Η απάντηση είναι απλή και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα παραμείνει έτσι.
Παρά τις εκπληκτικές εμφανίσεις του Lillard και του Harden. Παρά τη σταθερά υψηλή απόδοση των Lebron-Davis. Παρά την εξωφρενικά βελτιωμένη σεζόν του Doncic.
Παρά τις εκπληκτικές εμφανίσεις του Lillard και του Harden. Παρά τη σταθερά υψηλή απόδοση των Lebron-Davis. Παρά την εξωφρενικά βελτιωμένη σεζόν του Doncic.
MVP είναι ο Γιάννης.
Δε γράφω ως (φιλ)Έλληνας που θέλει να ευλογήσει τα γένια του. Πάνω σε μπασκετικές συζητήσεις έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι ο τρόπος παιχνιδιού του δεν ταιριάζει στον τρόπο προσέγγισης και στην οπτική γωνία από όπου βλέπω τα μπάσκετ (γενικά είμαι φαν των άρτιων, τεχνικών παικτών).
Αλλά είμαι αντικειμενικός. Βλέπω το «φρικιό», πέρα απ’ τις εμφανίσεις και τα στατιστικά του, να παίζει για την ομάδα. Ένα πολύ αλτρουιστικό πνεύμα διαχέεται στις αντίπαλες άμυνες. Ο Γιάννης πραγματικά σου δίνει την εντύπωση ότι παίζει τόσο-όσο. Σκοράρει όσο χρειάζεται, μοιράζει συνεχώς, κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά. Και αυτό δεν είναι προσωπικό πόρισμα, αυτό φαίνεται. Από πού ; απ’ τη θέση τον Bucks.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ο Γιάννης επάξια στο τέλος της σεζόν θα (πρέπει να) ανακηρυχθεί MVP για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Κάτι λιτό και περιεκτικό για καλημέρα
.
0 Σχόλια