Η νύχτα των...οργίων!

  Μπορεί ο τίτλος να είναι λίγο πικάντικος, να μοιάζει λίγο too much, αλλά για να είμαστε σωστοί και ακριβείς, θεωρώ πως δεν υπάρχει κάτι πιο αντιπροσωπευτικό για να περιγράψει όσα συνέβησαν χθες το βράδυ στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Tόσο από ορισμένους παίκτες του ''τριφυλλιού'' που βρέθηκαν στη...ζώνη του λυκόφωτος, από τον Γιώργο Βόβορα που πραγματοποίησε το καλύτερο κοουτσάρισμα για φέτος, όσο και από τους κυρίους με τα ''πορτοκαλί'', που με συνεχόμενα σφυρίγματα- εφευρέσεις προσπαθούσαν να μετατρέψουν έναν υγιεινό περίπατο των ''πράσινων'' σε ντέρμπι. 

 Ξεκινώντας λίγο αντίστροφα, από το τελευταίο σκέλος, αν και απεχθάνομαι να γράφω στα άρθρα μου να αναφέρομαι στους διαιτητές, αυτό που παρακολουθήσαμε χθες δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο και εκτός κάδρου συζήτησης. Μιλάμε για μια από τις πιο ξεδιάντροπες, ύπουλες και εχθρικές διαιτησίες που έχουν δει τα μάτια μου σε αγώνα του Παναθηναικού στο Ολυμπιακό στάδιο. Δεν μιλάμε απλώς για αμφισβητούμενες φάσεις, που οι Βαυαροί πήραν το...σπόρι, μιλάμε για ανακαλύψεις των διαιτητών, υπάρχουν 2-3 φάσεις στο παιχνίδι που ούτε οι ίδιοι οι παίκτες του Αντρέα Τρινκιέρι δεν κατάλαβαν τι ακριβώς έδιναν οι ρέφερι υπέρ τους και κοιτούσαν και αυτοί απορημένοι. Χωρίς να θέλω να γίνω υπερβολικός, αν η διαιτησία είχε σταθεί στο ύψος της, δε θα συζητούσαμε για ένα παιχνίδι που κρίθηκε στο τέλος, αλλά για μια αναμέτρηση που για τον Παναθηναικό το νερό θα είχε μπει στο...αυλάκι από τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου, όταν και οι ''πράσινοι'' κινούνταν σε παρυφές διψήφιων διαφορών και τότε άρχισαν τα σφυρίγματα- επινοήσεις...

 Πάμε τώρα και στο αγωνιστικό σκέλος, που πάντα μας είναι και πολύ πιο ευχάριστο να το σχολιάζουμε. Και ειδικά μετά το χθεσινό παιχνίδι, δεν μπορούμε να μην σταθούμε στην επίδραση των Νέντοβιτς και Σαντ Ρος στο παιχνίδι του ''τριφυλλιού''. Ξεκινώντας από τον Νεμάνια Νέντοβιτς θεωρώ πως η χθεσινή εμφάνισή του ήταν η πιο ολοκληρωμένη, η πιο πολυδιάστατη, ακόμα και σε σχέση με τον αγώνα με τη Φενερμπαχτσέ. Η διαφορά σε σχέση με εκείνη την αναμέτρηση κόντρα στους Τούρκους είναι πως κατέγραψε 24 πόντους στο σύστημα αξιολόγησης χωρίς να είναι εξωπραγματικά εύστοχος. 2/7 τρίποντα, ποσοστό κακό για την κλάση του Σέρβου. Ωστόσο, η στατιστική που πιστώνει και 6 τελικές πάσες (οι περισσότερες επιλογές του χθες ήταν αψεγάδιαστες), 3 κλεψίματα, δείγμα της τρομακτικής επιρροής του στο αμυντικό κομμάτι (που δεν είναι και το φόρτε του) και 5 κερδισμένα φάουλ. Να προσθέσω και κάτι, που για μένα είναι όλο το ''ζουμί''. Ο κατά τα άλλα ''κρύος'' χθες Νέντοβιτς εκτελεστικά, με το σκορ στο 72-70 -πρώτη φορά η Μπάγερν έφτασε τόσο κοντά-, βάζει στην επόμενη επίθεση τρίποντο και στην συνέχεια σε αιφνιδιασμό βάζει αυτό το lay up- προσευχή, που ακόμα δεν έχω καταλάβει πως το βάζει. Είναι η ώρα που έχει πάρει φωτιά, πιστεύει στον εαυτό του και εκείνη τη στιγμή μπορεί να βάλει το οτιδήποτε. Και για να είμαστε και δίκαιοι, όπως είπα και στη μετάδοση, η επιλογή κάθε άλλο παρά ορθολογική και σωστή μπορεί να χαρακτηριστεί. Αλλά όταν είσαι ο Νέντοβιτς και νιώθεις ''καυτός'', δικαιούσαι να πάρεις και μια τέτοια προσπάθεια. Το 72-70 μετατράπηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε 77-70 χάρη στο show του Σέρβου και το πανηγυράκι έλαβε τέλος. 

