Fernando Alonso-Nigel Mansell: Βίοι παράλληλοι..ή μήπως αντίθετοι;

Fernando Alonso-Nigel Mansell: Δύο ονόματα θρύλοι της Formula 1. Δύο ονόματα που κατά γενική ομολογία δεν πήραν αυτά που τους αναλογούν από το άθλημα που παθιασμένα αγωνίστηκαν.
Ο πρώτος, εν ενεργεία ακόμη, παλεύει σε κάθε αγώνα για να δικαιωθεί..
Όχι, σε αυτό το κείμενο δεν θέλουμε να συγκρίνουμε τους δύο αυτούς οδηγούς, ποιος είναι πιο γρήγορος και γιατί. Θέλουμε να ρίξουμε μια συνοπτική ματιά τις πορείες τους στην F1, να δούμε τις ομοιότητες αλλά και τις διαφορές που διαδραμάτισαν την αγωνιστική τους καριέρα(που έχει πολλά κοινά), αλλά και το επιθετικό οδηγικό στυλ των δύο ταλαντούχων πιλότων, που μοιάζει σε μεγάλο βαθμό, και σας παραθέτουμε την άποψή μας. Εξάλλου, για σκεφτείτε τον(τυχερό τον αποκαλούσαν τότε!)Alonso να μην είχε κατακτήσει τους δύο παγκόσμιους τίτλους του το 2005-06.. Θα πάλευε λυσσαλέα σαν ένας άλλος Nigel να πάρει τον τίτλο λίγο πριν τη δύση της καριέρας του..

Ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται ο Alonso, το πάθος και η εμμονή του για το καλύτερο αποτέλεσμα, θυμίζει σε πολλές περιπτώσεις τον ‘il Leone’ Mansell, είναι και το νο 1 βασικό στοιχείο που συνδέει τους δύο αυτούς οδηγούς. Το πείσμα τους που ξεχείλιζε και για τον Ισπανό, που ακόμα είναι στα κυριότερα προσόντα του, έχει οδηγήσει σε επικούς αγώνες, όπως το Moνακό το 1992, η Χερέθ το 1986, η Ουγγαρία το 1989 αλλά και στην Ίμολα του 2005 και 2006, την Βαλένθια το 2012 και πολλοί άλλοι.

Έχουν δώσει πολλές φορές τα διαπιστευτήρια τους παίρνοντας θεαματικές νίκες και βάθρα εκκινώντας από πολύ πιο πίσω θέσεις. Το ότι στην καριέρα τους είχαν και οι δύο 3-4 χρονιές μονοθέσιο ικανό να διεκδικήσει νίκες και πρωταθλήματα είναι αποτυπωμένο και στα στατιστικά τους: παγκόσμιος πρωταθλητής το 1992, 31 νίκες και 32 pole positions για τον "red 5", Nigel, και δυο παγκόσμιοι τίτλοι(2005-06), 32 νίκες και 22 pole positions για τον Fernando Alonso.

Οι δύο τους τα βάλανε ενάντια στους καλύτερους οδηγούς της εποχής τους, το «λιοντάρι» είχε αντιμέτωπους πιλότους-παγκόσμιους πρωταθλητές, σαν τον Nelson Piquet(3 τίτλοι), με τον οποίο ήταν και team mates στη Williams το 1986 και 87, τον μεγάλο Ayrton Senna(3 τίτλοι) τον κ. καθηγητή Alain Prost(4 τίτλοι). Ο Senna το 1991 που ήταν ο κυριότερος αντίπαλος του(βγαίνοντας πιο ήρεμος από μια τεράστια και ψυχοφθόρα αντιπαλότητα με τον Prost) στις δηλώσεις του πάντα έπλεκε το εγκώμιο για τον Mansell και το πόσο απολαμβάνει τις μάχες μαζί του στην πίστα.

Ο Fernando από την άλλη, είχε να αντιμετωπίσει ένα μεγαθήριο, τον M. Schumacher(ο οποίος εχτές έγινε 49 ετών!) σταματώντας την κυριαρχία του, παίρνοντας 2 παγκόσμια πρωταθλήματα με την Renault. Τα κυνηγητά τους μέχρι και σε ελεύθερες δοκιμές(στο magny-cours το 2006) ακόμα κάνουν θραύση στο διαδίκτυο.. Για τον τίτλο έχει ‘παίξει ξύλο’ και με τους τωρινούς 4 τετρακις πρωταθλητές, Hamilton και Vettel, αλλά και με τον  Raikkonen(2007).

