Μια Κυριακή, ποιος το περίμενε

 

Ο πιο δύσκολος αποχαιρετισμός είναι ο αποχαιρετισμός σε έναν σπουδαίο Άνθρωπο.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος συγκέντρωνε τα πάντα: ήθος, επιχειρηματικό δαιμόνιο, καθαρό βλέμμα, σεβασμό, αγάπη, δύναμη, πλούτο, σεμνότητα, πάθος, οίστρο, γνώση.

Τον Παύλο Γιαννακόπουλο τον γνωρίσαμε ως έναν παθιασμένο Παναθηναϊκό που ανέβασε το όνομα της ομάδας που λάτρεψε στο ψηλότερο βάθρο της Ευρώπης και το κράτησε εκεί. Τον γνωρίσαμε ως τον κορυφαίο φαρμακοβιομήχανο που δημιούργησε (μαζί με τα αδέρφια του Κώστα, ο οποίος έφυγε 2 μήνες νωρίτερα και Θανάση, ο οποίος παραμένει μέχρι και σήμερα ως μέτοχος) την κορυφαία βιομηχανία του είδους στην Ελλάδα και μία εκ των κορυφαίων στην Ευρώπη. Τον γνωρίσαμε ως έναν από τους ελάχιστους επιχειρηματίες που στα χρόνια των μνημονίων έδωσε αυξήσεις στους εργαζόμενους διδάσκοντας επιχειρηματική ηθική.

Ένα παράδειγμα μόνο για να καταλάβουμε όλοι τι σημαίνει Παύλος Γιαννακόπουλος. Στην δεύτερη ανανέωση του συμβολαίου του ο Διαμαντίδης ζήτησε 2 εκατομμύρια. Εκείνη την περίοδο ο Ολυμπιακός είχε φέρει τον Ματσιγιάουσκας δίνοντας του 2,3 εκατομμύρια. Ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ στο άκουσμα του ποσού που ζήτησε ο Διαμαντίδης του είπε το εξής: Θα πάρεις 2,4 εκατομμύρια διότι δεν μπορεί ο Ματσιγιάουσκας να παίρνει περισσότερα από εσένα.

Είναι λυπηρό να φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι οι οποίοι θα λείψουν σε πολλούς και για πάρα πολλούς διαφορετικούς λόγους. Είναι όμως και όμορφο να τους αποχαιρετάς γνωρίζοντας πως αυτοί συνέβαλαν σε κάτι μεγαλύτερο, σε κάτι το οποίο δεν θα "σβήσει" ποτέ. Καλό ταξίδι Πρόεδρε !