία έχει να κάνει με τις πολλές απουσίες που έχει να αντιμετωπίσει ο Μάσιμο Καρέρα και η δεύτερη με την ιδιοσυγκρασία του Ιταλού τεχνικού, που τον οδηγεί να επιλέγει κατά μεγάλο βαθμό αμυντικά συστήματα. 

Ενώ αυτό που δούλεψε κατά μεγάλο βαθμό στην προετοιμασία ήταν το 4-2-3-1, σύμφωνα και με όσα ο ίδιος ανέφερε, με κάποιες παραλλαγές γίνεται 4-3-3, εν τούτοις ο Ιταλός αρκετές φορές εφαρμόζει συστήματα καθρέφτη πάνω στους αντιπάλους του. Δε θέλω να πιστέψω ότι αυτό συμβαίνει λόγω φοβίας του Καρέρα προς το ρόστερ του, γιατί τότε θα έχει χάσει το παιχνίδι σε μεγάλο βαθμό. Οι απουσίες, όπως προανέφερα είναι κομβικές. Οι μεγαλύτερες, για την ακρίβεια οι πιο κομβικές, αυτή τη στιγμή για εμένα είναι του Σιμόες και του Λιβάι Γκαρσία. Αφενός ο Πορτογάλος, που έδειχνε σε καλή κατάσταση, είναι αυτός που θα μπορούσε να ανακόψει αρκετές αντεπιθέσεις των αντιπάλων ομάδων και να ανεβάσει μέτρα στο γήπεδο τη γραμμή που ξεκινάει το πρέσινγκ της Ένωσης. Ο Λιβάι Γκαρσία αποτελεί τον παίκτη που θα σε αυτή την κατάσταση με το πρέσινγκ κάποια μέτρα πιο ψηλά, σε ένα ενδεχόμενο κλέψιμο θα ήταν ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων, με τη ταχύτητά του και την ικανότητά του στο ένας με έναν.

Τεράστια προβλήματα λοιπόν αμυντικά η Ένωση. Κυρίως όμως αυτά εκφράζονται εκεί που δεν το περιμέναμε στην αρχή της χρονιάς. Από τον αέρα. Οι φάσεις που δέχεται η ΑΕΚ από στημένα των αντιπάλων της και από σέντρες ή γεμίσματα από τα πλάγια της περιοχής είναι αξιοσημείωτες. Η διαγώνιες κινήσεις που γίνονται σε αυτές τις φάσεις, κυρίως από τους ακραίους της εκάστοτε ομάδας, αποσυντονίζουν την αμυντική γραμμή της ΑΕΚ. Σίγουρα αυτό οφείλεται και στη χημεία που δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τα νέα πρόσωπα στην άμυνα της ομάδας του Καρέρα, όμως ο Ιταλός πρέπει να το λύσει άμεσα, γιατί έρχεται η Λέστερ, που τέτοιες φάσεις δεν θα τις χαρίσει.

Εν κατακλείδι για να επανέλθω στο τίτλο του άρθρου. Ο Ολυμπιακός έκανε το χρέος του προς τον εαυτό του και προς τη χώρα του. Πήρε τη νίκη. Όμως αυτό που έχουν πετύχει οι ερυθρόλευκοι είναι πολύ πιο σημαντικό. Έχουν καταφέρει να αλλάξουν το στάτους τους στην Ευρώπη και πλέον να αντιμετωπίζονται ως μια ευρωπαϊκή δύναμη, που δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις με χαλαρότητα, γιατί θα ηττηθείς. Στον ΠΑΟΚ και στην ΑΕΚ η υποχρέωση πλέον περνάει σε διαφορετικό επίπεδο. Δεν μπορούν να φτάσουν ακόμα το στάτους που έχουν δημιουργήσει οι ερυθρόλευκοι, όμως πρέπει να δώσουν βαθμούς στην Ελλάδα, πρέπει να φτιάξουν τον ευρωπαϊκό τους συντελεστή για καλύτερες κληρώσεις τα επόμενα χρόνια και τέλος να αλλάξουν τη νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Υ.Γ. 1) Μήπως τελικά τα 2+ εκατομμύρια για τον Χασάν, ήταν κλοπή από την Μπράγκα;

Υ.Γ. 2) Ο Ολυμπιακός πρέπει στα μάτια μου να διατηρήσει το ίδιο σχήμα, με την Πόρτο να επιλέγει κατά κόρον τα άκρα για επιθέσεις και τους Ραντζέλοβιτς και Μασούρα να αποτελούν κλειδιά στο εν λόγω σύστημα.

Υ.Γ. 3) Θα βοηθήσει εν μέρει τον ΠΑΟΚ το πλάνο της Γρανάδα. Θα βρει χώρους ο Δικέφαλος του βορρά και εκεί πρέπει να εκμεταλλευτεί τη ταχύτητα των Ζίβκοβιτς και Μουργκ για να πληγώσει την Ισπανική ομάδα.

Υ.Γ. 4) Η ΑΕΚ αν επιλέξει ξανά τη τριάδα στην άμυνα με αντίπαλο την Λέστερ, ίσως χάσει αρκετά νωρίς το ευρωπαϊκό της εισιτήριο για τη φάση των «32». Μακάρι να βγω ψεύτης και ο Καρέρα να δικαιωθεί σε όλα.