 Mετά τον Νέντοβιτς, δεύτερος σε ιεραρχία και απόδοση έρχεται ο Σαντ Ρος. Ο Κουβανός δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι όση ενέργεια έβγαλε χθες, δεν είχε βγάλει συνολικά στα προηγούμενα 8 παιχνίδια της διοργάνωσης. Φανταστικός, απροσπέλαστος αμυντικά - ειδικά όση ώρα αγωνίστηκε στο ''3''-, καλός και επιθετικά με 3/6 τρίποντα, 5 ασίστ, ενώ έβγαλε και 4 κλεψίματα, με τρομακτική πίεση στους αντίπαλους περιφερειακούς. Μέσα σε λίγες προτάσεις, συνοψίζονται οι λόγοι που αποκτήθηκε ο Σαντ Ρος. Και είναι πολλοί αυτοί οι λόγοι, γιατί πρόκειται για έναν παίκτη, που κάθε άλλο παρά μονοδιάστατος είναι. Η επίδρασή του μπορεί να γίνει εμφανής στον τρόπο που πιέζει και χαλάει το μυαλό των αντίπαλων περιφερειακών, στον τρόπο με τον οποίο τοποθετεί το αθλητικό του κορμί στη φωτιά και βγάζει μεγάλες άμυνες, ενώ και επιθετικά αν ''λυθεί'' ψυχολογικά και πνευματικά, μπορεί να γίνει και ένας τιμιότατος σουτέρ, ένας αξιοπρεπέστατος πασέρ και ένας ικανότατος δημιουργός. Αυτό άλλωστε έδειξε και η αναλογία ασίστ- λαθών (5 έναντι 2). Και ο Κουβανός χθες τα έκανε όλα, με την ζητούμενη ένταση και στον μέγιστο βαθμό. Και είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναικό να συνεχίσει, γιατί έχουμε δει ότι σε παιχνίδια που ο Σαντ Ρος είναι σκιά του εαυτού του, υπάρχει τεράστιο επιθετικό πρόβλημα, οι επιθέσεις γίνονται πολύ προβλέψιμες και αργές. Αντίθετα χθες, οι περισσότερες επιλογές ήταν εξαιρετικές, οι αποστάσεις άψογες, τα σουτ υπό εξαιρετικές προυποθέσεις. Και όλα αυτά, με τον Σαντ Ρος να μένει χθες 33 λεπτά στο παρκέ!

 Πάμε και στο κοουτσάρισμα του Βόβορα. Άγνοια κινδύνου, αυτή είναι η μαγική λέξη. Θέλει τσαγανό και προπονητικό θράσος μετά από 4 συνεχόμενες ήττες να πας κόντρα στην περπατημένη και να ξεκινήσεις βασικούς Καλαιτζάκη και Μπέντιλ, επιβραβεύοντάς τους για την πολύ καλή εμφάνιση κόντρα στον Κολοσσό. Θέλει σπιρτάδα και προσωπικότητα να αφήσεις τον δεύτερο ψηλό σου (Όγκαστ) DNP, αναγνωρίζοντας ότι στο κυριακάτικο ματς έκανε αγγαρεία και δεν προσπάθησε να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Και θέλει ταπεραμέντο και καλά αντανακλαστικά, να αλλάξεις εντελώς την ιεραρχία στη θέση ''4'', βγάζοντας στην ουσία τον Μήτογλου σχεδόν εκτός rotation, αφού ήταν εντελώς δυσλειτουργικός και αφήνοντας αρκετή ώρα μέσα τους Γουάιτ και Μπέντιλ, που ήταν θετικοί για την ομάδα. Ο Γουάιτ πλέον έχει βρει τη σταθερότητά του, δίνει πράγματα στην ομάδα και όσο περνάει ο καιρός αισθάνεται καλύτερα και βελτιώνεται. Όσο για τον Γκανέζο, είναι ο ορισμός του ''τόσο μπορώ, τόσο παίζω''. Το θέμα είναι ότι όσο βρίσκεται στο παρκέ δίνει το 100%, είναι μαχητής και αξίζει να έχει μια θέση στο rotation.

  

 Θα κλείσω με τον Παπαγιάννη και θα πω το ίδιο που έλεγα και μετά το ματς στη Βαρκελώνη, όπου έπεσαν όλοι σαν τα κοράκια να τον φάνε για ένα χαμένο ριμπάουντ. Είναι ο παίκτης που από το καλοκαίρι έχει κάνει τον πιο θεαματική αλλαγή. Σωματικά έχοντας χάσει το λίπος, αγωνιστικά και πνευματικά, με καταπληκτικές αμυντικές επιδόσεις (κοντεύει να χαρακτηριστεί ''rim protector'') και ανανέωση του επιθετικού του ρεπερτορίου, αφού πλέον έχει εντάξει σε αυτό και το σουτάκι από τα 6 μέτρα, μέχρι και τρίποντο έβαλε κόντρα στην Εφές. Και είναι ακόμα 23 χρονών, κάτι που πολλοί λησμονούν γιατί έχουμε συνηθίσει τον ''Big Papa'' εδώ και 6-7 χρόνια από πολύ μικρή ηλικία και νομίζουν κάποιοι ότι τον πήραν τα χρόνια. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι πως αν συνεχίσει έτσι, σύντομα θα μας αναγκάσει να αρχίσουμε να τον βάζουμε στην ίδια πρόταση με τους καλύτερους center στην Ευρώπη. 

- Το 3-6 ρεκόρ μετά από 9 αγωνιστικές εξακολουθεί να μην είναι εύπεμπτο. Ωστόσο αν δει κανείς το πρόγραμμα που είχαν να φέρουν εις πέρας οι ''πράσινοι'', τους τραυματισμούς και τα προβλήματα με τον κορωνοιό, δεν είναι τόσο καταστροφικό αυτό το 3-6. Πίστη στο πλάνο να υπάρχει και οι νίκες θα έρθουν. Ο Παναθηναικός είναι μια πολύ φυσιολογική ομάδα Euroleague φέτος. Θα κάνει νίκες εκτός προγράμματος, θα χάσει αγώνες που κανείς δεν περιμένει, θα δώσει σκληρές μάχες. Ούτε ομάδα τετράδας είναι, ούτε όμως και διαλύθηκε όπως ήθελαν κάποιοι...