Κάτι έχει αλλάξει φέτος

Μετά την αγχωτική νίκη του Ολυμπιακού με τον Αστέρα Τρίπολης, διάφορες σκέψεις υπήρχαν στο μυαλό μου.

Κάποια στοιχεία του φετινού Ολυμπιακού μπορείς να τα διακρίνεις εύκολα, επειδή όμως πρόκειται για μια νέα ομάδα, ακόμα περιμένουμε να δούμε τι είναι αυτό που μπορούν να παρουσιάσουν φέτος οι ερυθρόλευκοι.

ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΣ

Αν δει κάποιος τα ματς των Πειραιωτών φέτος από το πρώτο με την Λουκέρνη μέχρι το πιο πρόσφατο με τους Αρκάδες, θα διαπιστώσει ότι ο Μαρτίνς έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί σε αυτά τα ματς σχεδόν πάντα τους ίδιους έντεκα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ο Πορτογάλος προπονητής επέλεξε να διατηρεί σταθερές τις επιλογές του ώστε να δημιουργηθεί χημεία μεταξύ των παικτών, γνωρίζοντας πως είχε στα χέρια του μια ομάδα που είχε αλλάξει εντελώς μόλις αντιμετώπισε τους Ελβετούς. Το στοίχημα των προκριματικών κερδήθηκε, όλοι περιμέναμε να μπουν οι μεταγραφές να φρεσκαριστεί λίγο η εντεκάδα, ο Πορτογάλος κόουτς μας διέψευσε και πάλι, κατέβασε μια ενδεκάδα με ξεζουμισμένους Φορτούνη και Λάζαρο από τους αγώνες της Εθνικής με αποτέλεσμα να μην αποδώσουν τα αναμενόμενα. Το ίδιο είχε γίνει και στο δεύτερο παιχνίδι με την Μπερνλι όπου οι ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν κουρασμένοι και αν δεν ήταν τυχεροί δεν ξέρω αν θα ήταν στους ομίλους τώρα. Άλλο ένα λάθος που παρατηρώ έχει να κάνει με τις μονίμως αργοπορημένες αλλαγές. Είναι ανεκτό όταν κερδίζεις να κάνεις αλλαγή όποτε θες γιατί δεν ενδιαφέρει και κανέναν, αλλά όταν είσαι έτοιμος να κάνεις γκέλα και η πρώτη σου αλλαγή είναι στο 72' αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τρέχεις και να μην προλαβαίνεις, τότε δεν είναι ανεκτό. Η κριτική είναι για να γίνεται και για να βελτιώνει τα πράγματα που βλέπουμε, άλλωστε δεν αμφιβάλλει κάνεις για την δουλειά του Μαρτίνς.

ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ο πλουραλισμός σε ποιότητα και προσωπικότητες είναι αυτό που έχει ο φετινός Ολυμπιακός και δεν είχε ο περσινός. Είναι εκπληκτικό να υπάρχει η άνεση να βγει ο Φορτούνης και Λάζαρος και να μπαίνουν παίκτες που μπορούν να προσφέρουν καλύτερα πράγματα από τους προαναφερθέντες  στην δεδομένη χρονική στιγμή. Φέτος η διοίκηση του Ολυμπιακού επένδυσε σε παίκτες με προσωπικότητα εμπειρία και χαρακτήρα νικητή στοιχεία που δεν είχε πέρυσι και αυτό φαίνεται με διαφορά. Κακά τα ψέματα όμως δείχνει να υπάρχει η ανάγκη να αλλάξουν κάποιοι από τους βασικούς και να αρχίσουν να μπαίνουν σιγά σιγά οι μεταγραφές, που προορίζονταν όταν ήρθαν για τις βασικές θέσεις. Ο Μπουχαλάκης υστερεί πολύ σε ταχύτητα είναι πολύ νωχελικός στις αντιδράσεις του αμυντικά και πέρα από τα καλά πόδια του δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει όποτε μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε την είσοδο του Νατχο στην εντεκάδα. Ο Μιράντα επίσης δείχνει παίκτης χωρίς ψυχραιμία,αλλά ο κόουτς συνεχίζει να τον εμπιστεύεται, δεν ξέρω πόσο θα εξακολουθεί να γίνεται αυτό πάντως πιστεύω πως αργά η γρήγορα θα δούμε τον Μεριά στο πλάι του πολύ καλού Βούκοβιτς. Ο Γκιλιέρμε έχει δύσκολο έργο για να μπει στην ενδεκάδα γιατί μπροστά του έχει τον παίκτη έκπληξη μέχρι ώρας τον Καμαρά. Ο Τουρέ αργεί ακόμα, επίσης περιμένουμε να δούμε και τον Νάουελ στα εξτρεμ αλλά και τους ξεχασμένους Κούτρη και Μασούρα που κάποια στιγμή θα χρειαστεί να δώσουν τις λύσεις στα μπακ.

ΕΞΕΔΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Όμως το πιο σημαντικό από όλα είναι η επιστροφή της δίψας του κόσμου στο Καραΐσκάκη. Φέτος ο κόσμος δείχνει ότι θέλει το πρωτάθλημα και ότι έχει σκοπό να στηρίξει την ομάδα. Έχει φύγει αυτή η γκρίνια αυτή η μιζέρια που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια και αυτό συμβαίνει γιατί ο κόσμος του Ολυμπιακού φέτος είδε ότι κάτι καλό πάει να γίνει, για αυτό και στηρίζει αυτή την προσπάθεια. Πλέον υπάρχει ξανά το δέσιμο ανάμεσα σε κερκίδα και παίκτες. Προσωπικά εμένα μου θύμισε Καραΐσκάκη μιας δεκαετίας πίσω, 23.000 κόσμου πήγαν την Κυριακή και η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική, οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν υπομονή στην πορεία του ματς, παρόλο έφτασαν μια ανάσα από την γκέλα, άλλες χρονιές η γιούχα θα ήταν σίγουρη. Η δίψα και η στήριξη του κόσμου του μόνο καλό είναι σε αυτή την δύσκολη χρονιά που έχουν μπροστά τους οι ερυθρόλευκοι.