Στο νήμα έχασε έναν τίτλο το 1986 ο βρετανός με την Williams στην Αδελαίδα, με τις θεωρίες συνομωσίας να μιλούν μέχρι και σκασμένο λάστιχο από όπλο(!) ενώ το 1991 έχασε από τον Senna, προετοιμάζοντας όμως την ‘ηλεκτρονική’ επίθεση του 1992.. Ο ισπανός από την άλλη, έχει βρεθεί άλλες 3 φορές στον τελευταίο αγώνα να μάχεται για τον τίτλο, μια με την Mclaren και δυο με την Ferrari.

Στο ξεκίνημα τους επίσης είχαν κοινά στοιχεία(τυχαίο;). Ξεκινήσαν σαν δοκιμαστές σε ομάδες της Formula 1, ο Nigel Mansell στην Lotus όπου αγωνίστηκε μέχρι το 1984 και ο Fernando Alonso ήταν δοκιμαστής της Renault το 2002, αφού προηγουμένως είχε κάνει τη rookie σεζόν του με την Minardi, προτού τους δοθεί η ευκαιρία να πάρουν μέρος στην κορωνίδα των μηχανοκίνητων σπορ. Και οι δυο δοκίμασαν την τύχη τους με την Ferrari, αλλά κανένας τους δεν κατάφερε να δαμάσει τους.. Ιταλούς. Παράλληλα, στη δύση της καριέρας τους δοκίμασαν την τύχη τους στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, με τον Mansell να αγωνίζεται στα CART το 1993 και να κατακτά και εκεί τον τίτλο και τον Alonso να παίρνει μέρος φέτος το Μάιο στην Ινδιανάπολη, βλέποντας σιγά σιγά και πιο πέρα.

Το επόμενο χαρακτηριστικό μεταξύ τους είναι η αγάπη των συμπατριωτών τους για αυτούς. Ο Alonso έβαλε μια ολόκληρη χώρα στο τσίρκο που λέγεται Formula 1, και έκανε τους πάντες στην Ιβηρική χερσόνησο να αγωνιούν για τις επιδόσεις του. Ο βρετανός από την άλλη, σε μια χώρα ίσως με τη μεγαλύτερη παράδοση στο χώρο, έγινε από τους πιο αγαπητούς πιλότους στη χώρα του, που σε κάθε του αγώνα στην Μ. Βρετανία προκαλούσε την, μόδα πια, Mansell-mania.

Μια από τις λίγες διαφορές που μπορείς να εντοπιστεί ανάμεσα τους, είναι το γεγονός πως ο Alonso ήταν πάντα νο1 στις ομάδες που έχει τρέξει, πράγμα που δεν συνέβη τα πρώτα χρόνια του Nigel που πάλευε να σιγουρέψει την θέση του(ο οποίος πούλησε μέχρι και υπάρχοντα του για να πείσει κόσμο!). Αυτή η διαφορά πηγάζει από το γεγονός πως ο Fernando απέδειξε γρήγορα πως είναι από τους κορυφαίους κατακτώντας γρήγορα τους τίτλους του..

Η κυριότερη από τις αιτίες όμως που μας "ανάγκασαν" να κάνουμε αυτή τη σκέψη, άρθρο, είναι οι τίτλοι που θα μπορούσαν να έχουν αυτοί οι συγκεκριμένοι πιλότοι. Και εφόσον το ταλέντο περισσεύει, μάλλον ο παράγοντας τύχη δεν ήταν και τόσο με το μέρος τους. Ίσως αυτό να τους κάνει τόσο αγαπητούς, το ότι απασχολούσαν και απασχολούν τον θεατή σε όποια θέση κι αν βρίσκονται και ας μην είναι η πρώτη. Και αυτό είναι προσόν πολύ λίγων..

Υ.Γ.: Φυσικά ο Alonso είναι εν ενεργεία, μια από τις τελευταίες του ευκαιρίες είναι η επόμενη σεζόν, παρόλα αυτά έχει σχεδόν ‘κριθεί’ και έχει δείξει ποιος είναι μέσα στην πίστα..